Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Heimwee naar wat was, nimmer omkeert

Op die storm volle zondagen, dat blaadjes met een noodgang de bomen uitvliegen alsof ze haast hebben, de dag begon met regen, die inmiddels gestopt is dat dan weer wel maar het er niet aanlokkelijk op maakt om eruit te gaan, juist zo’n zondag, waarop ik niks moet, niks hoef en wel alles mag? Oké, in redelijkheid dan natuurlijk, maar zo’n dag maakt dat je terug denkt aan toen, aan ooit en aan vroeger. Zulke dagen dus. Iedereen heeft die dagen, dat kan niet anders, het lijkt me sterk dat ik daarin de enige ben? Terugdenkend aan de tijd dat alle mensen, waar ik van hield er altijd waren, een telefoontje verwijderd van zeg maar! Die mensen zijn er niet meer, worden tomeloos gemist ook nog.

Ook de mensen die er niet meer zijn maar die niet direct in m’n hart zaten, wat niets zegt over de lievigheid van de persoon maar eenmaal in m’n hart, kom je er domweg niet meer uit, dat dus.

Ik mijmer en denk, ik peins en overdenk, even opzij kijkend naar de vallende blaadjes die het grastapijt bedekken, kijk opzij naar manlief die zit te hobbyen aan tafel, zegeningen genoeg daar zeg ik niks over, maar: was het leven lief voor me? Was ik lief voor het leven! Dat zijn vragen die me op de been houden, terwijl ik mijn stinkende best doe, de mensen die ik missen moet een plekje te geven, heimwee naar toen, alhoewel ik het nu niet kwijt wil, behalve die ene gemene deler dan!

Alleen de missers worden er steeds meer en daar is toch verdomd lastig mee te dealen.

... Heimwee ...

Schrijver: An Terlouw, 4 oktober 2020


Geplaatst in de categorie: afscheid

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 83



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)