Alle inzendingen over Trouw-a

In het supplement van de edele krant Trouw 'Tijd' (10 oktober 2015) staat een groot artikel over kinderen, die zeker weten, dat ze in het verkeerde lichaam zijn geboren, kortuit transgenders genoemd. Inzake deze problematiek begeven wij ons op het gebied van de zielkunde en de biologie.…

Mijn oom A., die nog gespeeld heeft met ons, kinderen, in de zonnige tuin van ons arbeidershuisje werd, vijftig jaar geleden, overrompeld door de onbarmhartige dood.…

Ik bouw voor jou een huisje niet te groot niet te klein, zo’n huisje aan een grasveld waarin je zo fijn jezelf kan zijn. Ik bouw voor jou een huisje met deuren, ramen en een pannendak met wel zes slaapkamers een verwarming, een huis voorzien van alle gemak. Ik bouw voor jou een huisje van steen en cement met een tuintje en een gazonnetje, een huisje…

Neen, ik heb het aanzoek niet gedaan en volgens mij is dit een vraag die op sterven na dood is. Wie durft het nog aan, en al zeker een tweede of derde maal? Waar dit de eerste keer al beangstigend voelt, lijkt het voor een daaropvolgende poging nog benauwender te zijn. Je bent voorzichtiger, minder impulsief en beseft dat het ‘boterbriefje’ ook niet…

De dag daarop trouwen we even snel en dan gaan we op vakantie met de pipowagen en de ezel en komen nooit meer terug behalve op de verjaardag van mijn moeder maar die nemen we maar ook mee geloof ik in de hulpwagen met escorte.…

Samenwonen, trouwen misschien. 'Heb je eigenlijk ooit wat gehad met hem? wil ze weten. Ik aarzel. Wat gehad is een groot woord. Er is wel eens wat gebeurd, omdat hij wilde, omdat ik wel eens wilde weten wat het was. Maar ondertussen droomde ik van haar. Een droom die hij voedde, geraffineerd, knipbeurt na knipbeurt. 'Je vind haar leuk he?…

De dwangmatige trouw vormde een stelling die zij niet meer kon verlaten, als een verworven karaktertrek, gegraveerd in haar hart als een inscriptie in een gouden ring.…

. --- --- --- Noura Hussein Hamad werd door haar vader gedwongen met Abdulrahman Mohamed Hammad te trouwen toen ze 16 jaar oud was. De Sudanese wet staat het toe dat kinderen vanaf hun tiende jaar mogen trouwen. Nadat het huwelijkscontract was getekend, werd Hussein gedwongen bij haar echtgenoot te gaan wonen.…

-straat en keek voor het eerst in het door ongeneeslijk acne gehavende gezicht van degene die mijn levenslange vriendin zou worden; de trouwe en zachtmoedige A. Ik had gesolliciteerd naar een baan als typiste, was aangenomen en zou spoedig een plaats bij het raam bezetten, omgeven door de vele planten die de zorgzame A. zorgvuldig in leven hield.…

Ik keek voor het eerst in het door ongeneeslijk acne gehavende gezicht en in de mokkabruine ogen van degene die mijn levenslange vriendin zou worden, de trouwe en zachtmoedige A.…

Oh give me a home Were the buffalo roam Were the dear and the antilope play Were seldom is heard A discouraging word And the skies are not cloudy all day (Frater Nicasio) En zo kwam mij onlangs ter ore dat in het door de Natuur zo rijk begiftigde areaal, in de Herbertusbossen, een wolf was gesignaleerd en de kop van een schaap was gevonden…

AD, 13 februari 2003 Jennifer Hoes is verloofd. Op 28 mei geeft ze het jawoord in de trouwzaal van het Haarlemse stadhuis. Maar een gewoon huwelijk wordt het niet. De 29-jarige kunstenares moet de ring om haar eigen vinger schuiven, want er is geen partner. Jennifer trouwt met zichzelf. Het is geen publiciteitsstunt of grap. Op de dag dat ze afstudeert…

Jarenlang heeft hij ons trouw terzijde gestaan. Nu is het einde in zicht. We hebben gewikt, gewogen en de knoop doorgehakt. Zelden liet hij ons in de steek. Maar toch, stel je voor dat hij dat wél zou gaan doen, kuren zou gaan vertonen… Dat moesten we vóór zijn.…

Als ik later jong ben, zei de vrouw, dan ga ik met hem trouwen.…

Pijltjes bleken bij Trouw voor geplaatste gedichten te staan. Van Nota Bene dichters als Kees Godefrooij Loes Essen en Pom Wolff, werelddichters die eigenlijk zelfs te groot gegroeid leken voor onze hoofdstad! Van wie ik nooit had durven denken dat die tot provinciaal of plaatselijk niveau zouden afdalen.…

Ooit ga ik aan een tafel zitten en schrijf hoe ze naar jong gras ruikt. De lentegeur die hangt boven dauw in een meiveld tussen dromende dorpen onder voorzichtig zonlicht, brengt haar als vanzelf bij mij. Niet dat het nodig is dit vast te leggen. Zij blijft toch wel licht geven. Ook als niemand leest dat ze dat kan. Het is mijn eigen donker dat hunkert…

