Alle inzendingen van An Terlouw

De scheiding van de ouders was heftig, zo erg dat door tussenkomst van de rechter besloten moest worden dat het joch toch ieder weekend naar zijn vader moest. Hij moest! Liet in het begin nog weten niet te willen, maar tegenstribbelend werd hij meegetrokken, weg van zijn moeder, immers de rechter had bevolen dat, wanneer men zich niet aan de afspraak…

Vaak, heel vaak kun je de ontevredenheid van de gezichten aflezen, een rare uitdrukking want nu is het net: alsof in letters ontevredenheid op een gezicht staat gedrukt, als een tatoo zeg maar. Dat is het natuurlijk niet. Maar het schijnt tegenwoordig erg lastig, zo niet onmogelijk te zijn om het mensen naar de zin te maken! Voorbeeld? Jazeker…

Wat ben ik het - en velen met mij - ongekend beu, zat en nog veel meer! Waar geplukt kan worden zal men het niet laten! Ooit, tijdens de periode van Balkenende, die hier een heel andere naam kreeg, werd deze idioterie uitgevonden. Ooit bedacht men dan dat mensen minder snel naar een arts zouden gaan, maar: wat nou als je geen keuze hebt? Wat nou…

Het liep al een poosje niet, zoals het lopen moest, maar niemand kan vertellen hoe alles dan wel "lopen" moet en zo wordt de laatste ruzie definitief. Hij probeert nog te praten, zij loopt minzaam lachend weg. Uitgepraat, hij mompelt nog wat tegen een dichte deur. Dat was het voor vandaag Dacht hij! Hij slaapt in het grote bed, alleen. Zij slaapt…

Tja het hoort erbij natuurlijk een simpel iets als een blokje voor in het toilet en nog niet eerder zag ik er iets van voorbijkomen, dus de stoute slippers aangedaan en in het toetsenbord geklommen. Wat wil het geval, dat zal ik vertellen: bij het boodschappen doen, zeg ik tegen manlief: ik ga even naar de wibra, even wc-blokjes halen. Nou kwamen…

Op een rustige vrijdagmiddag, alles klaar zit ik op m'n gemakkie te luisteren naar: de zalige muziek van Jim Reeves. 't Eten staat bijkans gereed, ik werk me allang niet meer in 't zweet, maar geniet, terwijl naast me: muziek klinkt! Op een rustige middag zoals nu, ben ik een gelukkig mens, nostalgie ten top. We worden ouder, de muziek is…

Weet je nog: die ene winkel, op de hoek van wat je toen de winkelstraat noemde? Die ene winkel die heette de Gruijter en als je daar je boodschappen moest halen, domweg omdat het de enige winkel was die daar in die straat stond, kreeg je na het afrekenen: het snoepje van de week! Voor menig kind een must, want een gratis snoepje ging er natuurlijk altijd…

Wat een idiote week zeg, wat een drama-week: het is zo zachtje saan bij de beesten af. Wordt er in Den Haag serieus overwogen het Wilhelmus in een nieuw jasje te steken, nieuwe teksten, nieuw muziekje en dan: moet het op school ook geleerd worden! Zwemlessen gaan eraf, Wilhelmus gaat erin, straks krijgen we een vlag, met klompen en molens. Jawel!…

Het prachtige weer lokte om er vanmorgen al op uit te gaan en zo geschiedde. Rond tien uur zaten we op onze gemeente-cabrio's, richting de plas, ofwel richting Rotterdam. Het zonnetje brak door en de temperatuur was aangenaam. Aangekomen bij de plas konden we van alles zien, we waren duidelijk niet alleen op pad. Kinderen speelden in het zand, ouders…

Oh ja ik weet, dat mensen nu zeggen: kom je op je woord terug? En dan beken ik volmondig 'ja'. Kijk, met het voetbal van de mannen, jongens zeg maar, daarbij blijft mijn standpunt eender, er gaat veel en veel teveel geld in om en dat niet alleen, het gedoe eromheen in de vorm van politie, ME, extra veiligheidsmaatregelen, de rookbommen, de gevechten…

