In de kamer staat een staande lamp met een mooie witte, ronde kap. Hij verspreidt een zacht licht en als je ernaast zit, geeft hij genoeg licht om bij te lezen of te puzzelen. Ook kan je bij zijn licht breien, haken of borduren. De lamp voelt zich dan ook erg belangrijk, dat hij voor zoveel plezierige bezigheden kan zorgen.
Hij staat al jaren in deze kamer. Hij heeft al heel wat gezien en gehoord van de mensen en de kinderen, die in dit huis wonen. De kinderen heeft hij op zien groeien. Toen ze…

‘Hebben jullie wel door dat jullie nu echt helemaal alleen roeien?’ zegt zoon, 6, op vaderlijke toon tegen ons. We zitten in een Canadese kano op weg naar Bunnik.
‘Ik doe namelijk helemaal niks’, roept hij triomfantelijk.
Man zit achterin, tussen ons in zit zoon. Met zijn zwemvest aan en zijn peddel paraat, weet ik. Zien doe ik het niet echt. Ik durf me niet naar hem om te draaien uit vrees dat de kano gaat schommelen.
Man doet veruit het meeste roeiwerk. Ik wil me niet teveel op de…

Op zekere nacht klonk in het grote Spookslot van de Efteling een luid gebeier van de klok. Het dier, dat kraai heette, maar op een duiveltje leek, liet de klepel flink op en neer gaan.
De draakvogels van de ronde zaal kwamen wild aan gevlogen. De spokende monniken naderden plechtig langzaam. Nog heel wat verschijningen doken op.
In de grote ruimte klonk de luide stem van de geest met de kristallen bol:
"De stenen van ons kasteel kraken en piepen klagend."…

Het is in het landhuis 'Woelwijk' aan de Zwartewegsend in Tietjerk altijd een gezellige boel, want het wordt bewoond door de deftige, maar niettemin hoogst vrijgevochten Iebeltje van Eysinga en haar meestal melige dienstbode Tietske Warners, die zich iedere dag voor haar meesteres in het zweet werkt. Het is begin 1777 en de winter is nog in volle gang. Op de vijver staat een dikke laag ijs en daar maken de dames graag gebruik van, wanneer zij lol willen trappen en sleetje rijden. Zoals altijd…

In ons dorp hebben we twee supermarkten. Mijn vrouw winkelt het liefste bij de ene, lekker klein, compact en overzichtelijk. Ik ga meestal naar de grootste, die een groter assortiment heeft.
Bij de kleine hoef je bijna nooit bij de kassa in de rij te staan; hooguit dat 1 of 2 personen je net voor zijn. Bij de grootste ligt dat even anders en zijn de rijen vaak veel langer, ondanks dat er dan een extra kassa in gebruik wordt genomen.
Ze hebben zelfs een zelfscankassa geïnstalleerd. Om eerlijk…

Ze was met haar vriendin op bezoek bij oma. Oma was sinds enkele jaren alleen en bezoek was welkom. ‘Kijk oma, dit is nu mijn vriendin. Zij is 25 jaar oud en werkt bij ons op kantoor’.
‘Nou een knap meisje hoor, je hebt wel smaak.’
‘Wat bedoelt u oma?’
‘Ach, oma is niet blind lieverd, de verliefdheid vlamt op uit jullie ogen.’…

Wanneer je op internet bepaalde zaken zoekt, een online winkel hebt gevonden ook nog dan komt er steevast in beeld: accepteert u cookies en ach ik denk vaak: klik maar op ‘ja‘ want wat maakt het uit?
Nou het maakt best wat uit, je hebt er onderhand een dagtaak aan om die ellende weg te tikken en oh ja - ik weet dat ik me af kan melden wat ook gebeurt hoor, zeker als je weet dat: we wonen in een appartement en er elke dag aanbiedingen binnen komen voor het plaatsen van zonnepanelen, dat is…

De altijd beleefde en goedgeefse barones Wiegeltsje de Blocq van Scheltinga bewoont al enkele decennia haar hoogst geliefde landhuis in Hogebeintum, de Harsta State. Tijdens de schaarse kerkdiensten in de terpkerk van Hogebeintum zit zij steevast in haar eentje in de Herenbank. Zij zit dan onder het afdakje met de houten leeuwen en er is gek genoeg niemand van de Nederlands Hervormde gemeenteleden die dat vreemd vindt. Mensen wennen overal aan. Die terpkerk staat op de hoogste terp van…

Niemand vraagt erom: ziek zijn. Niemand vindt het leuk om een patiënt te zijn en dan maakt het dus geen bal uit- waar je bent, thuis, op vakantie of in het geval van de bajesklant, in de lik, want ook daar: kun je ziek worden en een arts of tandarts nodig hebben en dat weten we allemaal!
Maar, je voelt hem al aankomen, de patiënt die wederom het nieuws haalde heeft drie weken en een flinke operatie achter de rug, enig idee wat dat kost?
Wat dat de gemeenschap kost? Want na even op Google…

‘Hoi Fred, hoe gaat het met je een poosje niet gezien.’
‘Kan kloppen, ik had het razend druk deze week – overwerken en zo. Je kent dat wel.’
Een “poosje” hield voor de twee gezworen vrienden in dat ze elkaar de hele week nog niet hadden gezien. Ze deden veel dingen samen en deelden ook hun meningen, die vaker niet dan wel overeen kwamen, bij enkele flesjes geest verrijkend of verruimend bier. Althans dat verruimend is hun kijk daarop.
‘Jeetje, wat is het weer heet vandaag’,…

