Tolerantie
Ik lees net in Trouw dat Martine van Hoogen en Lars Hoogmoed een Mavo opleiding aan het oprichten zijn volgens Humanistische principes.
De kern, zegt de krantenkop is het begrip Tolerantie.
Leerlingen leren naar elkaar te luisteren en met elkaar te debatteren.
Dat lijkt me een goede zaak, als jongeren geleerd wordt naar elkaar te luisteren en begrip op te brengen.
Gisteren werd mijn aandacht vastgehouden door een (oud) stukje P&W op Uitzending Gemist, waarin Freek de Jonge pleitte voor Ontmoeting. Hoewel het een fossiel stukje tv was, is het onderwerp tijdloos en daarmee altijd actueel.
Dus ik zit met die twee begrippen en zie in de wereld waarover de kranten, tv, internet en magazines ons op de hoogte houden de hardnekkigheid waarmee mensen elkaar te vuur en te zwaard, te bom en te Kalasjnikov, te lijf gaan.
Wat is dat dan, die Tolerantie, vraag ik me wanhopig af.
Wat is zo fundamenteel afwezig in de mens of onbereikbaar in de inwendige catacomben van de geest dat ie er niet in slaagt Tolerant te zijn?
Blijkbaar weet ie niet wat het is.
Blijkbaar weet ie niet of het kan.
Blijkbaar weet ie niet wat het waard is.
Blijkbaar is er geen school die het leert.
Blijkbaar is er geen enkele noodzaak om het te proberen.
Blijkbaar kun je het niet oproepen door het woord te zeggen.
Net als voetballers die een armband met het woord Respect dragen, maar daarmee geen daad van respect te voorschijn kunnen toveren voor het lichamelijk of geestelijk welzijn van hun tegenstanders.
Dus, laten we allereerst onze toevlucht nemen tot de betekenis van het woord, voordat we het allemaal over iets anders hebben en niemand zich kan beroepen op een gemeenschappelijk gedeelde interpretatie van het woord.
Zo, nu ben ik 25 definities van het woord tolerantie verder.
En de vragen blijven staan:
Wat is de waarde van tolerantie?
Waarom zouden we het nastreven?
En plotseling begint het me te dagen:
HET GAAT HELEMAAL NIET OVER TOLERANTIE!
HET GAAT OVER BEGRIP!!
Het heeft immers helemaal geen zin om tolerant te zijn als iemand klinkklare onzin loopt te verkopen. Of de zaak loopt te belazeren. Of totaal onbetrouwbaar is. Of zo gevoelig is als een betonnen balk.
Daar schiet niemand wat mee op.
Maar we dienen wel BEGRIP op te brengen voor de huidige situatie in de wereld en in mensenhoofden door ons te realiseren dat er HEEL VEEL misverstanden zijn.
En HEEL VEEL cultureel bepaalde verschillen in levensstijl.
En dat we niet moeten verwachten dat COMMUNICEREN even gemakkelijk gebeurt als wanneer je twee communicerende vaten met elkaar verbindt: er zitten immers overal kleppen, omleidingen, obstructies, afleidingsmanoeuvres, tegenstromen enzovoorts in de buizen van onze geest en emoties. Het is net een flipperkast! Nee, erger nog, als twee mensen met elkaar praten zijn het TWEE flipperkasten.
Tolerantie betekent vaak: GEDULD.
Heb er begrip voor dat je zelf niet perfect bent.
Dat de ander niet perfect is.
Dat het doel van elke uitwisseling kan zijn om beter te leren BEGRIJPEN wat de ander bezielt.
Een veelzeggend anagram van TOLERANTIE is:
T RATIONELE !!!
Oftewel: samen op zoek gaan met onze RATIO, dus ons gezonde verstand, naar datgene wat we allebei kunnen begrijpen.
Inzender: Ton Hettema, 4 maart 2015
Geplaatst in de categorie: maatschappij
School
155
Geef je reactie op deze inzending:
Het toont hoe God bezig is om alle ingrediënten aan de pas geschapen aarde toe te voegen. Op het moment van de tekening pakt hij het vaatje met kruiden waarop het label 'Jerks' vermeld staat.
Hij mompelt daarbij de woorden: 'and just to make it interesting..'
Om onze tolerantiegraad te testen
nam God een vaatje Rukkers van de plank
strooide ze uit en gaf ze flink wat drank
hun taak was iedereen eens flink te pesten
Van tijd tot tijd verrast ie ons met een ramp
Zijn reden? 't Is hier geen cruise, maar 'n trainingskamp!
Hoe je het ook wendt of keert, de ratio's blijven volop botsen. Vele ratio's zijn grondig verziekt.
Klein voorbeeld. Ik kom uit de deur van mijn flatgebouw en er ligt een fiets in de weg, waardoor ik nauwelijks naar buiten kan en mijn pink schaaf. Er staan vier jongeren opgefokt bij elkaar. Zegt één van hen, die fiets is van mij, alsof ik die fiets zou willen afpakken. Hij is zich totaal niet bewust van het feit, dat hij mij de weg verspert met zijn neergesmeten tweewieler. Of misschien wel en probeert hij mij met zijn brutale opmerking tot boosheid uit te lokken, terwijl hij natuurlijk zelf boos is en de hete aardappel probeert door te geven. Ik zwijg in alle toonaarden en loop onaangeroerd voorbij.
Mijn gevoel zegt me dat deze jongeren niet bepaald gelukkig zijn en ergens zwaar in de nesten zitten, dus laat ik ze met rust. Ik heb geen zin om ze op te voeden, want dat zou alleen maar averechts werken. Ze zouden me de huid vol schelden. Ik kies voor mijn gevoel en even later zie ik hen hun fietsen doen steigeren als wilde paarden. Bozeriken op zoek naar happers.
Geen grijze haar op mijn hoofd die er aan denkt om hun ratio aan te spreken. Vaak werkt kameleon-gedrag het beste en het spiegelen van hun onvrede.