Verhalen

'Weet je wat mij opvalt darling, dat je geen straatvegers meer in de straat ziet. Alleen Carla houdt de stoep schoon en ook bij ons.' 'Ja, en weet je waarom, omdat ze hoopt jou te zien en binnen wordt gewenkt om koffie te komen drinken, ik ken je.' 'Hoe kom je daar nou bij mens, maar ze is w...

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Een feuilleton dat al een hele zit wordt) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde Scholengemeenschap de Vallei ( waar monitoring en reflectie binnenkort geïmplementeerd werden), zat in het hok van Sjaak de conciërge en roerde met een...

De voorzitter van de vergadering zat verbijsterd, verrukt en gebiologeerd naar de management-assistente te staren, die een nieuw zomerjurkje droeg dat de aanzet van haar borstjes onbedekt liet en die op verleidelijke wijze wapperde met een paarse, gelaagde waaier, tevens om haar overgangsverschijnse...

Op een nog koude februarimorgen waarop een bleek zonnetje de wereld overspoelde werden wij opgeschrikt door luide kreten van onze buurvrouw en medebewoonster van de tweede verdieping. De moeder houdt in het trapportaal het kindje, het lieflijke, speelse en mooie meisje als een slappe pop in de arme...

Wanneer ik niets meer te zeggen zou hebben, zou mijn mond gesloten zijn, als ik niks meer te schrijven zou hebben, zouden mijn vingers niet meer het toetsenbord raken, zou ik evenmin een pen ter hand nemen! Maar er blijven altijd onderwerpen die me bezig houden, er blijven altijd dingen gebeuren die...

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen ( Een feuilleton dat zijn eigen gang gaat) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan Scholengemeenschap de Vallei ( Waar men ‘Big Data’ van leerlingen in hun eigen context ging optimaliseren), stond in de open keuken bij het aanrecht en vulde ee...

De eerste maand van 2015 zit er al weer op, slechts 31 dagen en toch lijkt het alsof het veel langer is. Februari begint als vanzelf koud, vochtig en met een januari-kater want eerlijk is eerlijk, wanneer we ouder worden gaan niet alleen de jaren, maar ook de maanden en straks zelfs de weken met een...

Voordat Liselore die zomer verhuisde, ging ze met haar vadertovenaar Herald nog een keer naar Belaland voor een laatste behandeling voor haar migraines. In Belaland woonde een tovenaar die, door naalden in haar oren te prikken, probeerde de migraines te verminderen. Maar ondanks dat ze al vele keren...

Uit het Moeizame leven van Otto Berendsen ( een feuilleton dat alle kanten op gaat) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan Scholengemeenschap de Vallei (waar men via een audit de kwaliteitszorg ging herijken) sneed een randje van zijn hertenbiefstuk, die op een bedje van gekonfijte spina...

De kamer waarin Liselore terecht kwam, was bijna even groot als het hele huis van Nana en Herald. Nou, zeker zo groot dan als de keuken plus de hal plus twee slaapkamers van Liselores thuis. Aan de wanden stonden hoge kasten vol met boeken. Achter een grote tafel zat een kleine tovenaar in een grote...

Hadden de hemelse stralen opnieuw iets met haar nagels gedaan? Deze waren weer kort, maar hadden rare grillen.Soms werden ze dik en meteen weer dun. Daarbij rimpelden ze erg. Al gauw waren ze weer mooi glad. Jolanda schrok ervan, begon radeloze kreten te slaken. Net op dat ogenblik kwam ze een groep...

Doordat mijn vader dominee in Voorthuizen werd, ging ik van een openbare school in Heerenveen naar een zwaar christelijke school in Barneveld. Van de sfeer vrijheid blijheid naar de sfeer strakheid en bizarre leefregels. Ik ging daar het eindexamenjaar van de Havo doen, maar de Havo in Heerenveen ve...

Het ijdele meisje Jolanda lag 's avonds in haar bed te genieten van de sterrenhemel. "Mooie gouden stralen komen mij bezoeken," mijmerde ze. "De sterren zouden weleens wonderlijke krachten kunnen hebben. Wie weet, zullen ze mijn nagels erg veel groeikracht geven. Ja, ik wil graag heel lange n...

Het jaar na Liselores zestiende verjaardag, verhuisde Fedan naar een andere stad. Hij ging daar studeren. In de weekeinden zou hij terugkeren naar het huis van zijn ouders in Mosastad, en zou hij Liselore zien. Dat ging een paar weekeinden goed, daarna kwam hij nog maar om de twee weken, en na een p...

In het centrum van Heerenveen stond ooit een groot gebouw, waar een Pabo en een Havo in gevestigd waren. Het stond hemelsbreed niet ver van de openbare bibliotheek, waar ik dagelijks kwam om boeken aan te slepen en om door de boekenrekken heen stiekem naar aantrekkelijke jongedames te gluren. Ik kon...

