Omdat Picnic groter wordt, de kleine klanten links laat liggen, zijn we genoodzaakt naar de winkels te gaan. Oh ik weet best dat we dat nog kunnen, maar ja het was toch prettig toen je nog gewoon kon bestellen, men het thuis bracht en je het alleen op hoefde te bergen maar: grotere klanten zijn nu eerder aan de beurt, het lukt je niet meer om er sowieso te bestellen nog los van het feit dat ze het bestelde bedrag met €10 omhoog hebben gedaan naar €35. Tja zoveel heb ik gewoon niet nodig,…

Gisteren ging bijtijds de telefoon, dat ik om tien uur naar de tandtechniker mocht komen, jazeker wel en dat in deze “blijf maar weg tijd”. Man nam het gesprek aan want ik had mijn handen vol en tja dan is de telefoon toch even een dingetje...ik knikte driftig dat het tijdstip me prima uitkwam en vertrok om even na negen uur, een prima ritje al was de zon nog even niet in beeld, koud was het niet, dus dat scheelde. Eenmaal aangekomen was ik de enige in de wachtkamer, moest natuurlijk even…

Of kleinzoon Barry een weekje langs kan komen. De vraag werd gesteld door mijn jongste dochter. Een leuke meid, maar zwaar katholiek (heeft ze niet van mij hè – niet mijn schuld) en dus een heel koppel kinderen daar in hun afgrijselijke betonstad. In deze tijd komen de muren en ook de kinderen op haar en op elkaar af. Prima, stuur hem maar langs.
Ik heb haar geld gestuurd voor treinkaartjes, want zij heeft het niet al te breed, sinds haar man is weggelopen, en dus kwam ze voor het eerst…

Het kan Marlies allemaal niets meer verdommen en als stalkster van de kunstschilder Bruno Hazelaar heeft ze nog flink wat appeltjes met hem te schillen. 'Wat denkt die klootzak wel, mij een beetje een straatverbod opleggen, terwijl hijzelf gaat en staat waar hij wil, die geniepige hoerenloper, die afgekloven paardelul!', denkt Marlies, terwijl ze bij kapster Willeke zit, die zulke heerlijke koffie kan zetten. 'Zie je Bruno nog wel eens?', vraagt Willeke ineens. 'Ik moest net aan hem denken',…

Er was eens een kabouter
die heel erg van aardappels hield
van alle soorten aardappelen.
Hij was ook in de buurt…

Allemaal zijn we in de ban van: de narigheid buiten de deur en ik beken nu eerlijk dat: omdat het dichterbij komt, als een geluidloze onweersbui, ik nu huiverig word. Het is een angstige periode een tijd waarin we eigenlijk anderen moeten helpen maar omdat we allemaal moeten luisteren naar de regels die zijn afgegeven wordt het lastig iemand te helpen, behalve op afstand dan.
Allemaal in de ban van, want waar eerst de piek in Brabant was, komt het nu richting Zuid Holland en tja daar zitten wij…

(vervolg op 'Nienke's nieuwe woede')
Nu Nienke alweer drie jaar op een gesloten afdeling in de psychiatrische inrichting te Franeker zit, is de rust in Kollum goddank weergekeerd. Slechts de bejaarden in het ouderencentrum 'Betesda' hebben het er nog wel eens over, omdat er verder niet zoveel te bespreken valt. Vooral Harmen Rypkema, die vroeger stratenmaker was, wil er graag nog eens over beginnen, alleen al om de andere kerels bang te maken. 'Méneer Rypkema!', zegt zuster Aalke Knol dan,…

Het telekinetische ruimtevaartuig, met ongeveer soortgelijke vermenselijkte robots met verregaande telepathische krachten, landde op de planeet aarde, en na hun eerste bevindingen zond de bemanning de resultaten van hun onderzoek razendsnel weer terug naar Mars.
Na een crash destijds, in de informatievoorziening en archieven op Mars, was er een groot gedeelte van hun geschiedenis gewist. Dit dramatische gebeuren was al ergens rond het jaar 2525 gebeurd en men had toen op Mars grote problemen.…

En zo was ik vandaag in overtreding, jawel! Toen mijn jongste kleinzoon hoorde dat zijn moeder, mijn jongste kind dus, even naar Oma ging om het broodnodige wc papier op te halen, dat weer gehaald was door Opa, omdat het bij hen dus niet meer te koop was, ging het zesjarige jochie compleet over de rooie...mam, ik wil mee naar Oma, toe nou. Grote tranen biggelden over zijn opgewonden wangetjes. Toen tranen niet hielpen en mamma nee bleef zeggen, werd het een ongekende driftbui! Oh *&€@#’jh…

Wat een groot voordeel, wat een geweldig fenomeen om nu te zien dat elke dag onze verguisde zon steeds weer laat zien. Gedempte stralen, omdat de sluier van mist nog moet optrekken, stromen ons huis binnen, gratis warmte want de kou is de lucht nog niet uit natuurlijk. Natuurlijk is het niet ineens opgewarmd nu. Zo af en toe gaat ook de verwarming nog even aan, om de kou uit huis eventjes te verdrijven, maar dat hoeft niet voor lang.
Het nieuws laat weten dat we gegarandeerd in een crisis…

