Verhalen

Won't someone just kill me? Put me out of my misery I'm making deals with god I'll do anything Make it stop please! Make it stop please! I've got the worst hangover ever I'm crawling to the bathroom again It hurts so bad that I'm never gonna drink again I'll probably never drin...

Vreemde droom, waar kom jij vandaan? Vanuit de diepte van mijn hersenen, uit verborgen gedachten reis je naar mijn bewustzijn, om te ontplooien in een raadsel. Welke waarheid houd jij verborgen? Want verdrongen feiten willen adem halen, maar verhullen zich in illusies. De idylle blijft over, maar i...

Kijk me eens aan, zeg ik hem. Twee grote blauwe ogen staren mij wat versuft aan. Wat moet je nou vraagt hij geïrriteerd! Ik wil dat je eerlijk bent tegen mij maar vooral tegen jezelf. Wat voel je? Ik zie zijn handen trillen, snel steekt hij een sigaret op en blaast de rook omhoog. Opnieuw zij...

Gisteravond heb ik het vervolg gezien op de thriller Saw, Saw II. Een terminale kankerpatiënt zet mensen die volgens hem het leven niet waard zijn voor het blok. Hij speelt een spel met ze, als ze winnen leven ze, verliezen ze, dan moeten het dat bekopen met een gruwelijke dood. Dit deed hij dan ...

Telkens denk ik weer dat niets mij meer kan verbazen. En telkens heb ik het mis. Neem nu eens dat darten. Voor die twee mensen die niet weten wat dat is: darten is een soort doe-het zelf-acupunctuur. Nee, dat dekt de lading niet. Om het nauwkeuriger te formuleren: het is eigenlijk een doe-het-zelf-...

Toen ik die morgen te voet naar mijn werk ging, merkte ik meteen dat het anders was. De straten lagen er onwerkelijk stil bij. Normaal zou het, zoals altijd, superdruk moeten zijn op het spitsuur, maar nee, alleen geparkeerde auto’s. De verkeerslichten werkten wel. Toevallig had ik groen toen ik ...

Het één volgt uit het ander. Aan iedere gebeurtenis gaat een andere vooraf. En deze gebeurtenis gaat weer vooraf aan een andere. Dat gegeven staat voor mij vast. Er zijn geleerden die deze zekerheid proberen te ontkrachten door middel van 'bewijzen' uit de quantumtheorie, maar ik ben ervan overt...

Méér dan anders hou ik de laatste dagen de kilometerteller van mijn snorfiets in het oog. Niet zozeer de snelheid want dat deed ik al langer. Hij snort immers (ver) boven de toegestane waarde van vijfentwintig kilometer per uur en dan is het altijd oppassen geblazen. Neen, het zijn gewoon de ki...

Lydia wordt wakker, kijkt vluchtig naar de wekker. Niet nodig, zaterdag, vrije dag. Vriendin Christien komt langs, vanmiddag, leuk, gezellig. Wat voelt ze zich boven Christien verheven, dat malle dikkerdje, die brave meid. Maar is dat niet de beste vorm van vriendschap – wie weet of Christien ...

Om de drie maanden treffen ze elkaar bij kapper René. Niet dat Jan, Pier en Klaas afspreken, maar door de jaren heen is het bijna een ongeschreven wet geworden dat de dunne haardos van de bejaarden op tijd en stond wel een knipbeurt verdient. En zo is het al die tijd gebleven. Telkens worden de ...

De voorlaatste dag van 2005 kreeg het gehele land een serieuze sneeuwlaag over zich heen. Gelukkig trad de dooi ’s nachts al in, maar inmiddels was de weerellende al geleden: auto’s in de gracht, tegen de boom of paal of tegen elkaar. Ook de treinreizigers geraakten niet op tijd thuis of ter bes...

Ben in New York geweest. Even op en neer. Meer nèèr dan óp, gelet op het turbulente weer maar met een verse liter wodka achter de kiezen let je daar niet zo op. Het irritante van vliegen is de piloot! Oké, je hebt hem nodig maar waarom kan zo’n man z’n mond nou niet houden tijdens de vlucht...

De tijd dringt, nog een kleine drie maanden WW, ik moet werk vinden om te kunnen overleven. Financieel zal welke bijstand ook mij niet genoeg steunen. Huiverend wacht ik af, persoonlijk faillissement, solliciteren helpt niet meer, vijftig plus beleeft min, verder leven heeft geen zin. Ik kan all...

Op een kille morgen in mei kwam de leerlinge Hsu bij de meester Li. Zij keek bedrukt en vroeg: “Waar eindigt verduring?” “Kom mee”, antwoordde Li en bracht haar naar de tuin van het klooster. Het regende een beetje. Onbehagelijk stond Hsu te rillen terwijl Li haar een enkele roos wees en ...

In de Zak van Zuid-Beveland, een gebied ten zuiden van Goes wordt door de stichting "De Kerststal voor alle Gelovigen" op de tweede zondag van januari (de feestdag van Franciscus de Afwezige) iedereen uitgenodigd samen te komen in een prachtige boerenschuur. Het was een komen en gaan van bemind...

