Alle inzendingen van an Terlouw

Het gebouw doet vriendelijk aan, de lichten branden gordijnen zijn open, wanneer we richting de toegang lopen, beseffen we eens te meer, dat het geen gewoon onderkomen is, waar jij en ik graag willen wonen. De automatische deuren, klikken van buitenaf nog gewoon open, maar vanaf dat moment, wordt je opgenomen in een andere wereld. De tweede deur, opent…

Ooit werd de aarde geschapen, gebeurde met een doel, de mens er te laten wonen te groeien met gevoel. Ooit werd de bevolking groter, er kwamen steeds meer mensen bij, mannen vrouwen kinderen, alles leefde vrij en blij. Ooit kwamen er dieren, van alles kwam er op de aarde voorbij, geen enkel dier hoef ik te noemen, behalve die misschien van de bloem…

En dan ineens is de jongste telg, twee jaar, zomaar ineens, van de ene op de andere dag, is ze geen één jaar meer, maar heeft de gelukzalige leeftijd van twee jaar. Ze kan met moeite twee vingertjes opsteken, nog wat aarzelend alsof ook haar tweede vingertje er moeite mee heeft om zich bij het eerste vingertje te voegen. Zelfs in haar uitspraken…

De enorme brand in de Moerdijk staat voorlopig weer volop in het nieuws, net als alle andere rampen die er gebeurden de afgelopen jaren. Nog nooit zoiets gezien, hoorde je regelmatig, nog nooit zoiets meegemaakt, een veelgehoorde kreet en dan de opmerkingen van de mensen die aan het hoofd staan van de gehele operatie, nee dan bedoel in niet de brandweermannen…

Niets aan duidelijkheid te wensen over laten, eigenlijk is dat een hele rare zin, als je niets aan duidelijkheid te wensen over laat, dan is alles zo duidelijk als gesneden koek zeg maar, en als je dus met iemand een afspraak maakt dan is dat vaak duidelijk, maar ik ga steeds meer begrijpen waarom er mensen roepen: je moet het op papier laten zetten…

2011 is gestart, met veel knallen, veel vuurwerk veel tam- tam drank en oliebollen, en als iemand die niet lustte, tja dan zijn er ook nog appelflappen en wat dies meer zij. We zijn aan het begin van een nieuw jaar en ik hoorde al melden dat er geen goede voornemens genomen zouden worden, maar ach, waarom zou een mens een goed voornemen hebben,…

Ingeburgerd en wel? Wanneer de dames van een drogisterij keten aan de kassa staan, de rij langzaam langer wordt, blijkt dit vooral te komen doordat een dame van buitenlandse afkomst niet in staat is de boodschappen af te rekenen, oftewel, ze heeft niet genoeg geld bij zich. De boodschappen blijven even staan, de rij groeit en de vrouw in kwestie…

Terwijl een overgroot deel van de mensheid de spullen nuttigt die zijn ingeslagen voor de Kerst, zijn er ook dingen die gebeuren, die eigenlijk met Kerst niet zouden mogen, maar ja, de regie over het leven als zodanig hebben de mensen niet in de hand. Soms is dat maar goed ook, maar soms denk ik wel eens: wat jammer dat dit nu allemaal gebeuren moet…

23 december is het alweer, ons land ligt bedekt met een prachtige witte laag, oke, niet overal spierwit maar de bomen en weilanden zijn toch maar mooi een heleboel kiekjes waard. Het is een prachtig gezicht alle troep die eronder ligt, is niet te zien, overal is hetzelfde mooie plaatje zichtbaar van dat witte goud, zou ik bijna zeggen, althans bijna…

Kent u ook van die mensen, die altijd alles beter weten, die altijd haantje de voorste spelen en die altijd gelijk hebben? Kent u ook van die mensen die altijd de aandacht naar zich toe weten te trekken met de gekste dingen, die van gekkigheid niet weten waar ze over moeten praten, maar gewoon altijd in het middelpunt van de belangstelling willen staan…

