Bij de kapper (vervolg)
De stad leek te huilen. Als uit blinde, nietsziende gevels staarden de huizen mij aan. Mijn haar lag als een wilde, ruige vracht op mijn schedel en het donkerblond van mijn jonge jaren was nog niet geheel verjaagd door grijze lokken die aarzelend als ontdekkingsreizigers op een onbekend continent "voet aan land" hadden gezet.
De jongeman, die mijn kapper is, zou er fluks de schaar in zetten, van tijd tot tijd schikkend met de handen en vragend of zijn inspanningen naar mijn zin waren. Mijn trouwe kapster, zijn moeder, was wegens longproblemen in Turkije maar ik hoopte op een spoedig weerzien.
Op mijn terugreis verjoeg bij de halte een zwerm meeuwen een zwerm duiven die juist was neergestreken. Gekortwiekt kon ik de weg naar huis aanvaarden.
17 januari 2022
Geplaatst in de categorie: individu