kerstmis aan zee

Ik kijk vanaf het strand naar de horizon. Kerstmis zonder jou. De eerste. De eerste kerstmis zonder jou bedoel ik. Vergeten doe ik niet. Kan ik niet. De pijn in mijn ziel verhindert dat.

Waarom moest het zo zijn?
Waarom al die pijn? Maar ik weet dat als het ooit mijn tijd is dat jij me zult komen halen. Dan zweven we samen naar de hemel. Jij weet de weg immers al. Net zoals jij tijdens je leven ons beider pad uitstippelde.
Klink ik triest? Ja, ik klink triest omdat ik dat ben.

Weet je dat ik geen kerstmis meer vier? Doe ik niet meer totdat wij weer bij elkaar zijn. Het is voor mij nu wel gedaan. Ooit vieren we die kerstmis weer. Samen. Als ook ik vaarwel heb gezegd tegen het huidige. Of hoe je deze wereld ook noemen wil. Eenzaam ben ik niet omdat ik weet dat je toch in de buurt bent. Maar goed ook dat ik zo denk anders zou ik wegkwijnen. Ik heb een hekel gekregen aan hen die zeggen dat er na de dood niets meer is. Dat zou betekenen dat jij dus nergens meer bent. Oprotten kunnen ze.

Ik ga nu weer naar binnen. Er is niets anders te doen. Met de kerst is alles gesloten. Ik ga nu maar wat van onze muziek beluisteren. Ondertussen houd ik mijn herinnering aan jou in leven.
Was jij er nog maar…

kerstmis herinnering herinnering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.9 met 8 stemmen 505