Herinneringen aan de gebroeders Broeckx uit lang vervlogen tijden.....

Mijn oma had drie zoons:
Willem (de oudste en mijn geliefde vader),
Guus en
Gérard.
Op het familieportret van vlak na de Tweede Wereldoorlog, dat nog steeds mijn slaapkamer siert, kun je hun trotse gestalten zien.

Guus, de middelste zoon, vertrok in 1955 met zijn elegante en gracieuze Nelly naar het verre Australië; schijnbaar voorgoed, maar veertig jaar na dato kwam hij terug met twee stoere zoons om zijn oude moedertje in zijn armen te nemen, voor de laatste keer. Men zegt in de familie dat oma na Guus' vroege vertrek schijnbaar onaangedaan en stoïcijns in de keuken koffie ging zitten drinken. Guus' graf ligt in het verre land.

Gérard, de jongste, die veel branie en bravoure uitstraalt op de foto, voltooide de Mulo niet, maar werd vertegenwoordiger in schoolartikelen. We gaven hem onder elkaar de liefkozende maar spottende bijnaam: "Der grosse Vertreter". Ik bewaar nog een brief van hem waarin hij adverteert met kastjes met opgezette vlinders, bedoeld voor het onderwijs. En in onze jeugdjaren verschafte hij ons een heel bibliotheekje met jeugdboeken, waarvan vele nog in mijn bezit zijn. Eens zag ik hem in zijn volle lengte voorover op de vloer van het halletje van ons arbeidershuisje liggen. "Ja, Ineke, verklaarde hij, "grote mensen huilen ook wel eens". Hij had zijn jonge bruid na een lang ziekbed verloren aan darmkanker.

Willem, Guus en Gérard leven niet meer. De onoverwinnelijke dood heeft hen weggenomen.
Mijn vader en mijn ooms hebben als niemand anders kameraadschappelijk, beschermend en liefdevol aan mijn zijde gestaan in een lang vervlogen tijd.....

gebroeders familie l familie liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 49