Alle inzendingen over verdriet

...contact meer mogelijk was. Het voelde eenzaam en verdrietig. Van nature kan ik direct (en dat betekent niet perse bot) zijn, iets waarmee ik mensen nogal eens kan overvallen. Vaak komt er dan een groot stuk onvermogen van de persoon tegenover mij bloot te liggen dat zij zelf nog onder ogen...

...aan, als herinnerend aan liefdesverdriet, aan een op tragische, onherroepelijke wijze voorgoed verloren gegane liefde (alleen de kleine blauwe bloempjes schijnen nog te getuigen van wat eens was) En daar, te midden van de troosteloze bebouwing zag ik ook plotseling de wonderlijke,...

...die wijn en dan van die wijn, heel decadent en verdrietig. Ik voelde de dronkenschap in mijn hoofd opkomen en dat verwelkomde ik van harte. "Maar nee zeg, ik wilde niet weg, ik ga niet weg, al stort het kasteel voor mijn ogen in, al wordt ik er door bedolven en doodt het mij, dat liever dan als...

...is tasje overleden. Ik heb dus een beetje verdriet. Ken je tasje nog? Je hebt me haar (tasje was beslist een meisje) jaren geleden gegeven. Je had haar zelf gemaakt, van een lichtblauw lapje stof met dunne roze en gele lijntjes. Tasje was afgebiesd met een roze stofje. Het biesje liep...

...je heel even in dat kleine wereldje van je eigen verdriet en lukt het je niet om voorbij je eigen neus te kijken. Is dat wat wij mensen nu zelfmedelijden noemen? Je moet er niet al te lang in blijven zitten. Maar is het nu zo erg als je het even doet, ik baal op dit moment van alles, redelijk of...

...aan het kruis en zijn op de dag erna stil van verdriet, spijt en schaamte, vooral veel schaamte. Gelukkig houdt God te veel van ons mensen en wordt het altijd weer Pasen, dan wint het leven het van de dood. Wij vergeten alles wat er is gebeurt en zingen vrolijk: “stil maar, wacht maar,...

...verstand gecorrigeerde pose?) naast het gestolde verdriet, dat is gaan klonteren in haar geharnaste pupillen. Zij hanteert de zoete verleiding niet als een vorm van afweer en zij bezondigt zich zeker niet aan lichtzinnige koketterie, in haar eenzame tranendal (de lang repeterende pijnscheuten...

...te mogen kiezen wanneer je dood wilt gaan. Een verdriet om daarbij een plastic zak over het hoofd te moeten trekken. Een liefdesverklaring aan een prachtige vrouw, deze documentaire. Om te bewaren, om af en toe weer te bekijken en te beluisteren. Om vreugde te scheppen in het leven zolang...

...in ons hoofd, we voelen de mooiste melodieën door ons bloed stromen wanneer wij ons in de natuur bevinden, we zingen hartverscheurende liederen over het afscheid en verdriet – over de tragedie die ons is overkomen. In ons hart, daar waar de liefde stroomt, in ons hart scheppen wij telkens...

...dat er een steen op mij viel. Met een gevoel van verdriet feliciteerde ik haar. En langzaam kwam het besef, hoe erg ik haar zou gaan missen, ook haar man en vier kinderen, die ik van pubers naar jonge mensen heb zien groeien. Haar man, die altijd bereid was om mij ergens mee te helpen als ik daar...

...in zijn herinneringen. Hij was eenzaam en verdrietig. Tranen verlieten zijn groene ogen, die herfstavond, dacht hij na over het leven. En wat het leven hem gebracht had, aan verloren liefdes en miskenning. Toen het donker was kroop er een nieuw spook in zijn eenzame sombere geest. Een...

...waarderen van cuby and the blizzards en schreef verdrietige liedjes. Van optreden kwam niks meer en de band viel uit elkaar en hij moest eerst maar eens weer gezond worden en ging fietsen met rockmuziek op de koptelefoon. Toen ontmoette hij zijn grote liefde een amerikaanse auto en een hond en...

...vriendin gaat bij me weg en ik blijf eenzaam en verdrietig achter als vrijgezel en leef teruggetrokken in mijn eigen wereld en leer voor dominee maar wil dat niet worden maar het trekt nou eenmaal net als geschiedenis en aardrijkskunde en het heelal dat ik in bergum in de sterrenwacht bestudeer...

...door de troebelen en woelingen, door geluk en verdriet van een lang, voorbij leven dat wij beiden niettemin in verschillende omstandigheden en op geheel verschillende wijze doorgemaakt en ervaren hadden. We keken uit op een sfeervolle foto, een zwart-witte prent van een majestueuze eik voor...

...eeuwige rust) op het album 'Sorgen og Gleden' (Verdriet en Vreugde) van de Noorse kroonprinses Mette-Marit Tjessem Hoiby. Susanne's muziek ontroert tot diep in de tenen en het is van een buitengewoon grote schoonheid. Ze doet collega-zangeressen vaak tot tranen bewegen. Ook omdat ze haar...

...vast houdt, ze zal toch niet...en tot mijn grote verdriet, is dat hier niet aan de orde. Dus wees maar blij. Want dat kattengejammer is niet om aan te horen. Terwijl de regering het moet hebben van snoepreisjes, op de vlucht voor binnenlandse zaken, staat opgeruimd U netjes. Dus ik gewapend met...

...doos zijn met elkaar aan het praten. Ze zijn wat verdrietig. Eentje zegt droevig: ‘Wat heb ik nu aan mijn leven? Eerst zit ik in een donkere doos. Dan word ik eruit gehaald. En ga ik in een glazen pot of in een glas met gloeiend heet water. En daarna verdwijn ik in de vuilnisbak. Wat een...

...snijdt diep in bij mensen. Vaak met groot verdriet. Maar wat overheerst zijn de joligheid en het obsederende ontwijkgedrag van een politicus, die vele akelige dossiers, waar hij deels grote verantwoordelijkheid voor droeg, benadert met: ‘Ik kan beter aanblijven om de problemen op te...

...het meer hetzelfde worden. Dagen en nachten vol verdriet, wat een afschuwelijke tijd. Maar het moest allemaal maar normaal zijn, nee papa dat is het niet, het is niet normaal dat jij ineens weg moest, de vrijheid in? Er is een afstand tussen ons gekomen en die kan ik niet verklaren, het is...

...eerst word je nog herdacht, er wordt wat over je verteld en er wordt op een waardige manier afscheid van je genomen. Nu is het over, tijden van verdriet zullen nog wel komen, het is moeilijk dat je nu echt weg bent... maar je hebt je rust verdiend. Lieve oma, rust zacht! Ik hou van je...

...niet zou kunnen verjagen. De vieze geur van zijn verdriet was een spiegelbeeld dat hem herinnerde dat hij ooit weer zou moeten opstaan om zijn eigen dood te kunnen verlaten en te geloven dat hij droomde omdat de alcohol hem nog steeds niet in de steek liet.De rest... dat waren gedachten die hem...

...het, maar ik denk niet het me lukt. Geen keus. Ik moet me voorbereiden op ongelukkige dagen, nachten vol verdriet en pijn. Ik moet je loslaten. Ik wil je niet kwijt.

...zeggen: ik weet niet of ik de emotie van het verdriet ooit afleer. Zover ik heb begrepen, tob jij met hetzelfde probleem als ik. Ik kan mijn emoties niet altijd bedwingen. Hoe graag ik dat ook wil! Waarschijnlijk gebeurt bij jou het zelfde. Maar mogen wij elkaar daardoor niet meer ...

...misschien nu ook. Waarschijnlijk maak ik je verdrietig en onzeker. Ik laat me zakken langs de muur en wentel me even in zelfmedelijden. Ik kijk in de spiegel tegenover mij. Ik zie alleen een schaduw van mezelf. Niets kan afleiden als ik naar mijn schaduw kijk. Ze is altijd anders en toch...

...toch nog bestaat. Onder een dikke laag stof van verdriet, gebruik, pillen en lichamelijke klappen. Dat daar toch nog iemand schuil gaat die ik ongeveer 20 jaar geleden voor het laatst gezien heb. Eerlijk gezegd dacht ik dat die persoon niet meer zou bestaan, dat er te veel was gebeurd en dat...

...voeden’. De koning kijkt zijn eerste minister verdrietig aan. ‘Poef!’ De eerste minister is in een treurwilg veranderd. De tweede minister laat zich niet uit het veld slaan en staat ook op. ‘Koning, u zou toch moeten weten dat er veel te weinig ruimte in het kasteel is voor zoveel...

...hebben om haar te kleineren. Ik word hier erg verdrietig van, waarom gebeurt dit denk ik dan. Is het de bedoeling dat de betrokken mensen hier van leren??? Zou ik hier iets van kunnen leren? Vermoedelijk maak ik het me zoals gewoonlijk te moeilijk. Wel bedenk ik me dat de eerste indruk...

...een goddelijk krijger. Dankzij een veer en brandende salie en veel lieve geesten. Dankzij haar, die mijn onverwerkt verdriet in pure liefde spiegelde. Ik ken maar één antwoord: zij is het Hart van God!

...tot teen lichamelijke en geestelijke pijn, het verdriet om mijn onvrijwillige isolement, waar ik mij tot op het diepst van mijn kunnen en vechtlust tegen verweerd heb, maar waar ik nu maar vrede mee heb, want liefhebben is in alle gevallen het allerbeste, schenkt soms onverwachts meer genade dan...

...me misvormd heeft, teruggeslagen, als eenling verdrietig en zwakgemaakt voortgaand. Ik ben desondanks doorgegaan. Tegen het noodlot in. Ontdekte dat vele anderen dat ook deden. Ik mag dan een naam hebben opgebouwd in literaire kringen, concreet gezien zie ik er niets van terug, dans ik eenzaam...