De dwerg Klijn Beentjes werd al zijn hele leven gepest en hij heeft er na verloop van tijd een dikke huid van gekregen. Het lukte hem steeds beter om de vele, vaak onverwachtse aanvallen te chargeren en te overwinnen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hielden de pesterijen van zijn dorpsgenoten niet op en deden de pestkoppen er zelfs een schepje bovenop. Het leek wel alsof zij de onderdrukking van de nazi's op hem afreageerden. Hij was continu de pineut, waar hij zich ook vertoonde. Tenslotte…

Hij had haar uitgenodigd voor een romantisch etentje. Ze was helemaal in de wolken! De populairste jongen van de school nodigde haar uit!
Ze had de inhoud van haar klerenkast op het bed gegooid en was driftig aan het passen. Ze vond het allemaal drie keer niets. Ze had echt niets om aan te trekken voor dat belangrijke etentje. Ze moest iets nieuws hebben. Ze kreeg pas volgende week weer kleedgeld. Lenen kon ook niet, ze had bij haar vader al geleend en een paar dagen geleden ook bij haar…

Niet dat er veel kerkelijke activiteiten in Schettens zijn, maar de journalist van de maandelijkse dorpskrant 'Viaduct' Rauwerd Doys van Mauderic gaat geregeld bij dominee Hedse Alemans langs om nieuwe gegevens te bemachtigen. Het liefste heeft hij schokkende of sensationele verhalen over bepaalde kerkleden, maar dat laat dominee Alemans natuurlijk niet los, tenzij hij wat teveel borrels heeft genomen en de loslippigheid onbedwingbaar is geworden. Dus komt Rauwerd meestal met een fles Sonnema…

Je staat er eigenlijk nooit bij stil, vooral als je in een grote stad woont, maar toch is het zo dat er meerdere parallelle werelden om je heen bestaan.
Nee, niet in de zin van parallelle universums of iets vergelijkbaar ongrijpbaars, nee gewoon om je heen op onze aarde.
Vandaag zag ik opnames van vissen die op het diepste punt van de oceaan hun leefwereld hebben. Die gekke wetenschappers moeten dan zo nodig weer enkele van die wezens naar boven halen – verdorie laat die beesten toch. We…

Iedere man die Bernadette de Broqueville in Nootdorp ziet lopen, kijkt zijn ogen uit, want zij toont haar schoonheid overduidelijk en schoon, dat is zij. Haar elegante heupbewegingen doen iedere, getrouwde man het hoofd vele malen omdraaien. De contouren van haar tangaslip zijn uitdagend zichtbaar en haar half blote borsten wiebelen vrolijk met haar mee. Voor de heren van de Nederlands Hervormde dorpskerk op de Dorpsstraat 36 is zij absoluut verboden terrein, omdat zij zo rooms is als maar kan.…

Ik ben nu al zeker drie keer langs haar gelopen. En elke keer als ik voorbij kom, zit ze er weer. Als een klein zielig vogeltje in een hoekje. In de kou. Het geluid dat het muziekinstrument maakt dat ze in haar handen heeft, is erbarmelijk. Het is een accordeon, maar er is niet veel meer van over. Ze trekt en ze duwt er wat aan, maar er komt alleen nog maar wat wanhoop uit dat ding. Ik denk dat ze niet veel ouder is dan een jaar of 16. Maar ze kan ook jonger of ouder zijn. Achter haar staat een…

Laatst las ik ergens dat criticus Kees Fens pas echt gelukkig was als hij in Rome was. Nu kan of wil ik me in de verste verte niet met de beste lezer en Rome-kenner ooit vergelijken, maar het gevoel moet zo ongeveer hetzelfde zijn. Eigenlijk meteen al als je op het vliegveld Fiumicino landt, gebeurt het, het gevoel van hier hoor ik thuis, hier voelt het fijn, hier is het alleen maar vandaag en morgen bestaat niet. De druk pratende en gesticulerende Italianen met hun mobieltjes aan hun oren, de…

Het is niet helemaal duidelijk waarom de 70-jarige, Nederlandse schrijver Oek de Oude naar Lviv is gereden, maar het heeft hoogstwaarschijnlijk met zijn laatste roman 'Toch nog een rijbewijs' te maken. Hoe mooi hij zijn weg naar het vergaren van een rijbewijs op zijn oude dag ook heeft beschreven, het onderwerp blijft verbazingwekkend triviaal en dat zal hem tot de reis naar Oekraïne hebben aangespoord. Zijn geliefde Jeanne d'Arc is pas op de hoogte gesteld, toen hij al in Duitsland reed. Als…

Mijn buurman is een aardige man, maar van bepaalde dingen niet altijd op de hoogte. Het hedendaagse leven gaat een beetje langs hem heen. Zo’n beetje als een paard met oogkleppen op. Hij neemt er aan deel, maar krijgt lang niet alles mee. Op tv volgt hij het weerbericht en voetbal en de rest interesseert hem niet zo. Hij is gelukkig met z’n gezinnetje en met z’n vishengeltje, zodat hij zich zo af en toe helemaal in rust kan terugtrekken aan de waterkant en in de natuur.
En vaak denk ik…

Het is een miezerige dag, het motregent.
Vier tuinstoelen staan schuin tegen een tuintafel.
‘Wat een armoedig gedoe,’ moppert de eerste stoel.
‘Ik heb het koud,’ klaagt de tweede en hij rilt.…