Laatst een oud vriend opgezocht in Zwolle. Even een beetje bijpraten en zo. Als je wat verder uit elkaar woont, dan verwateren contacten enigszins en ja dan is het goed om zo af en toe een bezoekje af te leggen.
‘Hoe lang woon hier je nu ook al weer.’
‘Zo’n vijftien jaar, ja de tijd gaat snel jongen.’
Sjors was nu vijfenzestig en ging met vervroegd pensioen. Hij had lange tijd in de zorg gewerkt. Een best aardige vent, maar een beetje raar gezegd, een beetje een luchtfietser. Grote…

(een vervolg op 'De laatste filmopnamen')
Terwijl Nienke de blauwe deur van haar woonhuis opent, kijkt Sjoerd Butterman met turende argusogen naar haar bevallige gestalte. 'Er is iets niet in de haak met die vrouw, wat ik je brom!', zegt hij tegen zijn vaste klant Siebren Terschuur, die rustig van zijn glaasje beerenburg nipt. 'Je hebt teveel Sonnema gedronken!', antwoordt Siebren, 'volgens mij gluur je maar al te graag naar haar!'. 'Nee, echt, Siebren, ik meen het, die vrouw, die Nienke, heeft…

(een vervolg op 'Simon van Collum in Kollum')
Fokke Sukerbolle wordt met een lichte koppijn wakker, maar hij springt meteen als een waterhoentje uit zijn hotelbed. Beneden wordt hij hartelijk begroet door de eigenaar van 'De Roskam', Sjoerd Butterman, die naar het journaal op de televisie boven de bar kijkt. 'Het gaat van kwaad tot erger met die zomerhitte', zegt Sjoerd, 'je kunt maar het beste zoveel mogelijk binnen blijven of elders schaduw zoeken!'. 'Maar mijn filmopnamen gaan wel gewoon…

In mijn vrouw zit echt een goed hart, daarom is ze ook mijn vrouw natuurlijk. Ik ben zo kieskeurig op dat gebied, dat ik er al van uit was gegaan eeuwig vrijgezel te blijven. Heb jaren lang naar zo iemand gezocht. Een vrouw waar je op kunt bouwen en die je kunt vertrouwen, met een hartje van goud en een eigen mening. En ondanks dat ik niet perfect ben, heeft zij mij goedgekeurd. En zijn we na een dikke kwart eeuw nog steeds blij met elkaar.
Eergisteren kwam ze met patronen voor mondkapjes, die…

Vorige week, heb ik toen het, in verband met de morele verplichting tot sociale onthouding, nog verantwoord was een oude kennis opgezocht. Z’n vrouw liet me binnen terwijl hij in de kamer zat naar de laatste beelden van een aflevering van het programma ‘Spoorloos’ te kijken. Het liep net af; een jongeman had z’n nooit gekende vader gevonden en er vond een innige omhelzing plaats. Een mooie afronding van een lange zoektocht.
‘Hoi, leuk dat je even langskomt.’ Ik zag z’n ogen…

Wat een onwerkelijke tijd waar we in zijn beland, wat een rare dagen maken we nu, omdat we luisteren naar wat ons wordt geadviseerd, tenminste veel mensen die de adviezen opvolgen dan. Het is zo surrealistisch, het is zo vreselijk vreemd om niet in je gewone doen te zijn! Waarmee ik dan weer niet bedoel dat we hier zo ongeveer achteruit zijn gaan lopen, maar meer het idee hebben dat er geen verschil meer zit in de dagen. Ik vergis me nog wel eens en moet goed nadenken om erachter te komen dat…

'Mijn getroebleerde psyche is één grote, surrealistische heksenketel!', zegt Fokke Sukerbole tegen de eigenaar van Hotel De Roskam, 'maar gelukkig speelt mijn hoofdrolspeelster Nynke Laverman de sterren van de hemel!'. 'Speelt de film alleen in Kollum?', vraagt Sjoerd Butterman, de nieuwsgierige eigenaar met zijn toegeknepen oogjes en de rode bretels strak over zijn bierbuikwalhalla. 'Grotendeels', antwoordt Fokke, 'maar ja, ik ken Kollum als mijn broekzak en ik had de juiste locaties meteen…

Mijn vrouw had een werkelijk prachtig vogelhokje gekocht bij het plaatselijke tuincentrum. Echt mooi, maar wat minder mooi was, was het feit dat het hokje volgens mijn inschatting niet voldeed aan de afmetingen die nodig zijn voor een verantwoorde bewoning en het erin stichten van een vogelgezinnetje.
Helaas had ik, na enig speurwerk van mijn vrouw op internet, gelijk. Zoals wel vaker gebeurt, was het bonnetje nergens meer te vinden.
‘Maar wacht es even,’ zei ik tegen mijn vrouw, na wat…

TANKA
Op het weilandje
staan wat dorre bomen;
één is vol bloesem:…

Niet echt vrolijk weer gehad van de week. Net iets te nat, net iets te veel wind. Maar vandaag is het raak, oké de wind is nog wel nadrukkelijk aanwezig, maar na een paar rondjes over het land met de honden, voel ik dat het voorjaar op het punt staat los te barsten. Nog een week of twee drie en dat gaat het helemaal los.
Kan niet wachten – ik ben er echt aan toe.
Ook mijn vrouw heeft het wat dat betreft op de heupen, er zijn weer coniferen en weet ik wat al niet aangeschaft.
Zelfs een…