Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Vogels in de tuin.

Vogels: beseffen wij mensen wel eens hoe het zou zijn, als er geen vogels meer waren.
Wij beschouwen het als iets wat thuis hoort in ons dagelijks beeld.
Maar wat als ze er niet meer zouden zijn, beseffen we dan wat we zouden missen!
Dat zou met een pen niet te beschrijven zijn.

In de ochtend, als het nog maar net licht aan het worden is, begint het getjilp en gefluit al tussen de bomen.

Nu heb ik geluk: ik heb naast mijn huis een breed stuk gras waar bomen in staan. Mijn tuin is een beetje aangepast voor de kleine vogels om zich thuis te voelen. Vogels die in het dorp en aan de rand van het dorp zo beetje ronddartelen.
Het begon heel onschuldig met wat voer op de grond strooien, omdat ik dat over had gehouden, van een dwergpapegaai, die zijn leven in zijn kooi zat was en de vrijheid via een raam opgezocht heeft.
Alleen had ik niet verwacht dat daar zo'n explosie van vogels op af zou komen.

Helemaal verwonderd stond ik - stiekem achter het gordijn verscholen - naar de musjes te kijken. Ik noemde ze zo verliefd als ik ben 'de hiphoppers'. Omdat ze heel bewegelijk zijn, ongelofelijk wat kunnen die nerveus doen.
Na een tijdje te blijven strooien (heel braaf begon ik al zakken van 5 kilo te kopen) werd het beeld buiten steeds gevariëerder.

Eerst kwamen er merels bij. Het wordt wel steeds uitgebreider zo nu en dan word ik 's morgens wakker en dan zitten er wel een stuk of zes kauwen aan het ontbijt.
Ondertussen zijn mijn voederzakken ook mee gegroeid naar 20 kilo.
van de week zag ik een spreeuw en dan maar te zwijgen over de tortelduiven. En natuurlijk mag ik mijnheer de kraai niet vergeten.

Zo geniet ik al een jaar of drie van al dat fraaie getjilp en gehiphop.
Maar hoe voorzichtig ik ook ben, ze blijven op hun hoede en dat vind ik wel jammer.
Terwijl ik dit zit te typen hoor ik ineens niets meer en ik kijk verwonderd naar buiten.

Daar zit een raaf boven op het voer; ik had er overgebleven macaroni bij gegooid.
Verbaasd zie ik hem alles oppikken en in zijn snavel houden. Ik vind het wel even leuk om dat te zien maar ben ik niet van plan om het vogelpark van Axel te gaan onderhouden.
Dus doe ik mijn achterdeur open en weg is hij.

Het begint nu al een aardige dure hobby te worden, maar ik als natuurliefhebster wil ik het voor geen goud missen.

Laatst ontdekte ik dat er in de voortuin flink genesteld wordt en daar sta ik met ongeloof te kijken hoeveel vogeltjes er wel niet in een spar passen.

Ik hoop dat ik er nog lang plezier van mag hebben, ook al sjouw ik heel wat af met voer en heb ik veel meer werk in mijn tuin.
Zolang de natuur nog zo wonderschoon is, zal het goed vertoeven zijn op deze wondermooie planeet.
Dat we het nog lang mogen behouden.

Schrijver: E van Dam, 18 juni 2008


Geplaatst in de categorie: natuur

4.1 met 7 stemmen 446



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
E van Dam
Datum:
23 juli 2008
Email:
evertjezeelandnet.nl
Beste lezer,
Ik probeer het verhaal te vinden nr 2903 om te begrijpen wat U mij wilt zeggen.
Maar ik weet het niet te vinden.
Wilt U a.u.b. iets duidelijker zijn.
Bij voorbaat dank.
Naam:
Lezer
Datum:
20 juli 2008
omtrent vogels (verhaal (nr. 2903): )
Naam:
Iris
Datum:
19 juli 2008
Email:
iris.aguirretigo.com.py
Van deze dankbare "straatmus" krijg je 10 op 10.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)