Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

spirituele bootreis

'Wa t farre wol moat stoarmen hoedzje'.

Dat staat op het tegeltje in het roefke van de boot van Simone.
Nu is het nacht, ik slaap niet, slechts een enkele droom. De vogels zingen al om vier uur. Het is het begin van de zomer. Ik heb mijn matrozenshirt aan en denk na over wat het skutsjesyle mij nu geleerd heeft en kom tot de gedachte dat leven net iets als syle is.

Je hebt jezelf, dat is je boot. Die moet je besturen, maar dat moet je leren want er zijn stormen onderweg. Je levensreis is wel eens moeilijk maar overal zijn veilige havens van mensen waar je kunt aanleggen. Als het stormt voel je je onveilig misschien, ik wel tenminste. Dan komt er een reddingsboei, zoals pi of een duwbootje dat je verder duwt. Je gooit je overbodige ballast van moeilijkheden overboord en lichter vaar je verder op eigen kracht.

Als de motor (de hersens) kuren vertoont heb je een groot probleem zoals ik. Zie mijn vorige warrige stukje. Als je echter vertrouwt op de Grote Geest, de stuurman, dan kom je aan op je levensdoel. Jouw eigen ik en je plekje op de wereld. Je moet het wel samen doen heb ik geleerd maar op eigen kracht kom ik er niet en ik denk niemand. De vuurtorens zijn de lichtpuntjes in de duisternis als je de weg kwijt bent in het leven. In het ziekbed van het roefke mag je lekker uitrusten en wordt je innerlijke mens gesterkt.

Dat leven als varen is wel logisch maar zo had ik het nog nooit bekeken. En ik vind het heel aardig dat het zo is eigenlijk. Op de boot heb je geen gedachten en je moet wel bezig blijven, zo is het ook nog een keer: niet denken maar doen. Als je achterom kijkt zul je zien dat je al een hele weg hebt afgelegd en dat de horizon lokt, de toekomst.

Soms is averij niet te herstellen of de wind is te hard of te zacht. Als je dat weet kun je vrij leven zoals het leven is bedoeld. Boten hebben altijd namen. Mijn boot heet niet meer de zuipschuit al rookt het wel een beetje. Mijn bootje is klein maar dapper maar dobbert wel eens rond. Het is zwart met een mooi randje er aan. Ik ben alleen en zoek een maatje aan boord. Daarom reis ik verder naar de hemel, de thuisreis en veilige haven en ga voor anker bij pi. Zo kom ik er ook wel hoor, ik word bestuurd en geef me over. Ik laat ook veel achter op mijn reis maar de herinneringen blijven. Mijn bootje is een beetje bijzonder en ik zit nu in mijn roefke met een kopje nescafé.

Sterk he die fishermans friend.

Kapitein en huisman en schrijver en drenkeling Foppe
vanaf de Spirit Boat

Schrijver: foppe oostenbrug, 24 juni 2008


Geplaatst in de categorie: religie

3.0 met 3 stemmen 366



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)