De “ uit het niets komende aanval”

Rijdend in hun scootmobiel en bijna thuis zijnde werpen beiden nog even een blik op de familie Zwaan, die gemoedelijk dobberend in het water met hun kroost de middag doorbrachten, nog even een kort bochtje en dan zijn ze thuis. Zij rijdt achter hem, als ze iemand iets hoort roepen en stopt, een vrouw brult haar vanaf een afstand toe: haar van de stoep gereden te hebben. Ze zegt: joh schei eens uit, doe even normaal en rijdt door. Vanuit het niets komt de vrouw van vijftien meter afstand rennend naar haar toe, brult allerlei verwensingen, zeg maar vloeken, waar de honden geen brood van lusten en eenmaal bij haar aangekomen haalt ze met kracht uit en slaat de vrouw ongekend hard op haar hoofd.

Die krijgt de kans niet om van de schrik te bekomen als ze aan haar jas en scoot begint te trekken, ze roept naar haar eega 'ik word geslagen' waarop hij - inmiddels een stukje doorgereden - terugkomt en de vrouw haar aandacht verlegt naar hem met de woorden: ik sla je het ziekenhuis in! Vervolgens begint ze hem te schoppen en zij besluit het alarmnummer te bellen want dit gaat veel te ver!

Het vloeken gaat onverminderd door en in no-time staat er een aantal agenten om het gebeuren heen, waarbij zij probeert weg te komen maar wordt tegengehouden.
Er wordt gevraagd wat er aan de hand is en ze leggen beiden uit dat de persoon in kwestie volkomen uit het niets begon met haar aanslag op beide mensen! Hij laat zijn been zien, waarop inmiddels een groot ei naar boven komt, de agenten schrikken ervan en leggen alles vast op foto’s. Dan wordt de dader aangehouden en gearresteerd, begeleid door vier agenten mag ze de cel in en de slachtoffers wordt gevraagd of ze aangifte willen doen!

Ja natuurlijk willen ze dat en zo gaat de optocht in plaats van naar hun huis, naar het bureau. Als het stel in de wachtruimte zit, komt er een man binnen die zegt tegen de dame aan de balie: 'mijn vriendin is gearresteerd, kunt u me vertellen...' De dame zegt, dat ze hem in verband met de wet op de privacy helemaal niets kan vertellen en hij vervolgt: dat ze hem gebeld had om te laten weten dat hij naar haar huis moest gaan om voor de dieren te zorgen want weet U, mevrouw, we zaten in de auto en kregen ruzie, ze stapte uit en was dus erg emotioneel! De vrouw tikte de man aan en beiden reageerden niet, tenslotte was hun niets gevraagd!

Even later, nou ja een krap uur dan, werden hun aangiften opgenomen, door een aardige agent en kwam er een opperhoofd binnen zo vertelde zij, de man zei: dat de dader spijt had van haar acties, veel zich niet meer kon herinneren, of meneer en mevrouw de aanklacht wilden laten gaan? Na erover gesproken te hebben en nogmaals naar het heel lelijke been te kijken dat inmiddels aardig ging verkleuren, zeiden beiden: als zij niet eens meer weet wat ze deed, waar heeft ze dan spijt van?

Dit is dus een vlaag van verstandsverbijstering blijkbaar? De man keek zijn vrouw aan en zei: die aanklacht blijft gewoon staan en mevrouw moet duidelijk een lesje in fatsoen krijgen, want: als je ruzie maakt met een vriend en dan dit soort dingen heel gevaarlijk nog uithaalt dan moet ze weten wat ze deed en ze zegt dat niet te weten, dus wij de klos, zij de sigaar!
Ik zeg, je hebt groot gelijk nog los van het feit dat jullie beiden de komende weken op moeten passen want: ze is binnen je comfortzone geweest! Oh ja dat ook nog. Men heeft voor het stel slachtofferhulp ingeschakeld en dat kunnen ze best gebruiken want eerlijk is eerlijk, op het moment dat de vrouw een greep in haar tas deed, werd het toch wel eng, dus ik zeg: wat deed ze dan? Ze pakte haar telefoon maar ja, wie zegt dat ze in een boze bui niet iets anders tevoorschijn haalde?

Jakkes wat een nare ervaring. Dit alles gebeurde begin juli. Inmiddels een aantal maanden verder komt er post van het Openbaar Ministerie, er staat in de brief: dat mevrouw een proeftijd van een jaar kreeg, geen straf maar moet wel een schadevergoeding aan het stel betalen.
Maar, zo gaat het dus tegenwoordig, als je een rotbui hebt reageer je jezelf af op nietsvermoedende mensen, met alle vloeken van dien. Walgelijk gewoon!

... Waar gebeurd! ...

Schrijver: An Terlouw, 7 oktober 2020

An.terlouwcasema.nl

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 4 stemmen 89