Niet ver van de draaibrug die het zwarte water van het Wilhelminakanaal bekroont en overspant, is Café-Restaurant "Zomerlust" gesitueerd. En evenmin ver hier vandaan, in Tilburg Zuid, strekken zich sinds jaar en dag de grasgroene velden uit, waarop wij, scholieren nog, eens, in lang vervlogen tijd, sportten. Een met gras en mossen begroeid, breed…

We hadden een mooie augustusmaand. Het licht van de zomer, dat nog niet het licht van september, mijn favoriete maand, is, speelde over de wereld en onder de het prachtige, zwarte zonnenscherm bij Restaurant "Anvers" aan de Oude Markt was het goed toeven bij een kop bitterzoete Earl Grey-thee met koffiemelk..... Mijn vriendin en ex-collega zou…

In het helle, schelle, onbarmhartige en ijzingwekkende witte licht dat reflecteert in de spiegel van de kapsalon vallen me lijnen op in mijn verouderde gezicht die ik voorheen nog niet had waargenomen. Zijn het de sporen, de beddingen, uitgesleten door mijn tranen die als riviertjes over mijn gezicht hebben gelopen, de diepe tekenen van het verdriet…

Tot voor kort waren de pleinen en straten leeg en zwierf ik er rond; nu is plaats gemaakt voor het jaarlijkse spektakel. Jongens en meisjes, ouderen en jongeren en kinderen wandelen verwachtingsvol over de Spoorlaan in de richting van de festiviteiten, van het grote gebeuren. Het centrum van de stad is omgetoverd tot een sfeervol paradijs voor oud…

(voor Pamela Moore (1937 - 1964)) Jij bent geboren op 22 september 1937 in New York City. Jouw ouders Don en Isabel Moore waren allebeide schrijvers. Don redigeerde pulpromans en schreef strips en Isabel schreef voor 'Redbook' en 'Cosmopolitan' en zij schreef drie pulpromans voor Rinehart & Company. Rond 1945 zijn jouw ouders gescheiden. Jouw…

Het douchen duurde twee lange uren en al die tijd wachtte ik hier op. Het stond mij tegen geconfronteerd te worden met het landschap; het onheilspellende panorama van haar verwoeste borstpartij.... De woonkamer was in Engelse sfeer ingericht, geheel in overeenstemming met opleiding en interesse van mijn vriendin. En aan de wand het formidabele schilderstuk…

Hij monsterde de kale plekken op mijn keukendeur, bekeek ze vluchtig en met deskundige ogen en kwam tot een diagnose als moest hij die als een arts stellen. Met zijn expertise zouden de werkzaamheden een uur in beslag nemen. Verf en gereedschap zou hij meebrengen. En zo wachtte ik de dag af waarop hij zou komen. De deur veranderde onder zijn handen…

Deze keer waren we naar Zwembad "De Drieburcht" gegaan (de naam is gemunt door een oude vriendin van me en verwijst naar de drie stoere torens in het stadswapen van onze stad). Mijn vriendin van lange jaren spartelde flink in het water en sloeg haar fragiele beentjes uit als een kikkervisje maar we zwommen in een klein, afgeschermd gedeelte van onze…

Al de hele dag was het geluid van hamers en van boormachines te horen dat door het dunne plafond drong dat onze woningen scheidt. Geen ongezellig geluid, hoewel velen het hiermee oneens zouden zijn, en nu eens bij hoge uitzondering een teken van leven, van welk leven dan ook. De flat staat leeg nu de buurvrouw die jarenlang in stille, placide afzondering…

De bus volgde steeds de welbekende route (Von Weberstraat, Heikantlaan en verder): het parcours dat naar jou voerde, dat leidde naar je kleine huisje, in het voorjaar omringd door talloze krokussen en waar de "psychiatersfauteuil" voor me klaarstond. Je weigerde mij je armen; je armen die ik "apenarmen" zou willen noemen en aan je borst mocht…

