Het was in het kapitale pand van tandarts K. aan de Ringbaan Oost dat de pakjesavond voor de scholieren plaatsvond. De gymnasiasten woonden allen in villa's in de stad of in de naburige dorpen maar mijn vader, een klein ambtenaartje, kon mijn studie ternauwernood betalen. Mijn klasgenoot Reinolt was uitgeloot om een pakje voor me te maken waaruit…

Nog een paar dagen en een aantal maatregelen gaan eraf zeg maar, omdat: er mensen zijn die het willen en omdat er mensen zijn die: denken dat het kan? Nog een paar dagen en de boel kan los, ik beken eerlijk dat ik er geen voorstander van ben. Zo ongekend veel mensen liggen te worstelen in de ziekenhuizen, net als ongekend veel personeel ervoor zorgt…

...en zo gebeurde het dat in de omgeving van het station, terwijl ik verpoosde bij de bushalte van lijn zeven, bij uitzondering geen menselijke gedaante mij aansprak, maar dat een wonderlijk, zwartgerokt dier mij naderde; een vogel, een kraai, die de schuwheid kennelijk overwonnen had en als het ware belangstellend en verwachtingsvol vanuit zijn prachtige…

Ze noemen haar "Tulipifera", Tulpenboom. Nu moet ze bloeien in die tuin op de hoek van de oude straat waarin mijn geboortehuis staat. In langvervlogen tijd, in kindsdagen, speldde mijn vriendinnetje haar bloesem op mijn vestje. Ik herinner me de zonnige straat, de bovenwoning, de huizen aan de overkant, waarachter de tuin met kersenboom en waarvoor…

Als ik het St.Annaplein passeer met de bus, weet ik dat daar achter de gevels van de huizen, achter de welhaast geblindeerde, in het zonlicht blikkerende ramen zich nog steeds de kamer bevindt; mijn eerste kamer, sinds jaar en dag door iemand anders bewoond, wellicht door een jonge student, die daar zijn toekomst begint. De kamer die de allerliefste…

Mijn verdriet komt en gaat; wast af en aan als het getij dat de kust geselt en streelt.... Na de zoveelste ruzie stapelde mijn leed zich op als een ongewenste Toren van Babel; de tranen brandden achter mijn ogen maar vonden een uitweg en ze rolden gestaag over mijn wangen; tranen om het menselijk tekort. De weegschaal van mijn geest sloeg door het…

De levenskracht was uit haar weggevloeid en ze bivakkeerde op de kale bodem van de rivier van haar bewustzijn. Heel haar leven had zij wanhopig gezocht naar de partner die zij nooit gevonden had.... Ze liep veertig jaar aan mijn zijde maar steeds strekte de neerslachtigheid zijn klauwen als met zuignappen naar haar uit.... Tenslotte bewandelde zij…

Nee, veeleisend ben ik niet, erg veel vraag ik niet. Echt het is minimaal wat ik wens, sterker nog: het is zeker weten een wens die meer mensen hebben...kijk: terug naar ons oude leven, al klinkt dat alsof ik een eeuw terug wil. Terug naar twee jaar geleden dat is niet eens wat ik wens, nee, ik wens dat we terug kunnen naar de tijd van: geen mondkapjes…

In de ontwakende tuin stonden in dat langvergeten jaar de ouders, de meisjes en het jongetje, hand in hand.... Het wilde, ongezeglijke broertje was niet te handhaven op het kinderdagverblijf of op de kleuterschool. De moeder nam hem mee naar de arts, die niets geloofde, totdat de wilde jongen zijn hele bureau afruimde... Aan de diagnose was…

Bij de grote, mooie, nieuwe zaak van de "Aldi", in het lage gebouw hier op de hoek dat geruime tijd geleden verrezen is, had ik bescheiden ingekocht: wat koffie en kaas; vruchtensalade. De rij bij de kassa was niet lang en eenmaal daar gearriveerd bood ik mijn inkopen en mijn pinpas aan en wilde ik afrekenen, maar plotseling kon ik me mijn pincode…