Wanneer ik de douche instap, denk ik regelmatig terug aan de kindertijd, nee, niet alleen als ik onder de straal ga staan, maar nu bij wijze van spreken. Want weet je, toen we kinderen waren en met een stel van die koters in een driekamerflat woonden, je nog net niet op elkaars lip zat, maar dat ook dat weinig scheelde, tja, toen was het allemaal…

Eventjes, heel eventjes in gedachten winnaar van de postcodeloterij Daar waar je vroeger zo’n lekker gevoel van in je buik kreeg, kreeg ik dat een paar weken terug van een brief van de postcodeloterij, een echte uitnodiging. Jawel ik was uitgeselecteerd om naar de studio te komen, en maakte ook nog kans op 1 van de 500 studioplaatsen voor een…

Er zijn mensen die nu nog weten, dat vroeger, op vrijdag aan de deur, de ziekenfondsman kwam incasseren, en men weet ook nog van hoeveel. Een gulden vijfennegentig kostte ’t toen om gezin van hoe groot of klein ook, naar de dokter te kunnen sturen, maar soms waren mensen van de kook, omdat ze ’t bedrag niet hadden. De man verblikte of verbloosde…

Het maffe van deze tijd is, dat er zoveel nieuws binnenkomt, dat er vanuit alle windrichtingen feiten bij de mens binnenkomen, dat er welhaast geen normale schifting te maken is, zo leert de mens er natuurlijk wel iedere dag dingen bij, maar ik vraag me wel eens af, hoeveel kan er in de hersens van de mens worden gestopt? Nou is iedereen weer in…

Kent je die mensen die altijd zeggen, er is niks op de t.v.? ken je die mensen die tegenwoordig meer dan honderd netten cq zenders in hun pakket hebben en dan nog durven te beweren: er is niks op de kijkkast? Ik heb niet zoveel op met de televisie er is altijd wel iets op, bewegende beelden noemen ze dat, en als ik dus in mijn eentje thuis ben,…

Grappig toch? Een paar weken geleden, stond er een file voor de brug, een van de wachtende automobilisten zag een collega een aantal wagens voor hem wachten en dacht: ik haal een geintje uit, hij stormde uit de auto met een plastiek kindergeweertje (niet van echt te onderscheiden), trok het portier van de auto van zijn collega open en brulde hem iets…

Machteloos kijken we toe, hoe je van de wereld niets meer wetend daar ligt, afscheid nemen is iets waar we nooit een wedstrijd voor zullen uitvinden, waar nooit punten voor worden gehaald, waar nooit iemand als winnaar of winnares kan worden aangegeven en derhalve geridderd of onderscheiden worden. Afscheid is onherroepelijk, is in dit geval niet voor…

Een vochtig weekend, regen, regen en nog eens regen en begrijp me niet verkeerd, ik heb helemaal niks tegen regen, absoluut niks, ik vind regen helemaal niet erg, het heeft iets rustigs, het heeft iets, waarvan je zegt: lekker je hoeft niet naar buiten, maar ik moet zeggen, ook al zou ik naar buiten moeten dan kan die regen me ook niet zoveel schelen…

Er zijn zaken, waarbij ik me niks kan voorstellen, dan heb ik het niet over voorstellingen, maar over dingen die gebeuren, waar je geen grip op hebt, waar je niks aan kunt doen en waar je nog minder aandacht aan zou moeten besteden, maar die wel gebeuren. Er zijn zaken die de pers halen waarvan je denkt: is dit het vermelden waard? En dat zal dan wel…

Zo komt een mens op een leeftijd ( en dan kan Patricia zeggen dat je niet op je leeftijd letten moet, ja makkelijk praten) dat niet alles meer op rolletjes gaat. Je gaat het een en ander mankeren, variërend van wat lijfelijke ongemakken, tot de twee jaarlijkse controles die ik al eens eerder heb verwerkt in een verhaal genaamd : de pletmachine…

