Feuilleton 9: Apps ook voor U

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen
( een feuilleton dat maar door lijkt te gaan)

Otto Berendsen docent Onduidelijke Vakken aan Scholengemeenschap de Vallei, (waar men binnenkort vol in ging zetten op kwaliteitsimpulsen), zag dat zijn favoriete flexibele werkplek op de bovenste verdieping van het bijgebouw bezet was.

De laptops waar collega’s in tussenuren en na schooltijd hun mail konden checken of lessen voorbereidden, waren met een flinke ketting aan haken in de muur bevestigd. De Facilitaire dienst had zich overtroffen in het diefstalbestendig maken van de apparatuur die ook nog eens met keilbouten aan de tafels was vastgeklonken.
Otto vond het een naargeestig gezicht, alsof hij bij voorbaat in het verdachtenbankje plaats ging nemen. Het ontbrak er nog maar aan dat teamleider den Hengel surveillance camera’s plaatste om vanuit zijn spreekkamer de werkzaamheden van zijn teamleden te controleren.

Otto zat het liefste bij het raam waar hij uitzicht had op de achteringang en de fietsenstalling waar groepjes jongeren met bontkraagjes en hoofddoeken gezellig op een muurtje zaten te roken of elkaar gillend achterna renden. Straks stapte hij ook weer op zijn elektrische fiets om dwars door de weilanden de 12 kilometer naar V. af te leggen. Een rit die hem dankzij de trapondersteuning altijd binnen 20 minuten op het woonerf bracht. Wat een uitvinding! Ondanks dat hij in zijn jaren als studentenactivist alle comfort had afgezworen om zijn solidariteit met de werkende klasse te tonen, mocht hij zich op zijn leeftijd wel een duwtje in de rug permitteren. De tijden waren tenslotte wel veranderd.

Vera de Pater van Culturele Vorming had ‘zijn plek’ ingenomen. Ze keek niet op of om toen hij achter haar langsliep. Haar vingers met de lange, in twee kleuren beschilderde nagels vlogen over de toetsen, terwijl de afbeeldingen op het scherm razendsnel afwisselden.
Dat had je met die jongere collega’s bij hen was de digitaliteit met de paplepel ingegoten, terwijl Otto al moeite had met het Word programma. Dat had naar zijn idee net zoveel functies als een kernreactor en het kostte hem nog steeds de nodige hoofdbrekens om eenmaal opgeslagen documenten weer terug te vinden.

Hij klapte de laptop open, thuis had Otto alleen de beschikking over een oude Pentium computer met Windows XP. Dat was 10 jaar geleden top of the bill en een hele uitgave geweest. Het werkgeheugen was echter allang niet groot genoeg meer om het nieuwe programma te laten werken waarin de docenten werden voorgelicht over het zelf programmeren van Apps. De opleiding had op initiatief van de teamleiding besloten om een flinke slag te maken in het gebruik van ICT middelen in het curriculum. Binnenkort was er zicht op een kortingsregeling voor het aanschaffen van een Ipad. Dat was de toekomst en het leren op afstand zou een enorme verrijking betekenen voor leerling en docent.

Otto miste nog steeds zijn oude postvakje waar briefjes van leerlingen, notulen en werkstukken in gedeponeerd konden worden. Ook zijn middagboterham had hij er bij aankomst altijd in opgeborgen, zodat de zakjes in de loop van de ochtend niet in zijn schooltas geplet werden als hij van lokaal naar lokaal sjouwde. Tegenwoordig stond alles op ‘de mail’ in de leeromgeving, die na jaren van wanhopige storingen en talloze break downs nu eindelijk af en toe functioneerde. Niet dat Otto er enthousiast gebruik van maakte, meestal vroeg hij Sjaak de concierge om met zijn wachtwoord een printje van Heiko’s berichten te maken.
Die kon hij dan op zijn gemak bij de koffie doorlezen. Andere collega’s zoals Willem die zich ook digiloos verklaarden maakten daar op hun beurt weer een kopietje van.

Hij zocht met zijn wijsvinger het pijltje op en klikte het plaatje aan met Apps ook voor U!’
Op zijn horloge hield hij bij hoe laat hij begonnen was, zodat hij eventueel de besteding van zijn vrije studie uren bij Heiko kon verantwoorden.
Daar was ineens weer dat kale fanatieke hoofd van de voorlichter, een digitale goeroe die het team tijdens een buitenschoolse werkdag het nieuwe leren voor de nieuwe tijd had proberen bij te brengen.
Heiko had hem als visionair geïntroduceerd en hen erop gewezen dat ze zich vooral open op moesten stellen, zodat ze aan het eind van de dag informeel hun persoonlijke leerdoelen uit konden wisselen. Omdat de bar van het zalencomplex al om half 4 openging was daar niet bijster veel van terecht gekomen.

Er verscheen een tekening op het scherm van een lachende man met een baardje die voor een beeldscherm zat. Naast hem stond een jonge vrouw in een spijkerbroek die bewonderend naar hem keek.
‘Het programmeren van een applicatie vergt niet meer dan een paar muisklikken en Uw creativiteit', zei de stem. 'Met "Apps ook voor U" , sluit u aan bij de belevingswereld van uw leerlingen. Zelfs het samenstellen van interactieve educatieve games behoort tot de mogelijkheden.
Ga verder naar stap 1.'

Otto slaakte een zucht en zag hoe buiten de meeuwen vochten om broodresten in de afvalbakken op het schoolplein.

Schrijver: trawant, 16 januari 2015

niek_kalberghotmail.com

feuilleton

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 66