De dag brak aan dat Liselore haar draak zou ontmoeten. Ze ging daarvoor naar het bos met Spetter en Hoorntje. Bij de grote eik ging ze zitten en wachtte. Spetter maakte zich klein en rustte op haar schouder. Hoorntje lag naast haar met zijn hoorn in haar schoot. Een heldere winterzon scheen door de ...

Toen ik nog jong was wilde ik graag een baan hebben als matroos op de grote vaart, maar mijn ouders gaven daar geen toestemming voor, maar ik bleef zeuren en mocht toen mee als scheepsjongen op een kotter. Wat was ik blij, lekker werken op een schip. De dag was aangebroken, dat ik aan boord kwam. ...

Gisteren heb ik visite gehad van Wouter en Mien. Toen de straat nog bestond waren dat mij overburen. Ze wonen nu in Assen. Ze bleven eten en slapen en zijn vanmorgen weer met de bus naar huis gegaan. Het was heel gezellig en hebben we oude herinneringen opgehaald en natuurlijk gelachen. Het waren ge...

In mijn nog "werkzame" periode kwam het natuurlijk voor dat mensen met vakantie gingen, dat gold niet alleen voor de mensen van de bank, maar natuurlijk ook voor het "sop"-personeel, oftewel de interieurverzorgsters of domweg de schoonmaaksters, want tja dat er schoongemaakt moest worden, waren ...

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen. ( Een feuilleton waar nu eindelijk vaart in komt) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde Scholengemeenschap de Vallei ( waar men dacht aan het ontwerpen van nieuwe opbrengstgerichte leerwegen), zat op de hoek van de driezitsbank in zi...

Overal is het leven te betrappen, overal doet het zich voor, in vele gedaanten.... Het was Eerste Paasdag. Een nieuwe zomer was aangebroken; een vroege zomer met een nieuw licht dat zo schitterend was, dat het leek alsof de lange jaren en dagen er niet geweest waren; ze waren hoe dan ook vervluchti...

Domingues was steeds gekker aan het worden en had inmiddels nu ook zijn baan opgegeven waardoor er zelfs een echtscheiding aan zat te komen. En hij was niet de enige. Al mijn maten nam ik elke avond mee op stap. Hapje eten, bioscoopje pakken en dan naar Sukabumi de vrouwtjes van plezier. Nou ik zeg ...

Na niet al te gek lange tijd, ongeveer een weekje stappen met mijn nieuwe maat Domingues de 'tijdelijke' taxichauffeur nam hij mij mee naar zijn gezin. Had deze boef een gezin? Jazeker en hij had met mij een week lang feest lopen vieren in de meest extreme zin van het woord. Ik stelde mij blozend ...

Wout zat behaaglijk in zijn rookstoel de krant te lezen. Janneke kwam met de koffie en een paar gevulde koeken de kamer binnen, en zei: ''Staat er nog wat bijzonders in ouwe?'' ''Ik word er niet vrolijk van darling. Weer terreuraanslagen met veel doden in Frankrijk. Wat is er toch aan de h...

Wulpse Alie was erg verdrietig. Ze had ruzie gehad met haar veel jongere lesbische vriendin, blonde Greetje. De liefde was over en ze was midden in de nacht vertrokken zonder gedag te zeggen. De volgende morgen kwam Alie bij mij koffie drinken en ze vertelde haar verhaal met tranen in haar ogen. Ik ...

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen ( een feuilleton dat maar door lijkt te gaan) Otto Berendsen docent Onduidelijke Vakken aan Scholengemeenschap de Vallei, (waar men binnenkort vol in ging zetten op kwaliteitsimpulsen), zag dat zijn favoriete flexibele werkplek op de bovenste verdieping ...

Zelfs onze armzalige, provinciale, bescheiden stad, mijn geliefde geboortestad Tilburg, heeft iets van een metropool, heeft iets grootstedelijks dat haar niet misstaat en niet ontzegd kan worden..... Ik heb bij het vermoedelijk Zuid-Amerikaanse Restaurant "Pino's" in de Stationsstraat - die a...

Het tijdperk van de rommelmarkten is begonnen zoals het beëindigd is: plotseling, maar om overtuigende redenen. Mijn metgezellin bij de koopjesjacht was een mevrouw op wie de benaming "vriendin" allerminst paste als de sleutel op het slot van een rijkgevulde geldkist. Zij leek aan de genoemde oms...

(fictie) Toen ik geboren werd had ik al twee dracula-tanden. Door niemand werd ik bewonderd. Ik werd ouder en ouder totdat ik een man was van ongeveer twintig jaar. Afgrijselijk zag ik eruit. Een treurig jongeman was ik zonder bezit. Ik wilde wel hard werken, maar geen baas nam mij aan. Ik mag d...

Leuke titel wel, zeker als men bedenkt dat het totaal niets met geloof of kerk te maken heeft, helemaal niet, maar ik wil toch mijn gemoed een beetje luchten. Niet dat het nou zo zwaarwegend is, maar er zijn toch acties ondernomen naar aanleiding van mijn uitspattingen. Ik beken! Heel wat jaren g...