Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Aktezwendelaar

Net even met de notaris gebeld. Even vragen wat een samenlevingscontract precies inhoudt.
Notaris heeft uiteraard de bekakte stem die nu eenmaal bij zijn branchegroep hoort.
‘Eh..u weet dat een sjamenlevingscontjact circa 550 Oiro kost, Menjeer Pjaco? Dat is geen pjobleem voor u, nààr ik ààn meg nemen?’

Jezus wat een randeikel, maar ja ik heb die capo tutti capi van crimineel notarisland nu eenmaal nodig.
Vlak voor ik naar hem toe ga belt mijn buurvrouw of ik even langs de Apotheek wil gaan om een zwangerschapstest te halen. Iedereen kent haar bij de Apotheek en iedereen weet dat ze geen partner heeft. Vandaar(??)
Ik stel nooit vragen dus nu ook niet. Al zou ik het wel graag willen doen nu. Ik beloof haar de test te halen.

Maar eerst naar die aktezwendelaar!
Daar aangekomen moet ik eerst op een knopje drukken bij de buitendeur waarna na ongeveer een halve minuut een hooghartig gezoem aangeeft dat ik naar binnen kan. Ik word naar een wachtkamer begeleid door een vrouw die mij uit de hoogte opneemt. Wipneus, neerhangende mondhoeken en arrogante blik. Vooral neerbuigend.
De wachtkamer is een zaal ter grootte van een voetbalveld. Ik tel 26 stoelen met leuningen en een ronde tafel van Jan des Boefjé.
Dat zul je bij een huisarts niet zien. Daar staan links en rechts wat plastic stoeltjes en het tafeltje is een ingezakt exemplaar van Leen Bakker. Meestal liggen daar her en der wat pulpbladen door elkaar gesmeten.
Hier niet! Hier treffen wij bladen van niveau. Bladen als "George", "Ladies and Gentlemen" etc. Kortom geen bladen maar magazines. Classy Magazines voor de nouveau kitsche.

Over de muurdecoratie is nagedacht. Alles ademt golfen uit: Golfbehang (ruitjespatroon), foto’s van golfers in ruiten broeken en foto's van de golfoorlog. Het ontbreekt er nog maar aan dat het plafond niet bestaat uit golfplaten.

Zover ik de wachtkamer kan overzien ben ik de enige klant.
Nog zoiets. Waarom heeft een notaris een wachtkamer nodig? Zo druk heeft een notaris het toch niet. Hij hoeft alleen maar je naam op een reeds bestaand contract in te vullen. Na enig nadenken kan ik het wel raden.
Een notaris wil indruk maken. Hij laat je rustig een kwartier in de wachtkamer ronddobberen terwijl hij zelf in zijn kantoor de krant zit te lezen. Vervolgens moet jij dan denken dat hij het druk heeft.
Eindelijk komt Prins Plofkop binnen en begeleidt mij naar zijn kantoor..

‘Zeu zeu eh menjeer. Hoe zei u ook weer dat u heette?’
Dus noem ik mijn naam voor de vierde keer. “Fjijn. Kjunt u zich legitjimeren?
Ik geef hem mijn paspoort.
Vervolgens komt deze vleesgeworden afvalcontainer, na een kwartier met mij telefonisch over de voor en nadelen van samenlevingscontracten gesproken te hebben, tot de volgende ongekend betrokken opmerking: ‘Eh…waar kwam u eigenljijk veur, eh..heer Pjaco?’

Kijk, dan breekt er iets bij mij. In zijn kantoor zitten drie secretaressen net te doen of ze werken en ik grijp deze onverwachte kans met beide handen aan:
‘Ik kom voor informatie over een samenlevingscontract zoals wij telefonisch al uitgebreid besproken hebben ouwe rjukker. O ja, by the way, jouw vjiendin kwam ik net tegen, ze vjoeg me jou te mjelden dat de zwangerschapstest pjositief was. Weet je vjouw zeker niks van eh ouwe gjolfbjeker……’

Schrijver: Paco, 11 januari 2006


Geplaatst in de categorie: werk

3.9 met 9 stemmen 1.322



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Anton
Datum:
13 januari 2006
Pjacoos inzendingen blijf ejjug geestig.
Dank daarvoor

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)