Mijn Cosmo
....en zo herinner ik me tevens mijn Cosmo, een langharige, grijze Perzische kat; een fotomodel te midden van haar soortgenoten, de katten en haar okergele ogen, waarvan ik de uitdrukking niet kon doorgronden. Cosmo vergezelde mij slechts korte tijd en leek haar "eenzaamheid" bij mijn afwezigheid slecht te verdragen; dit in tegenstelling tot wat men over katten wenst te beweren en soms raasde ze als in waanzin rond door mijn kamers; als dolzinnig en dan trof ik haar bij thuiskomst aan achter mijn wasmachine. Dan was mijn mededogen voor het onschuldige, kwetsbare dier dat kennelijk ongelukkig was, groot (maar mocht ik het menselijke eigenschappen toekennen?)
Ik raakte Cosmo op een kwade dag kwijt en heb haar nooit meer teruggevonden. Ze is van tweehoog uit mijn raam gesprongen en ik ben haar tevergeefs gaan zoeken in het plantsoen dat zich uitstrekt aan de voet van mijn woning. Ook in het asiel heb ik haar niet meer aangetroffen. Zo graag zou ik nog een dier huisvesten; een kat, een hond of een vogel.....
30 december 2021
Geplaatst in de categorie: dieren