Op de Spoorlaan, in de vroege morgen
Op de Spoorlaan is het in de vroege morgen een va-et-vient van passanten; naar ik vermoed werknemers van de kantoren, bedrijven en instanties die in die omgeving gevestigd zijn.
Welgemoed en vitaal en ogenschijnlijk opgewekt maar wellicht onzichtbaar, heimelijk dan wel in het verborgene, achter de façade van hun onpeilbare gezichten en gestalten chagrijnig, moedeloos of neerslachtig, stappen zij voort, kennelijk op weg naar al dan niet welwillende, goedgunstige of geschikte werkgevers.
Geruime tijd wacht ik voor de gesloten deur van Huisartsenpraktijk Binnenstad tot een vriendelijke jongedame deze voor me opent. Mijn huisarts, die hier resideert, heeft hoe dan ook een heel fraaie collectie elegante en vrolijke jongedames, zijn assistentes, onder zijn hoede en tot zijn beschikking.
Mijn benen vertonen sinds enige tijd een ongewenst "schilderij" van felle rode vlekken dat allerminst geschikt of bestemd is voor een soort van alternatieve tentoonstelling, door mijn huisarts benoemd als "eczeem"; een kwaal die op onvoorziene en voorheen onvoorspelbare wijze ontstaan en gecreëerd is door niet te achterhalen, mysterieuze krachten.
Geplaatst in de categorie: ziekte