GEESTDRIFT X STERRENSTOF

Er waren er die haast niet konden wachten om terug te gaan.

Na een evaluatiegesprek over eerdere ervaringen, besloot men waar en bij wie men het beste terecht kon komen om bepaalde leringen te trekken uit een geheel nieuwe situatie. Men schreef, kortom, een levensplan.

Daarna kwamen één voor één de te kiezen, nog van niets wetende ouders in spe, voorbij. Ze werden geprojecteerd op het daarvoor bestemde kosmische doek.
Dan riep Het Hoge de naam van de ziel voor wie zij geschikt waren. Deze mocht dan direct met alle gegevens, nodig voor het vinden van zijn bevruchte moeder, afreizen naar de Melkweg om de foetus in haar te bezielen.

Soms was het even ronddolen omdat de conceptie nog plaats moest vinden, maar dat was geen punt. Het verheugen te in- of reincarneren was al een feest op zich.

Niet alles zou even leuk zijn, dat wist je als ziel van tevoren, maar dat vergat je zodra je als wereldburger geboren werd en levenservaring op ging doen.

Soms gebeurden er bijzondere dingen. Dan werd je in een stal geboren en had je een voederbak met stro als wieg. Soms kwam je in een paleis ter wereld en had je een gouden rammelaar en een met satijn beklede wieg. Soms werd je buiten geboren, bij een rijstveld, als je moeder even neerhurkte om al snel daarna weer met jou in haar armen op te staan, verder te gaan.
Vaak zag je het levenslicht in een ziekenhuis, koud en wit en steriel. Er waren tal van mogelijkheden voor ontelbaar veel zielen.

Goddank was het een vrijwillige keuze wel of niet aan zielsverhuizing te doen. Ik voor mij verkeerde liever in het speciale zachte licht van wat heel in de verte leek op wat op aarde Hemel wordt genoemd. Op aarde zong men over vrede. Ik leefde er middenin.

Na een vroeggeboorte kwam een ziel ontmoedigd Thuis en was het wachten op een volgende kans of verder afzien van de geneugten van de blauwe planeet met zijn wind, wolken, water, zon, sneeuw regen, storm, hitte, regenbogen, rust en turbulentie.

Nee dan liever een niet- fysieke essentie zijn; een gids om bijstand te verlenen aan mens, dier en plant, als inspirator dienen.

En als het echt niet anders kon, ik het ook nog eens op mijn heupen kreeg, een niet schietende soldaat of rechtvaardig bewindsman worden. Een wereldleraar, zoals die in de kribbe van Bethlehem ooit, of een kleine, bescheiden leermeester of wereldverbeteraar. Toch zou ik er nog heel lang en heel intensief over na moeten denken alvorens tot bezieling over te gaan.