Bij het aanbreken van de honderdjarige geboortedag van mijn moeder
Je vader noemde je zijn "zondagskind". Hij was je grootste liefde en je gaf later je baan op om voor hem te zorgen. Je vermeldde deze feiten zo vaak gedurende je zo getormenteerde, turbulente leven. Je dierbare zoontje, onze broer, die je onder je hart gedragen hebt, bleek zwakzinnig. Wij droegen allen de last. Jarenlang sleepte ik je rond in de rolstoel, tot de genadige of ongenadige dood je wegnam. Nu is er alleen nog het zwart-wit-portret aan mijn wand
Geplaatst in de categorie: familie