Alle inzendingen over zilveren-bruidspaar

Het is de tijd van al te prille, pas verworven en al te snel weer uitdovende liefdes en van het daaropvolgende liefdesverdriet, de tijd van feesten en beesten, van vossen en blokken, het is de studententijd waarnaar zo is uitgezien. Bij de bushalte staan groepen jongeren. De blue jeans...

Vroeger waren er veel meer. Ik bedoel paarden in de stad. Bruine,vale, blessen, soms ook wel een schimmel. Sommige hadden een staart, andere was die afgenomen. Daar zat geld in, dacht ik. Vioolsnaren, zachte bezems en wat niet al. Het waren nooit mooie paarden. De baas had ze om te trekken en...

In een merkwaardig gewelfd doosje uit tropisch hout dat rondingen vertoont als van een voluptueuze dame, bewaar ik nog altijd enkele curieuze en nietige en zo schamele voorwerpjes, enkele herinneringen of souvenirs, zoals daar zijn: een lok van het grijze, stugge haar van mijn oude moeder,...

In de laden van mijn oude, eikenhouten bureau, dat mijn moeder voor mij kocht toen ik te midden van mijn familie nog de erenaam "studiehoofd" droeg en zestien jaar oud was, vond ik een lichtgroene kaart, waarop de trotse zwarte tekst in zwarte letters prijkt: "Bergsteigen und wandern im...

Vanmorgen ben ik vertrokken vanuit mijn "Russische" flatje en heb ik het bochtige pad gevolgd dat leidt naar het Twee Steden Ziekenhuis en dat in dit late seizoen bezaaid is met herfstbladeren. In mijn woonkamer is sinds kort door de lieve en altijd trouwe Ilonka die over mij waakt zoals in vele...

Ik kwam aanstrompelen vanaf de verre bushalte aan de Bredaseweg met een geblesseerd en pijnlijk linkerbeen langs panden van gevestigde notabelen. Ik bereikte tenslotte het terras van Café-Restaurant "De Carrousel" aan de Schouwburgpromenade. Ik mocht aanschuiven aan haar tafeltje. Ze bezat...

Ver van ons bed in China worden momenteel de Olympische Spelen afgewerkt, het zal u als aandachtig volger van het wereldnieuws vast niet zijn ontgaan. Van uur tot uur kunnen wij televisiekijkend en/of internetsurfend kennis nemen van de ‘sportieve’ prestaties van duizenden beoefenaren van de...

De kinderen van het rijk gingen uitzinnig van vreugde met een gouden appel aan hun hart weer naar huis. En het gewone jaar nam weer een aanvang. De onderdanen van de koning die inmiddels ziek op bed lag onder zijn militaire dekens hadden het in alle opzichten goed. Er heerste vrede en voorspoed...

Ik kwam een mevrouw tegen, ze was beregend en zag waas uit haar ogen. Praten kon ze niet. Ze zei dat ze als enige in het land een kijkdozenmuseum had opgericht. Kijkdozenmuseum vroeg ik verbaasd. Ja zei ze nu met wat glimmende ogen. En zei ze, jij staat ook als papieren poppetje in een van mijn...

(voor Kinga Esther Bán (1981 -2019)) Jij bent geboren op 27 juli 1981 in Kampen. Jouw ouders zijn in 1977 voor de communistische overheersing naar Nederland gevlucht. Daar zijn zij in IJsselmuiden gaan wonen. Dat ligt aan de IJssel en aan de andere kant van de IJssel ligt Kampen. De Stadsbrug...

Credo Vroeger was hij lid geweest van een kerkkoor, vertelde hij de pastor, en het liefst zong hij Gregoriaans. De man zat samen met andere bewoners in de huiskamer waar een korte gebedsdienst gehouden zou worden. De pastor zette een kruisbeeld op een tafel tussen twee zilveren kandelaars en...

Hij daalde neer op aarde. Hij had een lange leren jas aan. Zijn ogen spuwden vuur. Hij was een vereffenaar. Hij kwam uit het middenrijk. De barrière tussen de hel en het wereldse. Hij zette de kraag van zijn lange zwarte leren jas op zodat men zijn rode ogen niet kon zien. Hij stopte zilveren...

Nu staat Het Huys ten Donck op de Benedenrijweg 461 in Ridderkerk er altijd wel schitterend bij, maar vandaag, nu de zon volop schijnt, blinkt het extra mooi. Het park staat in volle bloei en de gehuurde koets van Werner Jäger en Traugott Kaiser rijdt parmantig over de brug en langs de inrijhekken...

De kerk van Giessenburg heeft brede, witte kunststof kozijnen en een kerkklok die niet in het midden van de toren zit, maar helemaal rechts. In de Dorpsstraat, op nummer 55, zit een zeer royaal opgezette winkel met tweedehands boeken. Zeer de moeite waard er een kijkje te nemen. Veel religieuze...

Een merkwaardige vrouw gekleed in een zilveren japon met een gouden kroon op haar hoofd draaide aan haar hendel van het rad van fortuin. Een dame had haarzelf overgegeven op het rad. Ze was bevallig, jong, vol ambitie en hoopop een goede afloop.Op het rad lag ze vastgemaakt met touwen wachtend...

Het was koud, het vroor dat het kraakte, een dikke laag sneeuw bedekte onze tuin. Binnen was het gezellig en vooral warm, mam vroeg mij kolen te scheppen. Met een warme jas, wanten, muts, das en met bont gevoerde laarsjes ging ik de sneeuw in, de kolenkit op de slee. Behendig schepte ik de kit...

De Tijd is een fenomeen waarmee we dagelijks, nee, elk moment van de dag zelfs mee te maken hebben. De mens heeft de Tijd aan banden gelegd door seconden, minuten, uren, dagen, weken, maanden, jaren, et cetera te onderscheiden. Toch blijft het een fenomeen dat niet aan banden is te leggen, want...

Voorzichtig loert de zon in beschamend rood, over Duitsland heen, mijn slaapkamer binnen. De wekkerradio had me al gewaarschuwd, een nieuwszender pompt m'n lege brein vol met feiten. Er is, weer, van alles gebeurd. En dan moet mijn dag nog beginnen, eerst maar even een beker koffie en een snede...

Op een vroege wintermorgen, ten tijde van de Rooms-katholieke feestdagen Allerheiligen of Allerzielen, staan twee oudere dames te kleumen voor de deur van de supermarkt en ik ben een van hen. Het is het tijdstip waarop men de doden, die men geen plezier meer kan doen, niettemin op de...

Er waren eens twee kinderen, Robin en Ella. Robin is acht jaar en Ella is zes. Ze wonen in een mooi huis. Samen met een wit hondje en een zwart katje. Robin en Ella mochten de namen bedenken, ze noemden het hondje Witje en het katje Zwartje. Witje en Zwartje zijn dikke vriendjes. Ze spelen vaak met...

Gelukkig had ik in al die jaren heel wat opgestoken van mijn studie over de verborgen kant van de wereld. Mijn theologische opleiding had mij tot het inzicht gebracht dat het goed was om je af en toe ook ‘es open te stellen voor andere bestaansniveaus. Er was méér dan alleen maar de zichtbare,...

Hebben we nog ruimte voor grote ondernemende geesten? Heldhaftige onafhankelijk opererende pioniers? Ik heb er een zwaar hoofd in. Iedereen smacht of zegt te smachten naar vroeger, vertegenwoordigers van de VOC-mentaliteit, Die vroegen geen ruimte – die vulden ruimte. Neem Piet Hein. Moest...

40.1 In Benidorm heb ik een appartement in een groot hotelachtig complex vlakbij het strand. De rust, het mooie weer en niet steeds in spanning afwachten of er een telefoontje komt van Beerda, doen me goed. Met Cees de veertigjarige makelaar die ik in Benidorm heb ontmoet, is het best...

Tijdens de vergadering had ik uitgebreid de gelegenheid om de haardracht van enkele oudere heren te bestuderen, die heel verschillend kan zijn en ook afhankelijk is van de deskundigheid van hun kapper: glad achterovergekamd, waarbij het haar in dunne lijnen over de schedel ligt als een tapijt van...

Op de zeventiende september was het rumoerig en druk zoals gewoonlijk op de Westermarkt. De auto's reden af en aan en de mensen krioelden zoals altijd in de winkelgalerij. Het was op die dag alsof de zomer afscheid wilde nemen en haar vertrek nog kracht bijzette met extra warmte. Mijn...

De ouders waren, laat in hun levens, naar Parijs geweest, naar de verre, indrukwekkende wereldstad, die hun voorheen uit magische dromen en uit verhalen en geschriften van kosmopolieten magisch was opgerezen. Getekend door een verleden van crisis, armoede en ontbering was het hen nooit mogelijk...

(Hekel is een fantasie figuurtje die me mee helpt de boel in balans te houden.....de eerste drie verhaaltjes van Hekel zijn een introduktie van het geheel....Me and Hekel. In de volgende afleveringen zijn we een geheel.) HEKEL IN HET PARK Hekel zit met uitgestrekte beentjes op een verveloze...

Er was eens een groot rijk ver achter het grote merengebied waar miljoenen en miljoenen steekvliegen een naar weerbarstig volk plaagden met verschrikkelijke steken. Maar in dit door mij beschreven rijk heerste er vrede en voorspoed. In dat rijk leefde een gelukkige koning met zijn vrouw en ze...

Heel, heel ver van de aarde en de zon, ergens in het luchtruim, woonden een paar feeën. Ja, hoe leefden ze? Die wonderlijke vrouwen leefden bij een groep sterren. Ze liepen heen en weer op deze hemellichamen, en sliepen er ook op. Vaak zweefden de feeën door het heelal. Dan toverden ze weleens....

"Heb je nou die taperecorder aan laten staan joh?” “Die batterijen zijn zo leeg man." Vroeg ik verbaasd. We liepen naar binnen en het zat er vol met jongens en meiden. Een stuk of tien op onze luchtbedjes opeengepakt. Met een beetje 'naakt in mijn blote reet staand' gevoel probeer ik het...