‘Wat we wel doen is een glas sherry schenken,’ zei de vrouw, ‘en dan zetten we tafels neer voor de zoutjes’ ‘We kunnen hier geen feest geven,’ zei Muis, ‘maar voor trouwen is het leuk’ Ze namen een folder mee en praatten over hun huwelijk. Het was gek.…

Just a perfect day Drink Sangria in the park And then later, when it gets dark We go home Oh it's such a perfect day I'm glad I spent it with you Woemi drukt zich verliefd tegen me aan. Het sopdoekje is ineens nergens meer te vinden. Het kan ook wel op een onopgemaakt bed, ze is niet zo moeilijk. ‘En, wanneer gaan wij trouwen?’…

Je weet, dat ik gelovig ben en trouw iedere zondag naar de kerk ga.…

Ik, de bezielende geest van Drachten, rust uit onder het grote carillon, dat nu zwijgt. Nadenkend lig ik hier, waar Noorder- en Zuiderbuurt elkaar ontmoeten. Heerlijk om te genieten van de nachtelijke stilte en de sterrenhemel. Vandaag heb ik veel ondernomen. De ochtend was vol zonnige werklust. Winkels en warenhuizen lachten mij tegen om naar hen…

Een paar vrienden die hem zijn leven lang trouw bleven. een vrouw, net als Schopenhauer. Dat leidt maar af van de zaak. Woemi gromt; 'O, dus dat is het' Ik lach. 'Nee, ik heb geen vrienden' Op mijn werk in ieder geval niet meer, ik heb me in mijn boosheid over mijn ontslag wel aardig onmogelijk gemaakt. En thuis?…

Jouw naam kende ik nooit, trouwe wachter aan mijn raam, die weer groen draagt alsof de zomer al voortijdig haar intrede heeft gedaan.....(De namen van de botanische soorten zijn mij altijd al onbekend gebleven). Je draagt blad, je draagt vrucht en je bent trouw, zoals de wrede, trouweloze mensensoort nooit is geweest...…

In Noord-Heerenveen kwam de Trouw weer door de deurspleet en lag i weer braaf op de lichtbruine voetveegmat. Ik herinner me vooral dat mijn vader de Trouw trouw las en ik snabbelde wel eens wat berichten mee. In Voorthuizen was er weer een groene postbox en kon ik mezelf weer laven aan het postboxdekselgeluid.…

Arjen Stress werkt als procesmanager bij Post-NL en hij stuurt me alsnog een bundel van zeven enveloppen, samengehouden door een A-viertje. Onderwerp: gevonden post. Aandachtig lees ik de woorden van de heer Stress, what’s in a name. Hij biedt zijn excuses aan, hij vindt het vervelend dat er iets is misgegaan met zijn geliefde vakgebied bezorging.…

A. Heeft u even tijd om geen gesprek met mij te voeren? B. Ja hoor, dat schikt wel even. A. Prima. B. Hoe lang denkt u dat u ongeveer geen gesprek wil voeren? A. Oh, ik pas mij graag bij u aan. B. Nou, ik heb niet echt speciale wensen momenteel op dit moment. A. Dan wordt het lastig, want ik heb ook geen eindtijd in gedachten.…

Ze staat er nu 25 jaar. Haar zusje tuintafeltje uit dezelfde familie, is haar voorgegaan. Een rank en kwetsbaar typje. Eén wintertje, voortijdig gaf ze de geest. En dat, terwijl de vakmantuintafelspecialist ons destijds verzekerde: “Deze tafel gaat een mensenleven mee.” Hij zei er alleen niet bij welk mensenleven, want inderdaad onze oude buurman stierf…

Mevrouw B. was onze trouwe buurvrouw die twee merkwaardige, hoogst excentrieke heren huisvestte; haar zoon en haar commensaal. Mevrouw was al op leeftijd, droeg altijd een hoedje en vergastte ons, kinderen steevast op boterbabbelaars met de begeleidende uitspraak: "Unnen babbel in oewen bebbel" Haar zoon, "onzen Rich" trouwde nooit.…

Hoe kan het zijn dat het gebod van de trouw jou niet is ingeslepen, zoals het mijn primaire dictaat is? Wat denk je overigens nog te bereiken op zeventigjarige leeftijd met een dodelijke ziekte onder de leden, met je heilloze en doelloze onderneming van je pianostudie?…

Jaren geleden zijn de trouwe Somaliërs vertrokken en ze hebben het kleine meisje dat hier geboren was en de jongen meegenomen. Ze gingen een hopelijk florissante toekomst tegemoet in Tilburg West in een eengezinswoning met een tuin waarin de kinderen naar hartenlust zouden kunnen spelen.…

Wat voor ons gedaan wordt beschouwen wij meestal als venzelf-sprekend, wat wijzelf voor anderen moeten doen beschouwen we meer als een last.…