Als je zit na te denken, terwijl de televisie op de Tour staat, manlief elke trap van de pedalen volgt, soms: aan de binnenkant van zijn ogen, denk ik terug aan toen. Zeg geen vroeger, want dat maakt meteen zo oud, toch? Je denkt terug omdat je, via facebook het enige sociale medium waar ik me op vervoeg, erachter komt dat er ontzettend veel mensen…

In het jaar 1965 had ik een vriendinnetje, Toos heette ze. Toos mankeerde wat want, wanneer ze op straat liep, bleef ze zomaar stilstaan, soms midden op de weg. Ze stond dan alleen maar te staren, verder niks. Ik keek vaak, waarnaar ze dan staarde, maar zag nooit wat! Van haar moeder kreeg ik te horen dat, wanneer Toos weer stil bleef staan, ik haar…

Een simpel woordje, maar een groot drama althans voor mijn persoontje dan want: ik ben hartstikke bang voor de tandarts. Niet omdat het een enorm nare man is, welnee het is een alleraardigste kleine man die er voor zorgt dat je helemaal niet bang hoeft te zijn, maar een diep ingewortelde angst van vroeger uit meegekregen, zit als een duiveltje op m…

Omdat ik zelf een afspraak had in het ziekenhuis en het ook nog eens ontzettend regende, bleef ik buiten even staan bij een man in een rolstoel. Tja zei hij, ik blijf maar onder het afdak staan om een peukie te roken want nat worden, is niet zo prettig. Ik zie dat hij een bandje om z'n pols heeft en dat betekent dus, dat ie tijdelijk logeert in…

Zo langzaamaan is het wel duidelijk dat, als je te grazen wordt genomen door het sluipende monster kanker, je er met een aantal simpele operaties niet bent! Nou wil ik absoluut niet denigrerend overkomen als het gaat om operaties, maar als je het logisch gaat bekijken is (althans in mijn geval) een operatie peanuts. En ik kreeg er vijf, waarvan de laatste…

Op het nieuws vanmorgen werd meegedeeld, dat de gevangenis in Veenhuizen voor een groot deel wordt "behuisd" door Noorse criminelen. En dat is op zijn zachtst gezegd heel raar te noemen. Immers: een poosje terug meldde ditzelfde nieuws dat er niet voldoende bewaarders waren. Nu zijn die er dan ineens wel? Heel eigenaardig en ik beken tevens niet zo…

Soms is het alleen maar nodig om te luisteren, meer niet maar minder ook niet! Soms hoef je niks te zeggen, je hoeft er alleen maar te zijn, niet meer, maar ook niet minder. Soms, lopen ongevraagd tranen over iemands gezicht, niks meer, niks minder. Soms, door alleen maar te luisteren naar iemand, komen de waterlanders die voor opluchting zorgen en…

Je maakt wat mee hoor in een ziggo-leven, echt waar! Natuurlijk zaten we er jaren en jaren bij, hebben zelfs de overstap meegmaakt van casema naar ziggo en weet je, er was nooit iets bizars aan de hand. Er gebeurden minimale dingen, maar ze waren opgelost voor we er goed en wel mee opgezadeld waren. Hoe anders en hoe langdradig is het debacle van ziggo…

Elke dag opnieuw wordt door hem de vraag gesteld die vast in vele huizen te horen is: wat eten we vandaag? Razendsnel loop ik in gedachten dan de koelkast, voorraadkast en vriezer na: wat is er nog? Dan som ik het een en ander op, diverse variaties passeren de revue en ik laat hem doorgaans kiezen, want hij wordt een beetje lastig als het om eten…

Verleden week gaat mijn electrisch verstelbare stoel niet meer omhoog wat het beengedeelte betreft. Nog mazzel dat dit niet gebeurde terwijl ik erin zat, want ik zeg je: het is dan verdomde moeilijk om eruit te komen, vooropgesteld dat je dit lukt. De rugleuning deed het nog wel, maar ja, die had ik niet nodig. Ik belde de zaak, waar de stoel gekocht…

