Inloggen
voeg je column toe

Columns

Het bloed in de riolen

Gekkigheid uithalen, of rare dingen doen, daarin zijn veel mensen tegenwoordig kampioen, het is maar goed dat er voor gekkigheid uithalen geen lintjes worden uitgedeeld, het is maar goed dat er geen zogenaamd podium is voor achterlijke dingen op touw zetten, want er zijn me met regelmaat van de klok idioten die gewapend met wat voor wapen dan ook, trachten mensen naar de andere wereld te helpen. Stokken en zo, zijn mijns inziens allang uit de tijd, het is tegenwoordig stoer als je met een mes, een pistool of zo, gewoon op zak loopt.

Je kunt er op wachten dat er debielen zijn die zich dermate agressief gedragen, zodra er een klontje te weinig suiker in de koffie zit, dat je moet afwachten of je niet een paar rake tikken krijgt. We doen onze stinkende best om mishandeling in relaties in de kiem te smoren, we doen ons best om melding te maken van kindermishandeling zodra we dat constateren, doen dat het liefste anoniem, bang als we zijn dat er sprake zou kunnen zijn van zogenaamde represaille maatregelen.

Ook mooi dat er een speciale lijn is voor mensen die zich vergrijpen aan dieren, of eigenlijk juist niet, want dan hebben we natuurlijk te maken met dierenmishandeling, ja het is raar gesteld in dit leven. In andere landen raken ze niet uitgevochten, oorlog na oorlog wordt daar beslecht, slachtoffers vallen net als blaadjes in de herfst en net zoveel.

Je ziet weer net als een fors aantal jaren geleden dat er kanonnen door de straten rijden, je ziet kleine kinderen of met angst, of met een geweer door de straten lopen, je ziet, lijken en bijna lijken door de straten liggen, je ziet lugubere dingen die je eigenlijk helemaal niet zou willen zien, maar die je dus wel ziet. Je ziet teveel, bloed op de straten, bloed aan muren en handen, bloed, rood, wat eerst door aderen liep, loopt nu door de riolen…

Zogenaamd rioolbloed, bloed aan de handen, bloed aan de vingers bloed, overal bloed. Je zou denken dat met de komst van de jaren de mens meer dankbaarheid zou tonen omtrent het leven, je zou denken dat de mens, het leven koesterde, kijk, dat er aardbevingen zijn, is natuurgeweld, dat er overstromingen zijn, is dat eveneens, een vulkaanuitbarsting een eruptie hoort bij het fenomeen, maar dat mensen mekaar af maken, dat mensen zo hard zijn dat het de gewoonste zaak van de wereld wordt om te moorden, te schieten, te schoppen slaan en alles wat met geweld te maken heeft, nee, dat soort dingen begrijp ik niet, daar kan ik met mijn verstand niet bij, want weet je, één maal per jaar worden de doden herdacht die vielen in de oorlog en dat heet dan dodenherdenking, dat wordt dus gedaan op 4 mei, elk jaar opnieuw net als Bevrijdingsdag altijd op 5 mei gevierd wordt, maar waarom worden de doden herdacht op 4 mei, die hun leven lieten voor onze vrijheid?

Terwijl de enige vrijheid die men nu beleeft, de vrijheid is, van het bloed, wat door de riolen loopt, van de mensen die worden aangevallen, van de idioten die niet zonder wapen op straat lopen, van, ach ik kan zomaar een boek schrijven, over de onmacht die ik voel, bij het zien van de beelden, of die nu in Nederland zijn, of overzee of die nu in ons buurland gebeuren, of aan de andere kant van de aardbol.

We moeten straks elke dag van het jaar maar aan dodenherdenking gaan doen, want sneuvelen dat gebeurd nu elke dag, elk dagdeel, elk uur, elke minuut elke seconde en op mijn netvlies staat het bloed, wat de riolen inloopt!

Schrijver: An Terlouw, 15 augustus 2012


Geplaatst in de categorie: oorlog

2.3 met 3 stemmen 203



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)