De oude stoel
Geknisper en een zucht, licht gekraak en ik denk, ze heeft het moeilijk, ze is oud, versleten en op, helemaal op. Verschoten geen eer meer aan te behalen, een schone doek deed voorheen nog wonderen, maar die wondertjes zijn inmiddels ook al aan de debet kant van de zaak gaan staan, of zitten net wat je wilt.
Ik kan geen afscheid van haar nemen, oh iedereen weet dat ik pogingen genoeg heb ondernomen, om van haar af te komen, maar op het cruciale moment, dat de deur openstaat en zij in de deuropening geplaatst is, moet ik weer rechtsomkeer maken, ze heeft nog zoveel te vertellen dat ik geen afscheid kan bedenken om haar aan de kant te zetten.
Oma heeft haar gehad, tante Margriet, bezat haar ook, de hond vond haar geweldig en de kat, die later kwam, vond haar ook wel iets hebben, genoeg om opgerold in te vertoeven. Niet dat ze nou zo makkelijk was, nee allerminst, mooi evenmin, eigenlijk is ze prachtig van lelijkheid, en dat is nou net de reden dat alle verhalen die ze me nog steeds weet te vertellen, ik haar niet aan de kant wil doen, ik wil haar niet kwijt, ik wil haar ook niet opleuken en een grote beurt geven, hoort niet bij haar.
Ik hoor gekraak, terwijl ik zit te schrijven, zeg zachtjes, stil maar hoor, je mag blijven, want zoveel te hebben meegemaakt, zoveel stof tot praten geven, dat kun je toch niet zomaar opgeven en bij het grofvuil zetten, of naar de kringloop brengen, trouwens ik denk zomaar dat ze bij de kringloop denken, dat is voor een groot deel open haard hout en dat moeten we niet hebben natuurlijk, dus krakend, stoffig doorgezakt en wel mag ze blijven waar ze is en dan vertel ik de verhalen wel, van iedereen die vond en vindt, dat de stoel, geen gezicht meer is en duidelijk aan vervanging toe.
Ik doe geen poging meer om van haar af te komen, ik doe niet eens moeite om haar naar de deur te sjouwen, maar laat haar als een echte oude dame, staan waar ze staat en vertel over iedereen die erin gezeten heeft, of er nog inzitten gaat, alleen dat mogen geen al te zware mensen meer zijn, want dat vind deze oude dame gepensioneerd en wel, niet meer zo fijn en ik eigenlijk ook niet, want dan zou het einde wel eens dichterbij kunnen zijn dan dat ik bedoeld had…
casema.nlGeplaatst in de categorie: maatschappij
Meubelen
110
Geef je reactie op deze inzending: