Alle inzendingen over humor

“En nu jij!” Hoe dikwijls ik deze woorden heb moeten aanhoren van nonkel Isidoor, dat weet ik niet precies, ik heb dat door de jaren heen niet geteld, maar tot vervelens toe, dat kan ik wel stellen. Met zijn te pas en te onpas uitgesproken ‘oneliner’, was hij wel de oorzaak, dat ik reeds van in mijn prille jeugd een tegenzin heb ontwikkeld voor elke…

Verliefd kruipt Moeder natuur met haar rug schrijlings gelegen tegen me aan; ze heeft groot gelijk, buiten is het toch een pokkenweer. Haar bibs uitnodigend naar achteren gestoken, neemt ze mijn hand en leidt deze naar haar borsten. Haar lichaam is welgevormd, dat mag gezegd worden. De klok meldt halfnegen; we hebben nog zeeën van tijd, het is tenslotte…

U kent het vast wel, met name rond kerst en nieuw. Je kunt er ook niet aan ontkomen. Is het doen van de wekelijkse boodschappen buiten deze periode gevoelsmatig al een vrij nutteloze bezigheid, rond de feestdagen overvalt je het gevoel dat de mensheid daadwerkelijk gedegenereerd is tot het meest zinloze wezen dat deze aardbol bevolkt. Het is als een…

Hij is aangeslagen, zonneklaar want het is inmiddels de zesde borrel die hij in één teug achterover slaat. 'Je zal het toch meemaken,' mort hij, onderwijl de ober wenkend. 'Ik heb gisteren mijn schoondochter ontmoet.' Zijn gezicht spreekt boekdelen. 'Ik wist niet eens dat je een zoon had,' reageer ik ontdaan en verbolgen. Dit laatste meer…

Ik gluurde door de brievenbus en ontwaarde een eigenaardig tafereel: een kat met een duikbril op en een hond met een dubbele knoop in zijn pluizige staart! Ik wrong mij door de brievenbus om een en ander nader te bekijken. "Wat komt u doen" vroeg de kat op hoge toon, gemeen loenzend door de duikbril. "Grrrrrommmmm" vulde de hond aan "wij zijn…

Ik was er echt aan toe, die nieuwe stofzuiger. Heerlijk! Minder vaak dweilen, vegen en kleedjes kloppen. Enthousiast ging ik er die eerste keer mee aan de slag. En werkelijk: ik zag de kruimels van een afstand de zuiger in schieten. Ik was zo lekker bezig dat ik meteen maar even het toilet op spinnenwebben inspecteerde. Nu hadden wij ooit als grapje…

Mijn zéér geliefde katje ligt te dommelen in haar hoekje, bovenop de mappenbakjes links van de computer. Ik kijk vertederd naar haar poezelige pootjes met de venijnige nageltjes, die ze maar al te graag gebruikt als iets haar vréselijk ergert! Maar wat is dát: ik tel geen 4 maar 7 pootjes!!! Hoe kan dat? Ik grijp reeds naar de telefoon om alle nooddiensten…

Ze stapt in op de Brink in Zuidlaren. Haar stem is schel en doortrokken van een Oost-Gronings accent als ze om zes strippen, vertrektijden, aankomsttijden en de mening van de chauffeur over het weer vraagt. Tot haar zichtbare opluchting ziet ze twee vage kennissen bij de achterdeur, twee argeloze oudjes die niet kunnen ontsnappen. Meteen steekt ze van…

De redactie van Nederlands.nl ontving van een trouwe bezoekster een aanbieding die we graag doorgeven!…

De naam op de enveloppe zegt me niets. Wie is Bob West? Een broer van Albert? Maar waarom zou die mij een brief sturen? Al gauw wordt het me echter duidelijk. BoB is een afkorting. Van 'Bevolkingsonderzoek Borstkanker'. Ik schrik niet eens zozeer van dat woord. Wel van het feit dat ik word opgeroepen voor dit onderzoek. Ik heb altijd gedacht dat…

GYMSPULLEN Iedereen in de school kent hem wel. De bruggertjes zijn doodsbang voor het wezentje, de tweedeklassers doen alsof ze het niet zijn en de rest is dol op hem. De leraren weten van niets, zoals ze eigenlijk nooit iets weten wat er écht toe doet. Ondanks het feit dat nooit iemand hem heeft gezien, afgezien dan van een dronken conciërge…

Als moeder vind je het belangrijk dat je kind goed te eten krijgt. Vaak kreeg ik met die gedachte van mijn moeder een stuk fruit naar keuze mee naar school. Appels vond ik wel lekker maar alleen van die keiharde koude felgroene. De pauze op school volgde meestal na een uur of twee en dan was zo’n appel niet bepaald hard, koud en soms ook niet meer…

1 Onlangs, het was net voordat bepaalde instanties besloten het mond- en klauwzeergebeuren tot een epidemie uit te roepen, keek ik in een moment van onoplettendheid terug op mijn leven. Wat ik daar zag stelde me diep teleur. Ik heb onnoemelijk veel banen gehad, fabriek in, fabriek uit. Op mijn palmares staat o.a.: administratief medewerker, magazijnier…

Het is koud. Het regent. Voor de koekkraam staat een mager meisje. Roerloos staat ze daar. Waarschijnlijk kan ze niet beslissen. 'En u', vraagt de man achter de kraam aan mij. 'Ik prefereer mijn beurt af te wachten', zeg ik. De man zwijgt. Het woord prefereren is blijkbaar niet in goede aarde gevallen. We wachten: de man, het magere meisje…

Zou er echt muziek zitten in de band van Jan Peter Balkenende, zo heb ik mij in gemoede afgevraagd. Op het eerste gehoor zou je geneigd zijn te denken van wel, want de eerder genoemde dirigent kun je makkelijk verlengen tot Notenbalkenende, omdat wanneer zijn noten onverhoopt harder blijken dan gedacht hij ze tot noch toe op nogal tamelijk eenvoudige…

Slechts één maal in mijn reeds nogal tamelijk gevorderde leven heb ik mij ingescheept op een zeiltjalk van de zogenaamde "Bruine Vloot". Vervolgens was ik, eveneens in één keer, besmet met het zeilvirus. Toen er dan ook laatst bij het met name bij de Noordelijke lezer bekende Paterswoldsemeer een Volksboot werd aangeboden, was ik er als de waterhoentjes…

Het was al laat. Steeds als de pit van de lamp van roet werd bevrijd, vlamde hij flakkerend op, zodat de kamer helder verlicht werd. Daarna verzonk alles weer in duisternis. Joeri Andrejevitsj en Lara wilden slapen, en bovendien hadden ze het een en ander onder vier ogen met elkaar te bespreken. Maar Komarovski wist van geen weggaan. Zijn aanwezigheid…

U mag het best weten geachte lezer, maar sedert ruim twee maanden ben ik besmet met het Girovirus en dus besloot ik om mij zo snel mogelijk een echte racefiets aan te schaffen. En dan wordt het uiteraard een Colnago; kost wel een paar euroflappen, maar dan heb je ook wat nietwaar? Meteen de volgende dag meldde ik mij aan als lid van een plaatselijke…

'Die lolbroek', zei hij.'Wat is de grap daar nu van?' Zijn vrouw haalde haar schouders op. 'Maak je niet zo druk', zei ze maar. Het antwoord dat ze altijd gaf bij dit soort zaken. Zij kon zich nooit zo opwinden over iets, zag daar geen reden voor. Mokkend zakte Jan in de stoel. Ze bracht hem zijn koffie. Zwart en sterk, zoals hij zelf was…

Het is een avond zoals zovele andere. Jij leest een roman van een Russisch schrijver uit de 19de eeuw, zij ligt op de sofa te staren naar een Tv-film. Toch ben je er niet gerust in. Je voelt de spanning in de lucht. Zou het nu alweer zo ver zijn? Even later wordt je vermoeden bevestigd. ‘Schat, ga je dadelijk mee naar bed?’ Ja, het is weer zo ver.…

'Druk-druk-druk', 'haast-haast-haast'. Iedereen is overbelast. Is dat zo? Of heeft iemand dat een keer gekwaakt en kwaken we dat allemaal na? Als ik 's avonds door de buurt wandel kijk ik, geïnteresseerd als ik ben in menselijk gedrag, bij veel mensen naar binnen. Druk? Haast? Bijna iedereen zit te zitten. En kijkt naar de buis. En waarnaar…

Dé sport vanaf 2000 is country line-dance. Is dit echt zo leuk als ze zeggen of is het gewoon een watjes-hobby? Laatst was ik bij ons in het winkelcentrum en daar was de hele boel omgetoverd in de westernstyle, de country muziek was van veraf te horen, gezellig. Op een pleintje staan wat kraampjes, een saloon, een jail enz. Je waant je dus (maar…