Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

CONTROLE

Vandaag moet ik voor controle naar het UMCG. Dan zet ik de auto neer op een P+R plek in Haren, en stap op de bus, de meest snelle en verstandige manier om er te komen, zonder in de stadsjungle verstrikt te raken. De buschauffeuse vraagt waar ik heen moet. ‘Deze bus gaat toch naar het UMCG? Ik dacht dat het een vast tarief was.’ Nee dus. ‘Meneer, waar wil u heen? Misschien wil u verder of juist minder ver, Ik kan het niet van uw gezicht af lezen hè.’ ‘O, nee? Schat ik jullie bekwaamheden dus toch weer te hoog in. Sorry hoor, ik reis bijna nooit met de bus.’ ‘Ach meneer we werken al jaren met zones, u heeft onze bekwaamheden iets te hoog ingeschat.’

Ik ga vlak achter haar naast een meneer zitten en probeer een kleintje ‘small talk’ op te zetten. ‘Wat een weer toch, hè, meneer.’ Het water druipt me nog van de regenjas af. ‘Ach, we hebben weer wat te klagen, het is nooit goed. Weet u het is nog steeds te droog. De natuur heeft zich, volgens de deskundigen, nog steeds niet van de droogte van afgelopen zomers hersteld.’
‘Nou meneer, ik was nog niet helemaal uitgesproken, ik wou er namelijk nog achter aan zeggen: ‘Heerlijk, zo’n gratis douche. U was even te snel met uw reactie.’ We waren om een of andere duistere reden gelijk uitgesproken. Bij de tweede halte stapt de meneer aan de andere kant van het gangpad op en ik ga daar maar gauw zitten. De bus is tjokvol. Zelfs het gangpad is voor meer dan de helft gevuld. De volgende halte komen er nog meer mensen de bus in. Een jongedame staat naast mij in het gangpad. Ik wijs haar op de vrije plaats naast mij. ‘U kunt hier wel bij komen zitten hoor.’
‘Nee dank u.’
‘Nou, wees gerust, ik doe niks.’ Ze mompelt iets van dat ze er zo weer uit moet. De chauffeuse kijkt met een lach schuin achterom. En zegt: ‘Wat er achter de gele streep gebeurt, bemoei ik me niet mee.’
‘O,’ zeg ik onder meer tegen de jongedame, dan wordt het even een heel ander verhaal.’ De jongedame glimlacht, de chauffeuse, en zelfs de man van de mislukte ‘small talk’.
Na een klein half uurtje zijn we er. De buschauffeuse opent de deur en ik zeg onder het uitstappen tegen haar: ‘Bedankt, ik heb me erg veilig bij u gevoeld.’
‘Dank u.’
‘Weet u ze moeten bij mij nooit meer aankomen met te zeggen dat vrouwen niet kunnen rijden, u bent het levende bewijs, dat het niet altijd waar is.’
Ze kijkt me verbaasd aan, Met zo’n blik van – wat moet ik nu weer met zo’n opmerking. ‘Doei, Doei,’ zeggen we dus maar tegen elkaar. Op de Grote markt waren nog een man en een prachtige licht getinte exotische dame ingestapt. Zij iets te stoer, misschien door haar uniform met de kreet toezichthouder erop, maar wel zo mooi dat ik haar een beetje in het oog hield. De man vraagt: ‘Mag ik uw kaartje zien?’
‘O, ik dacht dat zij mij ging controleren.’ Rare opmerking van mij, maar ja, hij droeg een regenjas over z’n uniform, dus ik wist niet dat hij ook kaartjes controleerde. ‘Suze, hij wil alleen door jouw gecontroleerd worden.’ Ik ga staan en zet mijn handen hoog tegen de glaswand, die mij van de ingang scheidt. ‘Toe maar hoor mevrouw Suze, fouilleer me maar.’ Suze daarop tegen haar collega: ‘Die vent is maf, laat hem maar.’

Simpele voorvalletjes, die me doen denken aan het verhaaltje ‘Duikvlucht’ over zo’n ‘korte verhalen’ schrijver, dat ik laatst las, waarin die man vertelde dat hij al reizend per spoor, de verhalen gewoon om zich heen zag gebeuren. Weet je het klinkt gek, maar hij heeft gelijk.

Schrijver: catrinus, 8 maart 2020


Geplaatst in de categorie: overig

4.0 met 1 stemmen 118



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)