Opa, op die oude foto zie ik je beeltenis (het nette pak met de pochet....). Als kind stond ik aan je graf en wenste je toe: "Rust zacht, lieve opa!" De armoede die je kende, kon je nauwelijks dragen maar in je "rijke tijd" was je vrijgevig, tot verbazing en ontsteltenis van de goegemeente. Ze noemden je in de stad "koperslager Broeckx" en het…

Zijn levenswerk en zijn levensdoel vormen zijn draaiorgel en de muziek die het voortbrengt: chansons als "Daar bij die molen". Rustig, kalm en gelaten zit hij naast het orgel, een strohoed op het hoofd. Al tachtig jaar, Het orgel is bont en kleurig en versierd met onduidelijke gestalten van mensen en allerlei tierelantijnen Hij heeft de filosofie…

Na dertig jaar trouwe dienst gaf de lamp het op, althans deze ging aan en uit bij tussenpozen, wat mijn trouwe Ilonka ergerde en op de zenuwen werkte. Ik had de meneer ontboden die voor een nieuwe lamp met LED-verlichting zou zorgen en hij verscheen inderdaad volgens afspraak en monteerde fluks en opgewekt, staande op een trapje, de lamp aan het houten…

Altijd had hij tegenover me gezeten aan de vergadertafel, de mannelijke armen waarin ik best eens had willen rusten en die ik zou willen omschrijven als "apenarmen" voór zich uitgestrekt op de tafel. Hij was altijd betrokken en meelevend geweest tot de dag kwam waarop ik moest vernemen dat de dodelijke ziekte met de onheilspellende naam "slokdarmkanker…

Ze klom de trappen op naar mijn appartement met een gigantische bos bloemen in de hand: bloemen in bonte kleuren, in wonderlijke gedaanten waarvan ik de namen niet ken en die hier nu staan te pronken in een doorzichtige glazen vaas. Het boeket, voor mijn achtenzestigste verjaardag, leek de perfectie te symboliseren van haar analytisch vermogen, maar…

Mijn reis naar Rijssen (Overijssel) nam ongeveer twee uur in beslag. Via Nijmegen, Arnhem en Deventer, waar lage merkwaardig aandoende bouwsels het perron flankeren was mijn bestemming te bereiken. Onderweg flitsten de landschappen aan mijn ogen voorbij; de welige zomerweiden, op afstand de spitse ten hemel oprijzende kerktorens in Nijmegen en Arnhem…

Sinds lang sierde een tekening van Haar, bedoeld als Kerstkaart, echter voorstellend Haarzelf, gekleed in haar gele, zijden trouwjurk en met een mandoline in de hand en gevleugeld als een engel, mogelijk haar prille huwelijksgeluk uit vergeten dagen symboliserend, mijn wand. Toen uiteindelijk de zomer van mijn achtenzestigste levensjaar was aangebroken…

De man belde aan en trad aan mijn voordeur op de eerste verdieping en vroeg of ik hem herkende. "Natuurlijk herken ik je, Jan!" antwoordde ik. Hij bracht me cadeaus; geschenken van de ouders van de ongelukkige kinderen voor wie ik werk: een cadeaukaart van "Primera" en een elegante, chique en mooie fles Franse wijn met een trots opschrift op het etiket…

Daar waar ik verbannen ben, wil ik eens terugkeren. Ik droomde van het vriendenhuis In lang vervlogen tijd moest ik het voorgoed verlaten In mijn droom waren velen genodigd in het huis; de collecties boeken schitterden aan de wanden Het leven raasde sinds het afscheid aan mij voorbij en ver, ver in een diepe kloof ligt de eens gekende, voorgoed…

Ja hoor, die heb ik wel een redelijke brede rug zo van: je kunt m’n rug op of: alles langs je rug af laten glijden, dat is ook best een mooie en toch, kost het me moeite om sommige zaken langs m’n rug zo naar beneden te laten glijden! Natuurlijk weet ik dat ‘t het beste is maar soms dan werkt dat dus niet en neem ik de dingen die ‘ eigenlijk langs m…