Uit
Op 29 juni 2006 werd voor het laatst de stem van de verkeersleider vanuit de verkeerstoren van Vliegveld Valkenburg, met de aanleg waarvan men op 17 april 1939 was begonnen, de ether ingestuurd. De 28 seconden durende boodschap begon aldus: “All stations, all stations, all stations. This is the final transmission from Valkenburg Tower”. . . In het Nederlands vertaald werd er meegedeeld, dat alle activiteiten na een periode van ruim 40 jaar waren gestaakt en dat men alle belanghebbenden, medewerkers en andere instanties bedankte voor hun jarenlange samenwerking, enz enz. De transmissie eindigde met: “ . . . Valkenburg Tower – out!”. Vanaf dat moment was het vliegveld historie. - Toevallig kwam ik dit authentieke en voor mij unieke originele geluidsbestand tegen op een externe schijf van mijn computer. Ik beschouw dit voor mij als een ongekende meevaller op een juist moment, want ik heb zodoende een degelijke en steekhoudende inleiding voor de hieronder vervatte beschouwende en relativerende tekst.
Op 8 juni 2005 begon ik, als totaal ongeoefende schrijver met het insturen van mijn bijdragen op deze site (op 3 september 2006 op gedichten.nl). Nadat ik merkte, dat de redacties ze accepteerden, begon ik ervan te leren en te genieten. Allengs begon ik met de aanleg van een soort repertorium (te vergelijken met het aanleggen van een geplande start- en landingsbaan) voor onderwerpen en thema’s waarover ik in de toekomst nog wilde schrijven. Toen was ik nog bijna kerngezond en had ik, behalve de gevolgen een te laat ontdekt hartinfarct uit 1999, geen noemenswaardige of belemmerende klachten. Na het schrijven van mijn hartenkreet “De smidse” op 15 april 2007 werd mij enige tijd later, door niemand minder dan de Vlaamse schrijfster, dichteres, vertaalster en uitgeefster Iris Van de Casteele de bijnaam ‘De Lettersmid’ gegeven. Ik zou liegen, als ik zou beweren dat ik daarmee toen niet in mijn nopjes was. Het deed me goed, dat ik in reacties zo af en toe door andere scribenten zo werd aangesproken. Ik voelde me op beide sites vrijwel altijd als een vis in het water.
Er brak echter tot twee keer toe een tijdstip aan, waarop ik verstoken bleef van welke zweem van inspiratie dan ook en dat ik gedurende de 12 jaar, die ik dit jaar actief ben, tussentijds al twee keer tijdens een serieuze dip besloot te stoppen. De daad werd, met redenen omkleed, dan ook bij het woord gevoegd. Na een tijdje begon het dan weer te kriebelen en na enige tijd was ik dan opeens weer op de sites te vinden. Mijn voldoening om na terugkeer door mijn medescribenten, zonder het leveren van enig commentaar, weer in genade te zijn opgenomen verdrong het ‘Heintje Davids effect’, zodat ik me niet schuldig voelde. Ik smeedde het materiaal al die tijd tot op heden, ook als was het vuur in de stookplaats nog niet heet genoeg. In verhalen bezocht ik nog wel eens de virtuele smidse waar Toni de scepter zwaaide, zoekend naar hulp en inspiratie. Toni kon mij niet helpen en ‘De Lettersmid’ smeedde dapper door, soms met ondeugdelijk materiaal, soms met te weinig vuur of brandstof in de stookplaats en in toenemende mate met en gestadig afnemende kracht bij zijn werk op het virtuele aambeeld.
Ik wil u niet vervelen met het opnoemen van de kwalen die ik als bijna 82-jarige al heb, want iedereen van die leeftijd heeft het nodige al moeten doorstaan. Wél wil ik u deelgenoot maken van wat me het schrijven steeds moeilijker maakt en welke feiten mij de pret daaraan ontnemen en soms grondig vergallen. Het concentratieverlies, het slechte korte termijn geheugen en de moeilijkheid of tijdelijke onmogelijkheid om op de juiste woorden en/of begrippen te komen zijn nog niet eens de meest ergerlijke verschijnselen. Door een bloeding op het netvlies van mijn rechteroog is de macula zo onherstelbaar beschadigd, dat ik, brildragend, met het gezonde oog geen diepte meer zie. Aangezien ik maar met twee vingers het QWERTY-toetsenbord bedien, lijkt het wel, alsof ik scheel ben. Bijna ieder woord is foutief getikt: bwwm in plaats van been of nsrroh in plaats van narrig. Omdat ik een bijdrage bijna altijd achter elkaar tik, alvorens te controleren op tikfouten, stijlfouten, kromme zinsbouw en ja hoor, Fred, ook op germanismen, kunt u zich misschien een voorstelling maken van het extra werk. Soms kan ik bepaalde woorden niet eens meer herleiden naar hetgeen er hoort te staan. Na het redigeren, inkorten of veranderen is mijn zakdoek doorweekt door de tranende ogen en heb ik een loeiende hoofdpijn. Mijn extra grote HD LED-monitor staat voor Internet én voor Word-formulieren qua lettergrootte al ingesteld op 150%.
