Ter nagedachtenis aan Hem
De wonderlijke en prachtige wereld die mij eens opgenomen heeft bij mijn geboorte zal ik eens weer moeten verlaten.....
De nog jonge man die mijn vader was, breedgeschouderd in het colbert, houdt mij in zijn armen op die zwart-wit foto uit 1953; een hulpeloze, kwetsbare baby. Het moet zomer geweest zijn in dat vroege jaar. Ik draag om het hoofd een wollen mutsje en slofjes aan de voetjes.
Mijn goede vader kende levenslang zijn verantwoordelijkheden en ik had hem zeer lief.
Zijn genen zijn mijn genen; het bonte patroon van de erfelijkheid is als ingeweven in het weefsel van mijn persoonlijkheid; zo zet ik zijn leven voort en blijft hij bij me
sinds zijn handen en ogen mij voorgoed verlieten in die onheilspellende nacht
1 november 2021
Geplaatst in de categorie: liefde