Vrouw ligt tien jaar dood in huis
In Rotterdam heeft een vrouw tien jaar dood in huis gelegen. Twee agenten moesten dit aanschouwen. Ik vind dit verschrikkelijk en toont aan, dat mensen meer bezig zijn met zichzelf dan met anderen. Ik maak het zelf mee. Vriendelijk groet ik de buren en het zijn allemaal jongeren, maar niemand vraagt hoe het met je gaat, terwijl ze zien, dat je meer strompelt als kwiek loopt, gezien mijn leeftijd van 82 jaar. Ik moest aan die vrouw denken die tien jaar dood in haar huis ligt. Hoe is het mogelijk. Ik weet het wel. De eenzaamheid slaat toe.
Vroeger kon tien jaar dood liggen in huis niet voorkomen. De buren hielden je in de gaten en keken door de brievenbus of er veel post lag in de brievenbus. In flats was dat moeilijker. Wat je vroeger ook had was, dat de melkboer en de bakker aan huis kwam en ook de schillenboer. Wanneer deze mensen iemand lange tijd niet zagen, zeg maar een paar dagen of weken, dan namen ze maatregelen en waarschuwde ze de politie. Tegenwoordig gaat bijna alles via de banken.
Je betaalt automatisch de rekeningen van de huur, je schuld, gas en licht.
Ik heb het meegemaakt, dat de huur werd opgehaald door de huisbaas en bij mijn moeder werd hij binnengehaald en getrakteerd op een kopje koffie. Er was een vriendelijke verstandhouding. Ook werd door een bode de ziekenfondspremie en de begrafenispremie aan huis opgehaald en je maakte een praatje met die lui.
Tegenwoordig wordt de gas en licht en water standen niet meer genoteerd door een medewerker van het bedrijf, maar je moet de standen doorgeven via de computer of het wordt geschat door het bedrijf. Dit is zogenaamd modern, maar wel in het belang van de banken. Die denken alleen maar aan winst maken en hebben geen interesse in de klant. Ook bij deze schrijversgroep merk je het. Alleen als je zelf reageert op iemands schrijven dan mag je blij zijn als je ook een reactie krijgt. Door mijn slechte ogen en ik vaak dubbel zie heb ik niet de mogelijkheid alles te lezen. Is te vermoeiend. Ik denk, dat ik er maar mee stop.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid
inderdaad bar en boos groot tot groter te worden,
terwijl we eigenlijk zoveel zouden kunnen delen!
Althans wat de vrouwen betref!
Knipoog,
Joke.
Ik kan me nog een klein beetje herinneren van de melkboer, de rijdende supermarkt, de tijd waarin iedereen close met elkaar was. Maar ergens was het ook benauwend.
Kees, niet stoppen! Ik heb zoveel reacties geplaatst bij schrijvers die nooit bij mij reageerden maar dat maakte me niet uit. In de eerste plaats schrijf je voor jezelf, daar gaat het om.
U kunt mooi vertellen, ik lees niet alles, maar wat ik van u lees is levensecht geschreven. Zolang u kunt, zou ik het waarderen, dat u doorgaat met schrijven. Ik hoor oudere mensen zoals u, met sprankelende zielen, graag praten. Trouwens, ik vraag me af of u het schrijven kunt laten?