Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Een bezoek aan Engelen, het dorp van mijn tante

Als altijd komen de bussen voorbij op de snelweg naast mijn huis; in fel-oranje letters is hun bestemming vermeld op hun buitenkant: "De Efteling/Den Bosch". Vandaag ga ik naar mijn oude tante; naar Engelen bij Den Bosch, naar Haar, die mij trouw bleef als weinig anderen, waar mijn overige, dierbare familieleden door de onverbiddelijke dood zijn afgeknapt als rietstengels onder een orkaan....

De bushalte is vlak bij mijn huis en vandaag, vroeg in de morgen, vertrek ik. Vogels kwinkeleren in de bomen die in parallelle rijen langs de snelweg zijn opgesteld, lang geleden, door een onbekende en meeuwen scheren opgewekt en gracieus heen en weer.

Bij "De Efteling" gearriveerd, zie ik hoog boven de bosschages de pinakels van de bezienswaardigheden van het sprookjespark oprijzen. De stalen ornamenten aan het station in
's-Hertogenbosch zijn als een kantwerk uitgevoerd in de tinten lichtgeel en donkergroen.
Een zomerwind streelt mijn lichaam.

Ik zal het kleine huisje van mijn tante weerzien, met de voor- en achtertuin, rijkelijk gelardeerd met vrolijke en fleurige zomerbloemen en met de houten stoelen uit negentienachtentwintig met de krullerige versierselen en de overige erfstukken van de zo lang overleden, zo dierbare ouders.

Tantes hart en ziel lijken nauwelijks aangetast door vijandigheid, nijd, haat, wantrouwen, corruptie of hardheid. In haar milde, vreedzame, liefdevolle en verdraagzame hart kon het onheil zich nooit nestelen, vond het geen broedplaats en hierin is nooit een demon opgedoken

Mijn onzegbare leed, stammend uit een turbulent en desastreus verleden is onbegrijpelijk voor de oude dame die mijn tante is geworden en dit wil niet in woorden over mijn lippen vloeien; het kropt zich op in mij en vindt geen uitweg

In een overvloedige stroom van niet te stuiten of te stelpen tranen zou het tot uiting moeten komen....

De onschuldige, lieflijke hommels die de bontgekleurde bloemen in de tuin van mijn tante bezoeken, lijken een symbool voor een liefdevolle, argeloze wereld waarin het grenzeloze leed geen plaats kan vinden, een wereld waarin schoonheid regeert, een wereld waaraan het verdriet vreemd is....

Schrijver: I.Broeckx
28 juni 2022


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 1 stemmen 92



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)