MJESANAC

Mijn beide herdershonden worden snel ouder. Je weet dat het afscheid er aan staat te komen, hopelijk duurt het nog een hele poos. Helaas het wandelen wordt voor hun moeilijker en zwaarder – hooguit een paar keer per dag een half uurtje, in het bos in de buurt, waar ook heel veel andere hondjes lopen.
Je ziet ze dan genieten. Vele struikjes worden besnuffeld en veel plasjes er over heen gesproeid ter markering.
Even laten weten, wij zijn er ook nog. Elkaar liken of niet.
Ach ik zal ze ooit missen, deze fantastische dieren. Maar het is nog niet zo ver en dus wil ik er nu nog niet over gaan jammeren. Maar toch ik moet ook een beetje aan mijn eigen gezondheid denken en ja, de wandeling met hun is meer een scharreluitje geworden – wat ik hen blijf gunnen.
Dus heb ik besloten ook een nieuwe hond er bij te nemen, waar ik wel apart een redelijke wandeling mee kan maken. Aangezien ik zelf ook op leeftijd ben, neem ik dus geen pup. Heb trouwens nooit pups gehad, je weet nooit tot welk karakter ze zich ontwikkelen. Goed bepaalde rassen hebben over het algemeen wel overeenkomstige karaktertrekken, maar daarbinnen zitten toch ook nog best wel veel verschillen – net als in een gezin, lijken de kids op elkaar maar de ene is een goedzak en de andere iets pittiger. Dus neem ik meestal een volwassen hond, waarvan je weet wat voor vlees je in de kuip hebt.

Ook moet het dit keer een flinke indrukwekkend hond zijn, want we wonen een beetje achteraf en ja dan is dat geen overbodige luxe. Goed om een lang verhaal kort te houden. Via Verhuisdieren.nl zag ik in de buurt een op de foto te zien herderachtige hond. De beschrijving leek precies wat ik zocht: een indrukwekkende lieve sociale grote gemakkelijke waakse hond. De mensen vroegen geen geld. Dit kan betekenen dat de omschrijving de minder mooie kanten van de hond verzwijgt of dat het mensen zijn die echt een goed plekje voor hun hond willen. Dit laatste lijkt gelukkig het geval. Ze zochten ook ongeveer zo’n plek al bij mij. De hond moet wat ruimte hebben en niet te veel alleen zijn.
Zij hebben sinds kort beide een baan en de hond blafte de buurt bij elkaar – de buurt had al geklaagd bij de woningbouwvereniging. Dus vandaar dat ze een plekje zochten voor hun lieve Rocky (Rocky Bilboa?).
Toen ze langs kwamen met de hond, bleek hij iets indrukwekkender dan op de foto’s. Een wolfkleurige vacht met een kop die tweemaal zo groot was als die van mijn herders – iets tussen een St Bernhard en Rottweiler in. Ja, beaamde de man, als we een rondje om gaan, dan wijken de meeste mensen uit naar de andere kant van de straat of ze gaan er met een boog om heen.
Goed die zondagmiddag en de nacht zou ik hem op proef bij me houden en de maandag zouden ze hem weer op halen. Het ging boven verwachting goed. De hond blijkt niet echt dominant, niet overmatig jaloers, rustig, wel waaks. Hij hield zich ‘s nachts zo rustig dat ik met de eigenaren overlegde om hem maar gelijk te laten blijven. Het heen en weer gesleep schept voor de hond onduidelijkheid. Goed er komt deze week weer een logee hond, maar dan kan hij daar ook gelijk aan wennen.

In z’n paspoort (Kroatisch) stond dat het een ‘Mjesanac’ was. Volgens de eigenaar was het een kruising Ridgeback en Herder. Voor mij niet echt herkenbaar in de hond. Doet er niet echt toe – ‘Mjesanac’ klinkt heel wat beter en exclusiever. Dinsdag kwam de eerste logeehond. De eigenares was onder de indruk van de hond. ‘Wat voor ras is het?’ vroeg de eigenares/ hondenkenner natuurlijk. ‘Dit is een echte Mjesanac , dat zie je toch wel!’ Een paar uren later krijg ik een smsje van haar: ik ken heel wat rassen, maar dit ras heb ik nog nooit van gehoord. Toen heb ik haar maar uitgelegd dat ik het via de vertaalappt van Google had uitgevonden dat het ‘bastaard’ betekent.

Wat ik met dit verhaaltje wil zeggen is dat het hebben van vooroordelen vaak heel diep in de mens zit. Al hoewel een enkeling die de foto kreeg toe gestuurd, hem zag als een grote goeie lobbes. Wat zou dat over die mensen zeggen – positivo’s? Mensen vrij van het hebben van vooroordelen? Het gekke is dat ze gelijk hebben. Sta open voor alle mogelijkheden – eerlijk is eerlijk dat vind ik ook moeilijk. Zelf zei ik ook tegen de man, als ik op straat zo’n hond tegen kom ga ik ook uitwijken.
Z’n vrouw had een chihuahua op de arm. Hij zei: ‘Je geloof het vast niet, maar die kleine is hem de baas. Hij kan zo naar z’n voerbak gaan en bromt en blaf die grote hond gewoon weg.’
Dat is het mooie van een hond, hij bekijkt de andere hond als gelijkwaardig – groot klein bont of effen, zwart wit – het maakt niet uit. Hij beoordeelt hem op z’n gedrag.

De eerste week lijkt heel erg goed en hij is slim, dat heb ik al gemerkt. Dat ik niet gediend ben van een dikke kletsnatte lebber om mijn gezicht en bril, begrijpt hij al. Ach ik geloof dat wij vast een mooie tijd tegemoet kunnen gaan. Ik probeer zo lang mogelijk positief te blijven, tot het tegendeel is bewezen.
Mijn vrouw daarentegen zegt: ’Prijs de dag niet voor het avond is.’ Misschien wel heel verstandig.
Waar de waarheid ligt weten we niet maar heel misschien staat het vanavond wel in de sterren geschreven.

hond dier vooroordeel wandelen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 15 stemmen 180