'Marjorie, lieverd, ik ga nog even naar Jacques om zijn partituur door te spreken!', roept André tegen zijn vrouw, die boven in het kasteel Huis de Torentjes in de nieuwste roman van Griet Op de Beeck aan het lezen is. 'Prima, schat, doe je de deur goed op slot?', roept zij terug. Sinds er de vorige maand weer is geprobeerd om bij hen in te breken, is de Joodse Marjorie nog schichtiger dan ze al was. 'Ze denken zeker dat hier veel te halen valt!', zei ze tegen André. 'Dat klopt natuurlijk…

Daar staan we dan. Aan de zijkant van De Dom. Gewoon op de begane grond; mijn collega en ik.
Nu zien we de mens eens van dichtbij en niet, zoals vroeger, van grote hoogte. Ik moet zeggen veel veranderd is hij niet, de Homo Sapiens. En wij kunnen het weten. We hebben hem eeuwenlang geobserveerd.
Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen geweest. Te denken valt aan begaafde beschaafde, doeners en denkers. Zonder hen geen paltskerk of kathedraal.
´Het gros van de ‘kronen der schepping’…

Mijn vrouw was met het mooie weer diverse spullen aan het luchten en van al die inspanningen ‘s middags even op de bank gaan liggen rusten. Terwijl ze uit het raam ligt te kijken heeft ze, langs het pad naar ons huis aan de slootkant, nog net een boom in het vizier en valt daarna met dit beeld in slaap.
Komt ze later die middag bij me en vertelt ik had zo’n treurige droom over een boom, die ik in de wind maar zo’n beetje heen en weer zag bewegen. Hij staat daar maar te staan en kan geen…

Wat is dat toch met het humeur van mensen, speciaal op de zaterdagmorgen, of zou dat altijd zo zijn, ik vraag het me af want: er bij die heerlijke kaasboer achterkomend dat de ham er niet is nadat ik de kaas al had besteld zeg ik: dan moet ik toch maar even naar appie, tja het is niet anders. De verkoopster zegt nog: we hebben ook ander heerlijk beleg hoor, waarop ik in de lach schiet en zeg: tja maar smeerworst en kaas is me niet aangenaam genoeg, ham en kaas wel. Ook zij schiet in de lach en…

In Kasteel Cartils op Kapolder 10/14 in Wijlre is de bloedmooie Adrienne van Franckenberg bezig zichzelf nog mooier te maken. Ze zit voor de kapspiegel haar lange, blonde haren te borstelen, terwijl haar strakke, ronde billen een inspirerende lust voor het oog zijn. Als een ware Gothic-queen kiest ze voor zwarte lippenstift en een zwarte eyeliner. Haar man Frederik vindt dat afschuwelijk, maar die is gelukkig een weekje naar zijn maîtresse in Monaco. Zo zijn de kaarten nu eenmaal geschud.…

Rijdend in hun scootmobiel en bijna thuis zijnde werpen beiden nog even een blik op de familie Zwaan, die gemoedelijk dobberend in het water met hun kroost de middag doorbrachten, nog even een kort bochtje en dan zijn ze thuis. Zij rijdt achter hem, als ze iemand iets hoort roepen en stopt, een vrouw brult haar vanaf een afstand toe: haar van de stoep gereden te hebben. Ze zegt: joh schei eens uit, doe even normaal en rijdt door. Vanuit het niets komt de vrouw van vijftien meter afstand rennend…

De paranormaal genezeres Catharina van Eynatten is samen met haar vurige minnaar Florentijn Haanegraaf een weekend in Kasteel Nijswiller. Florentijn ziet geregeld spoken en daar gaat hij dan mee aan de haal. Omdat zijn helderziendheid de laatste tijd erg ondraaglijk voor hem is geworden, heeft Catharina hem uitgenodigd om naar deze Bed & Breakfast te gaan. Naast het fysieke genot dat zij elkaar al jaren bieden, wisselen ze paranormale ervaringen aan elkaar uit. Catharina leest meestal zijn aura…

Een ondernemende koopman handelt in sieraden, waarin mooie steentjes glanzen. Zetels van ebbenhout en ivoor mogen ook voor zijn broodwinning zorgen.
Heel wat deftige dames kopen maar al te graag zijn prachtige halskettingen en armbanden. Zijn stoelen van grote weelde sieren dikwijls de huizen van stadsbestuurders en hogepriesters van Jeruzalem, ja, in meer steden van Juda.
In zijn opslagruimte is steeds een voorraad van waren, die tenslotte hun bestemming zullen vinden.
Maar ja, de toestand…

Dat klopt eigenlijk niet want de buien die neerknallen liegen er niet om, maar een kniesoor die daarop let, nietwaar? De tekst is grappig net als de halve dag die er inmiddels opzit, een vruchtbare dag ook nog want: afhankelijk van het weer, doen we boodschappen, heerlijk de aanbiedingen aanvullen in de kast, of ernaast als het qua hoeveelheid niet meer direct past, maar omdat we alles gebruiken staat het er niet lang en zeg nou zelf: twee producten voor de prijs van 1, is altijd een aanschaf…

Na de Completen in de Abdij Sint-Benedictusberg is broeder Winandus Treurniet er vandoor gegaan. Het is zo'n tien jaar geleden, dat hij op de poort van deze benedictijnse kloostergemeenschap in Mamelis heeft aangeklopt. Aan de moderne, vierkanten architectuur van de kerk en bijgebouwen heeft hij nooit kunnen wennen. De stijfheid en de soberheid ervan kalmeerden zijn ziel, maar het doodde de inspiratie in hem. Aan gehoorzaamheid, nederigheid en stabiliteit heeft het hem niet ontbroken, maar nu…

