Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Appeltaart

Samen besloten we naar Museum Boerhaave te gaan in Leiden.
Zij, mijn vriendin, keek op Internet hoe laat een voor ons geschikte stoptrein naar Holland Spoor ging, met een optimale aansluiting naar Centraal station in Leiden. Ik had de opdracht mijn telefoon naar 100% te laden. Google op het apparaat zou ons naar de Lange Sint Agnietenstraat 10 moeten begeleiden.

Buiten op het stationsplein stond een display met een kaart van de stad. Ik zocht daarop de Lange Sint Agnietenstraat terwijl ik de app google aan het starten was. Mijn lieve vriendin werd vriendelijk en enthousiast aangesproken door een studente die de taak op zich had genomen toeristen de weg te wijzen, een klein uitvouwbaar kartonnen printje aan haar uitdelend. De kaart op het grote display aandachtig bekijkend hoor ik de studente uitleggen aan mijn vriendin: “Die straat moet u hebben.” Zij wees ook in de richting waar die straat is. “De brug over en dan de derde steeg links. Nummer 5 op het kartonnen kaartje.”

Als de ware hulpbehoevende, bang te verdwalen, bijna bejaarde die ik ben vroeg ik gemaakt angstig: “U gaat niet met ons mee?” Zij lachte mij afwijzend toe en antwoordde": “Nee meneer, daar krijg ik geen vergoeding voor”, en ging andere nog niet verdwaalde toeristen de weg wijzen.

Al wandelend naar nummer 5 op het kartonnen kaartje creëerde ik een vrolijk dispuut dat ik mij opzij gezet voelde met mijn taak uit te zoeken hoe bij het museum te geraken, door het aanspreken van de studente. “Nee, ik heb haar niet aangesproken. Zij sprak mij aan,” verdedigde ze zichzelf. Glimlachend lieten de omstanders ons tegen de stroom in wandelen. Ik dacht ze te zien denken dat zij ook wel oud wilden worden op onze manier of misschien beter nu al te gaan scheiden omdat dat voorland ze niet aanstond.

Binnen het museum Boerhaave kregen we van de receptioniste uitleg welke kant op te lopen door het museum die eindigde in lange smalle zalen met meerdere wiskundige visuele uitstallingen in combinatie met geluid en andere optische wetenswaardigheden.
Nog bij de balie staand zei ik recalcitrant tegen mijn vriendin: “Ik stel voor bij de wiskunde te beginnen. Daar begrijp ik sowieso niets van en het is interessanter dan geschiedenis.”
Leerzaam was de wiskunde in ieder geval wel en had ik zelfs een aantekening gemaakt bij een uitstalling van anamorfose. Uitgerekte tekeningen waarvan je pas kon zien wat het was wanneer je in een bolle spiegel de tekening bekeek.

Langzaam lieten we ons meetronen door de stroom belangstellenden langs de sterrenhemel, octanten en de eerste hulpmiddelen van de mensheid middels driehoeksmeting te bepalen hoe laat het was en niet ongunstig, waarmee ook de geografische locatie op aarde kon bepaald worden. Mits de bijbehorende tabellen beschikbaar waren.

Zo kwamen we bij Antonie van Leeuwenhoek. Tot dat moment was ik zeer te spreken over de professionaliteit van het museum en het hoge intellectuele niveau van de geleerden in voorbije eeuwen.
Maar helaas. Hier schoot het museum de plank mis. In plaats van wetenschappelijk correct te blijven in zijn commentaren bij de uitgestalde zaken, deden ze er nu in onlogische bewoordingen maar gewoon een slag naar.
Bij een antieke microscoop stond het commentaar:

“Antonie van Leeuwenhoek heeft waarschijnlijk wel 250 microscopen gemaakt in zijn leven. Maar een paar ervan zijn bewaard gebleven en het museum Boerhaave heeft er 4 in bezit!”

Ik weet het. Ik ben een oude zeur. Het zal komen omdat mijn zieke geest semantische onzin in logisch foute bewoordingen herkent zoals een begaafd musicus dissonanten kan horen in wat voor een leek perfecte strofen lijken. Op hoge poten toog ik naar de receptie. De dame noteerde mijn kritiek maar gaf op mijn vraag wat en hoeveel een paar was: “Twee of drie…misschien ook vier?”

Zouden sommige dames daarom zoveel schoenen in hun kast hebben staan?, dacht ik nog.

Heel misschien wordt het commentaar bij de microscopen in het museum Boerhaave aangepast.
In het restaurant kreeg ik wat ik had besteld.
’s Avonds vroeg mijn zoon wat we deze dag zoal hadden gedaan.

“Oh, we hebben appeltaart gegeten in Leiden.”

Schrijver: Girt, 15 januari 2018


Geplaatst in de categorie: kunst

4.0 met 2 stemmen 456



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
15 januari 2018
Een vlijmscherpe omschrijving van Museum Boerhaave. Dat museum kunnen we dus massaal gaan mijden!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)