Het valt altijd te proberen toch? Bij toeval kom ik erachter dat er op een zakje kaassaus een stickertje zit, in eerste instantie let ik er niet zo erg op, tot ik moet wachten op het water wat aan de kook moet komen, je weet wel, dat eventjes wachten en kijken waar je de tijd mee kunt doden. Maffe uitdrukking eigenlijk ‘de tijd doden’ afijn,…

Net als elke week zijn er leuke en minder leuke dingen om te vertellen, en ik moet zeggen dat ik het meeste onder de indruk was van het feit dat inmiddels alweer een week geleden Antonie door zelfdoding om het leven is gekomen. Een keus die een mens pas op het allerlaatste maakt, een keus die een mens, of althans veel mensen misschien wat vreemd overkomt…

Sparen is een ding wat iedereen zou moeten kunnen en als je er een sport van maakt om punten te sparen van bijvoorbeeld de koffie, kan je dat leuke dingen opleveren, zo ook in mijn geval. Van een grootgrutter gebruik ik al jaren dezelfde koffie, spaar daar driftig de punten van, die weer moeten worden opgeplakt in een speciaal daarvoor bestemd boekje…

Ik kom er eerlijk voor uit, ik ben als de dood voor de dood, wanneer ik zie, dat er een beest wordt platgereden, nooit meer opstaat, het niet meer doet, dan weet ik dat ie dood is, als een pier, en als een pier dood is, nou neem dan maar van mij aan, dat ie dood en zielloos is en daar zit ‘m nou net de kneep! Wanneer je dood bent, wordt er beweerd…

Iedereen kijkt uit met boodschappen doen, je kunt je geld natuurlijk maar slechts een keer uitgeven en dan zijn er toch dingen die ik niet zo goed begrijp. De rokers onder ons, zullen vast weten waar ik op doel, wanneer ik zeg, dat men de laatste tijd wel gedacht moet hebben dat we steeds meer gingen paffen, het leek warempel wel alsof er shag verdween…

Hoe snel kan er iets mis gaan, heb je zelf dingen niet in de hand, blijkt uit het volgende, kleinkind van drie jaar zit op zwemles en moeder is met haar kleine zusje in de daarvoor bestemde ruimte om te kijken naar de vorderingen van haar oudste. Ze is bezig in het water als haar jongste haar eventjes afleidt, draait zich dus om en draait vervolgens…

Alsof er geen sprake is van een stapje terug, alsof er geen sprake is van minder blauw, alsof de ene mens belangrijker is dan de ander en we eigenlijk geen verschil mogen maken maar toch: aan de top hoeft men niet op te letten, aan de top, regelen de mensen het op die manier, dat regels voor hen niet gelden, regels zijn voor de gewone mens, regels zijn…

Waar is de tijd gebleven, de tijd van spelen op straat, tot ’t schemerde en langzaamaan de straatlantarens aangingen, stuk voor stuk en je wist: ik moet naar huis, ik moet naar binnen. Waar is de tijd gebleven, van een paar minuutjes nieuws wat eigenlijk geen naam mocht hebben, en als er wel belangrijk nieuws te melden was, dan werd dat ook uitgebreid…

We zagen de bui al van verre aankomen, wisten al dat het zou gaan hozen op niet mis te verstane wijze zou het water in al zijn overvloed naar beneden komen met alle gevolgen van dien. We wisten dat het zou gaan spoken met bliksemschichten met van die ontzettende harde onverwachte klappen die je tot in je maag zou voelen natrillen, we wisten dat allemaal…

Een mens beseft pas wat ie heeft, als hij ’t kwijt is, we nemen alles als vanzelfsprekend aan, kijk nu maar alleen naar de leeftijden, je jeugd is vanzelfsprekend, wenst dat je ouder wordt maar hebt niet in de gaten, dat de jaren met een bloedgang voorbij vliegen. Voor je ’t weet, is de jeugd overgegaan in de pubertijd, overlopend naar jong volwassen…