Daarom is dít MIJN LAATSTE INZENDING van de bijdragen, die ik 12 jaar lang met plezier heb geleverd, maar de laatste tijd wel met de nodige beperkingen. Daardoor keer ik beide sites zeer zeker niet de rug toe. Het al jarenlange ochtendritueel zal ik blijven volhouden: nog voor het eten of douchen in pyjama even de hoofdpagina’s bezoeken, om alvast te kiezen, wat ik dan in de loop van die dag beslist wil lezen. Reacties geven laat ik bewust achterwege, want als je een bepaalde sport niet meer beoefent moet je je ook niet meer met de spelregels bemoeien, is mijn bescheiden mening.
Tot slot gaat in de eerste plaats mijn dank uit naar de redacties van beide sites voor hun altijd prompte hulp, goede raad en daad. Ik verzoek beide redacties hierbij, maar ook nog eens apart per mail, m.i.v. 1 mei 2017 ALLE items van mijn hand van de sites te willen verwijderen. Tevens wil ik ook een ieder, die daar van gediend is, danken voor het lezen van mijn inzendingen tot deze laatste, voor hun opbouwende of kritische reacties
en voor het geven van het gevoel dat ik erbij mocht horen.
“. . . Valkenburg Tower – out!”
‘De Lettersmid’ rapporteert: het vuur van de
houtskool stookplaats in de
Smidse brandt niet
meer. Het
is nu…
UIT.
!!
!
ziggo.nlGeplaatst in de categorie: afscheid
Afscheid nemen
567
Geef je reactie op deze inzending:
Deze stap was duidelijk een impulsieve mijnerzijds en wat betreft een eventueel te verwachten respons een totaal verkeerde inschatting met een te overhaast genomen beslissing. Het geheel is voor mij, eerlijk gezegd, nogal emotioneel getint en bij nader inzien is het verwijderen wellicht inderdaad te rigoureus. Het zou, bij nader inzien toch best wel eens kunnen, dat sommige bijdragen in de loop van de komende tijd door enkele personen worden gelezen.
Om een virtuele stok achter de deur te willen hebben om niet voor de derde keer terug te komen, was deze beslissing achteraf ook niet geschikt, aangezien mijn fysieke ongemakken met de tijd wel zullen verslechteren.
De Lettersmid heeft dus het volgende besloten: De smidse wordt niet ontmanteld, het vuur in de smidse blijft uit, de rekken en schappen voor nieuw materiaal blijven leeg en de hamer en ander gereedschap zullen aan het aambeeld geen enkel geluid meer ontlokken. Alle in de smidse vervaardigde werken zullen echter in een aanleungebouw voor geïnteresseerden blijven bewaard.
Het ga u allen goed. Groeten van een voortaan regelmatige lezer,
Günter
Dank voor je oprechte en bescheiden voorbeeld.
En dat terwijl wij hier te maken hebben met geschreven taal en niet over de persoonlijke ontmoeting, waarbij stem, lijf en expressie ook een rol spelen. Gunter beheerste dan ook de kunst om deze vorm van wellevendheid in al zijn teksten te laten doorklinken. Ik heb daar zeker van geleerd, en op gezette tijden nagedacht over mijn eigen neiging tot soms gebruik van scherpe taal.
Overigens merendeel bij schrijvers die wel tegen een stootje leken te kunnen. Op zich is met kritisch commentaar niets mis. Echter, op deze schrijfsite kan de schrijver van oprecht bedoelde commentaren rap in de sfeer van nare gekwetstheden terecht komen. Gunter wist dat eigenlijk altijd te voorkomen door zijn inzet van diplomatieke gaven.
In die zin was hij als schrijver voor mij wel een voorbeeld. Niet dat ik daardoor als schrijver altijd mijn toetsenbord in honing doop. Maar tot ernstige bezinning heeft Gunter bij mij wel gezorgd. Ook in dit opzicht zal ik hem node missen op deze bijzondere site. Troost kan ik putten uit het gegeven, dat Gunter en zijn familie prettig bij elkaar in de buurt wonen in een landelijke omgeving. Hij schreef daar enkele malen positief over. Maar een lege plek laat Gunter op nederlands.nl wel achter.
Woorden doen hier niet ter zaken nu meer,
maar je weet dat ik jou altijd zeer heb gewaardeerd LETTERSMIT.
Dank je voor al jouw mooie inzendingen, maar vooral ook je menselijke en vaak ook scherpe kijk op alles. Juist ook op het tabblad beweringen, want dat waren vaak
"BEWERINGEN" zoals een bewering ook zou moeten zijn.
Dag Günter hou je haaks!
Lieve Groet ook aan je vrouw,
JOKE
Wens jou en moeders de vrouw zoveel mogelijk carpe diem, ik heb van je genoten.