Onvatbaar
Je wist het me altijd zo duidelijk te zeggen. Spreek met twee woorden, was je handen als je naar de wc bent geweest en voor het eten, eet met je mond dicht en kijk alsjeblieft uit onderweg, op tijd naar bed want je moet er morgen weer vroeg uit, poets je tanden en je schoenen, zit niet met je vingers in je neus, geef oma een kus.
Nu ben je zelf oma en ik geef je inderdaad een kus, maar je weet niet meer wie ik ben. Je hebt het niet in de gaten, geleidelijk verval je in herhaling en kuier je van mij weg, opgeslokt door een melkwitte mist, en vervagen jouw contouren. Ik kan je niet volgen.
Geplaatst in de categorie: liefde