Blankheid te midden van kleurrijke bloei heeft een eigen sterke taal en bekoring. De zon schijnt over witte tulpen, schenkt de dag tere dansjurkjes. Ergens aan de statige Molenlaan toont zich de lentetrots van eiken- en beukenbos. Bosanemonen bloeien in de drukte van een kleine stadstuin. De tuinen mogen woestheid hebben, maar wat hun…

Destijds zat ik in de ruimte met de geel-gesausde muren een groot deel van de dag met de telefoon in mijn handen, dat wil zeggen op momenten waarop ik niet de toetsen van de typemachine aansloeg. Mijn ambities waren echter groter en meeromvattend. De studie lokte en lonkte. Hoopvol wachtte ik op het moment waarop de Open Universiteit haar intrede…

Er waren: Wilfried, Paul, Ludo, Emil, Martien; er waren Louise en Mariet. Hoewel studenten aan onze universiteit waren we in die tijd nog kinderen, nauwelijks ontsnapt aan onze turbulente puberteit; nog maar net aangetreden in de collegebanken. Onder het lamplicht kwamen we bijeen in de studentenparochie waar de pastor met het zilverwitte haar de…

De Conradhof in Tilburg is ook via een "sluiproute" wel te bereiken want vele wegen leiden naar Rome.... Mijn nagels die als het ware getekend zijn door schilderijen van moderne kunstwerken moeten weer "bijgewerkt" worden en in het kleine kamertje op de eerste verdieping dat bereikbaar is via een steile, witgelakte trap moet ik mij uitstrekken op wat…

Ik moest een omweg maken om de ingang van onze befaamde LocHal te bereiken. Stoere, gehelmde heren waren her en der bezig in de omgeving met onduidelijke werkzaamheden en het asfalt was grijs en nat. Gearriveerd op mijn bestemming via de achterdeur zag ik dat op lange tafels veel mooie oranje-rode papieren tasjes klaarstonden met bestellingen voor de…

In haar zeer getormenteerde jeugdjaren, toen zij in dienst was op Kasteel "Vaeshartelt" in Zuid-Limburg, had zij de hond gekend die men "Obri" noemde, een forse, zwartharige Rottweiler. Toen de kasteelheer zich misdadig had vergrepen aan zijn echtgenote, was zij gevlucht van het kasteel. Zij was mijn arme moeder die in de latere jaren van haar…

Wat is de Veluwe Rijk aan groen Aan afwisselend groen Aan vergezichten Aan weidse vlakten Aan natuurlijke glooiingen Wat heb ik lekker gefietst Wat heb ik goed gelopen Wat heb ik enorm genoten Van ook die koffie to go Van dat appelgebak to go Van dat vaste zitje met rugleuning Ik keek naar de lucht Het maakte me licht Ik voelde de…

....en zo, Vader, luisterden wij samen naar die muziek, op die zaterdagmiddagen in die achterkamer van mijn goede, oude ouderlijk huis. De platenhoezen, nog in mijn bezit met daarop die legendarische namen en die kleurrijke afbeeldingen die zozeer tot de verbeelding spreken, lagen op tafel en als het ragfijne naaldje het zwarte vinyl raakte, was er…

Het is zonder meer waar dat je al je verfijnde, kunstzinnig verantwoorde voorwerpjes uitstalt voor je ramen. Maar je deur is hard en vijandig afgesloten; deze biedt niemand toegang. En zo loop ik door de straten en beschouw ik die merkwaardige universa van de mensen; alle verscheiden; alle uniek. De vriendschap en de kameraadschap betekenen zoveel…

Het merkwaardige paar, man en vrouw, gewikkeld in een duistere, dan wel florissante liefde die mij ontging en die ik bezwaarlijk kon peilen, bewoonde nog altijd het flatje op de bovenste verdieping. Noodgedwongen moest ik er aankloppen wegens verlies van mijn sleutels. De grote eettafel die de hele woonkamer in beslag nam domineerde nog steeds het…