Twee olifantjes aan weerszijden van een dobbelsteen
...en zo herinner ik me hoe ik hen, de allerliefsten, mijn goede ouders die sinds lange tijd niet meer te midden van de levenden verkeren, naar hun laatste domicilie en mijn laatste ouderlijk huis, namelijk de aanleunwoning, gesitueerd in een stille buitenwijk, bracht en hen het beeldje cadeau deed....
Het was een klein beeldje uit lichtgrijs marmer en het stelde voor: twee olifantjes, ieder aan weerszijden van een dobbelsteen, misschien symbolisch voor de onvoorspelbaarheid van het levenseinde van mijn lieve ouders....
Voor vader is het eerst de zwarte lange auto met de treurig-stemmende vaantjes aan de voorzijde gekomen: moeder volgde hem in de dood...
En nu is er nog slechts het beeldje van de olifantjes rond de dobbelsteen dat mijn vitrinekast siert,,,,,
15 februari 2021
Geplaatst in de categorie: afscheid