Lachen en huilen met een collega
We liepen zij aan zij, al die lange jaren; ik, de journaliste; hij, de fotograaf....
Hij was van de herenliefde en de deur van zijn kleine woning aan de Anselmusstraat stond altijd open voor mij. Zoals overal het geval is, werd er volop gekonkeld, geroddeld en gemalverseerd bij de kleine wijkkrant waarvoor we samen werkten en toen de dodelijke ziekte het oude lichaam van mijn vriend had aangetast, is men hem niet meer komen bezoeken. Hij had voor de desertie gevreesd die hem inderdaad ten deel is gevallen. Zijn sterfuur brak aan en ik bezocht hem nog. Een Oostenrijks lied weerklonk tijdens de crematie en het begeleidde zijn ontzielde lichaam naar de eeuwigheid.....
22 juni 2022
Geplaatst in de categorie: afscheid