Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Memoires ebben weg

Vaak ken ik het verschil niet meer tussen oude herinneringen en droombeelden, waarvan ik niet kan zeggen of ze echt of onecht zijn. Sommige echte belevenissen doemen herhaaldelijk weer op, terwijl anderen voorgoed in de mist verdwijnen. Droom en werkelijkheid zijn beiden even gewichtig.

Als kind woonde ik in de gereformeerde pastorie van Kollum, dat was op de hoek van een lange straat. De kermis was op het plein ervoor. Ik zat er voor het eerst in een botsauto en ik kreeg meteen een bloedlip. Er zaten daar steunbalken over een vaart en door een roestige spijker daarin kreeg ik een flinke jaap in mijn rechterhand. Het litteken van één centimeter is nog steeds goed zichtbaar. Bij de buurvrouw kreeg ik warme bosbessensap over de gele pudding. Ik proef nog de smaak. Net als de madeleines van Marcel Proust. Ik keek door de ramen naar de kunstschilder Salverda, wat mij bijzonder intrigeerde, alsof ik een Picasso bespioneerde. Voor mij was dat zo. Ik denk nog wel eens aan mijn toenmalige vriendinnetje Margriet, met wie ik vaak in haar achtertuin schommelde. Die loopt dus ook al tegen de vijftig. De tijd vliegt voorbij zeggen velen, maar ik heb ervaren, dat als je de tijd intensief benut er heel wat uit te halen valt, meer dan ik voor mogelijk achtte. Reiservaringen, kunstcreaties, bewustzijnsverruimende middelen en trainingen, meditatie, genieten van smaakvol voedsel, noem maar op.

Ik droom al jaren dat ik kan vliegen en op die manier weet ik mijzelf tijdens gevaren in veiligheid te stellen. Ik vlieg gewoon omhoog als een astronaut of vogel. Toch een Harry Pottertje. Als kind droomde ik vaak dat ik van grote hoogte naar beneden viel en vlak boven de grond stopte de droom. Jomanda zei me ooit dat ik in mijn vorige leven zelfdoding had gepleegd en dat ik daarom zo moeilijk kan incarneren. Het zou een verband met de valdroom kunnen zijn. Zo ben ik in een ander vorig leven door een Spaanse soldaat in mijn achterhoofd doodgeschoten, terwijl ik voor mijn stam een sjamaan was. In weer een ander leven was ik een beroemde, Ierse schrijver in een groot kasteel, waaraan het mij aan niets ontbrak. Veel wijn en lekkernijen. Dat verklaart mijn vaak adellijke levensstijl en inborst. Ik droomde laatst dat een visser door een meerval, die aan land was gekomen, werd opgegeten. De dromen worden meer en de memoires nemen af. Soms schuif ik ze bewust opzij, omdat ik ze zat ben. Soms verschuif ik van mijn kleuterjuf Van der Zee, op wie ik als kleuter erg gesteld was, omdat ze zo warm-moederlijk was, naar mijn sexy biologie-lerares op de Pabo/Havo te Heerenveen, die is afgebroken, waar ik haar het bloed onder de nagels vandaan haalde, terwijl ik als bronstige puber erotische belevenissen met haar had achter in een soort bijlokaaltje, waar allerlei glazen buisjes en chemische stoffen stonden. Ze woonde in Dokkum en ze zal nu wel in een bejaardentehuis zitten of nog iets erger. Soms zie ik de gezichten van vroeger weer voor me en herinner ik me geuren en haarscherpe meubels en andere attributen.

Toch worden de memoires steeds minder en daar ben ik zeer content mee, want ik ben niet meer van plan om mijn memoires te schrijven, naast het feit dat ik dat ten diepste al grotendeels heb gedaan. Mijn memoires ebben weg en daar heb ik bewust ook alles aan gedaan. Ik ben eindelijk de lege kop thee, zoals Osho voorstelde. Helemaal leeg en uitgemolken kan ik de wereld weer als een verwonderd kind tegemoet treden, al is het schoksgewijs en moet ik verduveld alert zijn. Via de Transactionele Analyse kwam ik erachter dat mijn kind-zijn totaal is vernietigd door de kritische ouder in mij en dat mijn voedende ouder afwezig was. 'Het is een wonder dat je het hebt overleefd!', zei mijn TA-psychiater. Met dank aan hogere krachten als de Christusgeest, anders zou ik het niet weten. Plus de hulp van paragnosten, astrologen, emotioneel lichaamswerkers, sjamanen en heksen.

Mijn memoires ebben weg. Godlof, ik heb niets tegen Korsakov! Leef in het nu!, dat is een hele kunst!

Schrijver: Joanan Rutgers, 27 november 2012


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 2 stemmen 111



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)