Wat kunnen mensen toch verschrikkelijk lelijk doen en elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Waar het om gaat? Meneer Sloote en Meneer Siper zijn allebei dood, hartstikke dood, in een week tijd. Hun afgelopen jaren was het verbale vechten over de schutting niet om aan te horen en dat beide mannen niet alleen hun eigen leven zuur maakten, neen, dat…

Al heel jong komt uit een klein mondje het woord: waarom? Als er b.v.iets niet mag- of als er juist iets wel gedaan moet worden. Waarom is bij uitstek het woord, wat 't meest gebruikt wordt. Genoegen nemen met een antwoord als: daarom, is bijna een onvergefelijkheid. Dat mag niet! Bij het wat ouder worden, is de standaard vraag: als bijvoorbeeld…

Jaren en jaren geleden, was de mode zwart -wit, men noemde het pop-art, al dan niet aan elkaar geschreven. Alles was zwart-wit, niet alleen de kleding, ook de stromingen werden zwart-wit. Overal werd reclame gemaakt om maar zoveel mogelijk mensen, niet alleen zwart-wit te laten geloven, neen, ook werd iedereen gemotiveerd om zwart wit te denken.…

Soms denk ik wel eens: we krijgen teveel nieuws binnen, heel nare dingen over jonge kinderen die verdrinken, over mobieltjes die 's nachts in brand vliegen als je in bed ligt! Soms horen we teveel, over hele trieste dingen, een moeder die gezellig op visite gaat en haar kinderen in een bloedhete auto achterlaat, ze hoeft zich niet meer te haasten,…

Voorlezen, de kinderen die nu bijna middelbaar zijn, of er net iets onder, weten maar al te goed, dat voorlezen het speciale moment was, net voor het slapen gaan, om zodoende aan iets gezelligs te denken wanneer de oogjes toe gingen. En toen ze bij mij die leeftijd hadden, was het niet eens voorlezen, maar werd elke avond mijn keel schor, van het zingen…

In het AD van donderdag 1 juni stond een artikel over kinderen, die klagen dat hun ouders weinig tot geen tijd voor ze hebben, ook al zijn ze thuis. De kinderen klagen over ouders die aan de ipad, smarthphone of andere spannende attributen meer aandacht besteden dan aan hen. En deels klopt dat ook wel. Ze hebben echt wel een punt, los van het feit…

Rare titel, maar wanneer je het verder leest, snapt iedereen waarom juist deze titel bij dit verhaal past, omdat de oma inderdaad gedelete is door haar kind. Haar kind, haar oudste van de twee kinderen die ze kreeg, is een hemelsbreed verschil met haar andere dochter, maar ja, verschil moet er zijn en dat is er ook. Dit is echter zo vreselijk wrang.…

En zo kwamen we na vele lange, vervelende episodes aan het laatste hoofdstuk van de provider. Namelijk de overstap naar KPN die gisteren door een monteur werd geregeld. Wat een drama's we hebben beleefd, ongekend, wat een narigheid we hebben meegemaakt, niet normaal, wat een toestanden we doormaakten, ongelofelijk. We hebben het overleefd, dat wel…

Terugkerend drama: boodschappen doen gisteren om precies te zijn en daar zit ik dan met twee blauwe tenen! Het gevolg van een aanrijding met een rolstoel waar een heel zware man in zat. Nou ja? hoor ik zeggen, maar de man rijdt dus in een gewone rolstoel, niks mis mee, echter crosst ie in zijn achteruit door de winkel, niemand ontziend! Ik sta met…

Grappige titel, zeker als je bedenkt dat Trump weer eens onder vuur ligt; hoe die man een zoveel kiesmannen is gekomen, zal altijd een raadsel zijn en blijven. Ik denk en zeg: dat die man volkomen ongeschikt is voor deze verantwoordelijke job. En weet je, mijn mening mag ik ventileren, ze zullen me niet zo snel een verbod geven om te praten of te schrijven…