Wenn mich das Leben traurig macht......

.....en toen zei ik haar; verklaarde ik haar dat ik niet meer naar Dongen zou komen; dat ik het zelf moeilijk had en dat ik haar niets meer te geven zou hebben....Haar kale kamer had mij niets meer te zeggen, evenmin als haar onheilspellende, onverklaarbare en onachterhaalbare geestesziekte.....Ik wilde nooit meer uitkijken op haar trieste, lusteloze bloemstuk en nooit meer wilde ik, onderweg naar haar aftandse appartement de neerslachtig stemmende indrukken opdoen of de sombere uitstraling van de fabriekspanden, die nu eenmaal die snelweg flankeren, om voor altijd onduidelijke redenen, ondergaan.....

afscheid neerslachtigheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 74