Aan de rand van een gedicht
Aan de rand van een gedicht gloort het besef, de zon die zojuist de aarde overwon, gloeiend in warme golven waar een onzeker wicht zwicht voor de kracht van een gedicht.
Aan de andere kant voel ik, koel, gericht de maanstralen die verhalen van duisternis, verpakt in kreten die schreeuwen om een gemis. Ik geef jou de rand van een gedicht. Ik geef jou een gezicht.
Geplaatst in de categorie: individu
Ook ik blijf het keer op keer lezen. Bijzonder mooi.
en dan lees ik het nog eens
en nog eens
en nog eens.
Dit is mooi,
Heel mooi!
maar midden in de Roos!
Mooi.