In het pittoreske huis 'Op't Hövelke' op de Duivenstraat 2 in Mheer gebeuren de laatste tijd merkwaardige verschijnselen. Sinds de beeldschone kunstenares Ekaterina Beverland er is komen wonen, beweren de dorpelingen dat het er spookt. Buurvrouw Esther Eksteroog heeft er al diverse keren felle lichtflitsen waargenomen, terwijl ze 's avonds haar tekkel Snuf ging uitlaten. Ze heeft er zelfs een keer met haar mobiel een filmopname van gemaakt, maar toen ze die terugkeek, bleek het beeld…

Mijn beide herdershonden worden snel ouder. Je weet dat het afscheid er aan staat te komen, hopelijk duurt het nog een hele poos. Helaas het wandelen wordt voor hun moeilijker en zwaarder – hooguit een paar keer per dag een half uurtje, in het bos in de buurt, waar ook heel veel andere hondjes lopen.
Je ziet ze dan genieten. Vele struikjes worden besnuffeld en veel plasjes er over heen gesproeid ter markering.
Even laten weten, wij zijn er ook nog. Elkaar liken of niet.
Ach ik zal ze ooit…

Al vele jaren had ik een grote bult op de linkerhelft van mijn rug.
"Laat dat ding toch weghalen door de chirurg," zei vrouwlief keer op keer.
We gingen naar het ziekenhuis om te kijken wat het was.
"Een onschuldige vetophoping, niets kwaadaardigs," was het oordeel van de artsen. "Als je er geen last van hebt, doe er dan maar niets aan, rustig laten zitten."…

'Als het stadhuis een voormalig Ursulinenklooster is, dan weet je het wel!', zegt Dieudonné de Vrome tegen zijn vriendin Babette Lokkerbol, die enkele dagen bij hem logeert. 'Volgens mij is Eijsden niet de enige plaats, die door de roomsen is gekaapt en ingevuld', zegt Babette, 'de hele provincie Limburg ruikt naar wierook en kaarsvet!' 'En dat vind ik nu juist ze leuk, mijn beste, want dat geeft iedere stap die je zet een gewijde sfeer en een alledaagse zielsdiepte!' 'Wil je na jouw studie…

Maandag een sombere naargeestige dag die volgens mij door meer mensen zo ervaren wordt want wat wil het geval? Wel, rond tien uur gaat voor de eerste keer de telefoon, spreek ik met mevr. T? Ik zeg: hoezo? Nooit JA zeggen, want op alles waar je JA op zegt is niet goed, dus op mijn antwoord komt meteen de vraag, of straatnaam en postcode goed zijn en dat ik word gebeld vanwege het contract met Eneco, wat inderdaad het geval is, maar dit terzijde. De dame zegt: dat ik toestemming heb gegeven om…

Vanuit haar woning ziet zij de kasteelheer Tristan de Vos van Steenwijk naar de kerk gaan. Ze houdt haar adem in. 'Hij is weer alleen vandaag!', denkt ze opgelucht en vol verlangen. De klok van de Sint-Martinuskerk dreunt heel Gronsveld wakker en Juliette Lemmens maakt zich op om naar de avondmis te gaan. Ze tuit haar volle lippen voor de vuurrode lippenstift en ze kamt haar golvende, blonde haren met een Zenner-borstel. Ze woont al ruim tien jaar op de Rijksweg 79, tegenover het Kasteel van…

Al eerder had ik het over de regels die weliswaar landelijk of regionaal zijn, maar niet voor iedereen begrijpelijk blijkbaar, immers was de minister dusdanig verliefd, wat ik hem niet kwalijk neem hoor, dat zeker niet, maar de man (en niet alleen hij) vergat om afstand te houden met alle gevolgen van dien. Het haalde het nieuws, hij werd bekogeld met verwijten, terecht ook nog en besloot geld over te maken naar het Rode Kruis, op zich een aardige geste daar niet van, maar ermee wegkomen, dat…

Het stormt rondom het grijze, mergelstenen landhuis 'Mon Refuge' op de Vroenhof 33 in Houthem. Binnen werkt de hoogst excentrieke kunstschilder Luuk Karseboom aan zijn zoveelste meesterwerk, want alles van zijn hand heeft een sublieme kwaliteit, die internationaal hoog gewaardeerd wordt. De miljoenen stromen letterlijk bij hem naar binnen, maar dat weerhoudt hem er niet van om tekens weer keihard aan de slag te gaan en zijn schilderkunst zo mogelijk nog meer te verbeteren. Zijn huidige…

De Kamer staat weer op de achterste benen, debatten over hoe het nou toch zo mis kon gaan, klagen over de miscommunicatie, zeuren over de kapjes die ineens wel voorhanden waren etc. etc.

Maar waar ik het meeste verbaasd en verbolgen, boos ook, over ben is: de berichten in het nieuws liegen er niet om. In de kranten diverse artikelen over mensen die in de beginperiode het ziekenhuis links lieten liggen en met klachten thuis bleven, met als resultaat: dat er veel meer amputaties moesten worden…

Hij komt even onverwachts en mysterieus als dat hij weer zal verdwijnen. Hij draagt een spijkerbroek, die ter hoogte van de knieën is afgeknipt en in zijn rugzak zit een kleine, lichtgewicht tent. Zijn Birkenstock-sandalen geven hem een kwieke, sportieve uitstraling. Op zijn hoofd draagt hij een armoedig hoedje met een vogelveer erin. Voor het naambord 'Ulestraten' blijft hij lage tijd staan staren, alsof hij helemaal gedesoriënteerd is en niet meer weet wat hij moet doen. Enkele Japanse…