Wat een ontzettende emotionele muts ben ik toch. Ik weet van mezelf, dat ik niet naar een film kan kijken, zonder dat de waterlanders rijkelijk vloeien. Ik heb het zelfs met tekenfilms. Als mijn dochter naar de Lion King kijkt, kan ik niet meekijken. Verschrikkelijk vind ik het als die kleine zijn...

Rond het middaguur kreeg Gino weer een aanval van genialiteit. Hij liet zijn pasta voor wat het was, repte zich naar z’n bureau en schreef zijn spitsvondige gedachte op. Daarna gooide hij het schrift met de hardkartonnen kaft achteloos op de enorme stapel andere schriften die bulkten van de vrucht...

Terwijl kroegbaas zijn tijd verdoet met een reinigingsaanval op de bierpomp laat ik het nieuws in de krant aan mij voorbij trekken. Een artikel over ene Filemon Wesselink. Als presentator van het omstreden BNN-programma 'Spuiten&Slikken' nam randdebiel Wesselink de afgelopen maanden zo’n beetje...

In het weiland naast de serre wil ik graag een nieuwe border. Een‘nectarbar’ waar bijen en vlinders zich kunnen laven aan tal van nectarplanten. Tijdens het omspitten haalde ik een roestig legerautootje uit de grond. Waarschijnlijk een achtergebleven speelgoedje, uit het oog verloren tijdens he...

Grootvader verdween. Op zich is het niet zo bijzonder. In het begin van de vorige eeuw vertrokken veel mensen naar, wat men toen noemde 'De nieuwe wereld' om nooit meer terug te keren. Grootvader zorgde echter voor een probleem: zijn zoon Gerrit wilde trouwen met Pieternella de Koning. De toeste...

Ik lig op mijn rechterzij en ik raak haar aan. Niet dat ik haar met een wijsvinger in haar schouder por, nee, ik raak haar écht aan. Haar voeten warmen zich aan de mijne en onze benen zijn verstrengeld. Ik voel haar billen tegen mijn dijen, alsof ze bij me op schoot zit, alleen dan zijwaarts. Mijn ...

Net even met de notaris gebeld. Even vragen wat een samenlevingscontract precies inhoudt. Notaris heeft uiteraard de bekakte stem die nu eenmaal bij zijn branchegroep hoort. ‘Eh..u weet dat een sjamenlevingscontjact circa 550 Oiro kost, Menjeer Pjaco? Dat is geen pjobleem voor u, nààr ik ààn...

Nederland is mijn land, hier daal ik het liefste neer. Meestal zo rond de wateren van de Wadden. Toch moet ik er in de winter even tussenuit, anders vriezen mijn vleugels vast. Dit jaar was ik van plan naar Turkije te vliegen om te overwinteren. Nu hoorde ik echter in de wandelgangen van het water d...

Wat is er toch aan de hand met sommige ouders van tegenwoordig? Ze brengen hun kinderen om het leven alsof het vliegen zijn. Ik hoorde vorige week van een man in Middelburg die zijn kinderen en daarna zichzelf van het leven heeft beroofd, deze week van een vrouw die vier baby’s in haar tuin heeft ...

In de kale vlakte zat een man op een bank, midden in de zon. Aan de rand van de plek stonden bomen, maar hoewel die een welkome schaduw teweegbrachten, bleef de man zitten in de hete zon. Hij zweette, doch hield zijn jas en sjaal aan. Ik vond het een gek gezicht. Ik ging naar hem toe en vroeg hem wa...

Vijf jaar geleden onderging ik mijn laatste marteling bij een tandarts. Er moesten twee kiezen uit. Ze braken af, zodat er een kaakchirurg aan te pas moest komen om een en ander te corrigeren. Dat leverde mij een kaakontwrichting op waaraan ik nog wel eens moet denken als ik zwaar getafeld heb. Dus ...

Thomas was een jongetje van twaalf jaar en was arm want zijn vader de boer was gestorven en zijn moeder was maar een gewone schoonmaakster, maar met een zorgzaam hart. Thomas liep met de ziel onder de arm want hij wist niet wat hij met het leven aan moest vangen, maar toch was hij wel tevreden en fa...

Toen zag ik in de verte twee fietsers die gelukkig vlot op mijn gezwaai en geroep reageerden. Met hun mobiele telefoon kon ik 112 bellen...of was het 221....dat is wat paniek met je doet. 'Waar bent u?' vroeg een vrouwenstem aan de andere kant. -'In het Beatrixpark. Mijn hond ligt in de vijver ...

'Ze is in de vijver' riep mijn zoon opeens vanuit de verte. 'Maak je geen grapje,' riep ik terug, want het was niet haar gewoonte om zonder het voorafgaand ceremonieel van vele aanmoedigingen het water in te springen en voor het ijs had ze nooit belangstelling getoond. En je weet maar nooit wat ...

Maar dertig seconden afwezigheid waren genoeg om een eind aan de tot dan toe gemoedelijk verlopende nieuwjaarsdag te maken. Ik zat in het park met mijn zoon naar het water van de vijver te turen, op zoek naar late of vroege tekenen van leven. Die waren er niet. Het was te laat voor kikkervisjes en ...