Uit liefde voor bramen

Onze lieve, goede moeder, in wie geen kwaad huisde en die nog lange tijd in ons midden gebleven is, had een merkwaardige voorkeur. Als zij tijdens onze gezamenlijke wandelingen in de rijke en weelderige Brabantse natuur die onze stad omringt een struik bespeurde die de zwarte vruchten droeg die men de naam ¨bramen¨ heeft toegekend dan kon zij de onweerstaanbare neiging niet weerstaan om, in weerwil van de stekelige bladeren van genoemde struik de bramen te plukken en dan scheen zij te genieten van de ondanks alles toch nauwelijks als exquis of uitzonderlijk te beschouwen smaak van de zwarte vrucht.

Jaren na haar overlijden koop ik weleens een doosje bramen in de nabijgelegen supermarkt en dan denk ik aan haar, wiens portret mijn woonkamer nog altijd siert

natuur bramen moeder

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12