Hartenkreten

Kermisimpressie uit een voorbij jaar

Vroeger, in lang vervlogen tijd, was het poffertjes eten met mama of oma; nu moet ik voor mijzelf een plaats reserveren en veroveren te midden van de menigte en voel ik mij een "displaced person" alleen aan het tafeltje met uitzicht op een nagebootste Griekse tempel, bekroond door het beeld van een triomfantelijke godin.

Mijn familie beweerde eens dat ik zo graag en trots in de botsautootjes mijn rondjes gedraaid had; mijn familie die niet meer te midden van de levenden is.

En nooit mag ik vergeten hoe we vroeger dat babypopje kregen op de Kermis; een popje met kleertjes, een badje, kammetje, borsteltje en spiegeltje.

Vandaag weerklinkt de muziek zoals ieder jaar, als vanouds; de draaimolens, zweefmolens, snoeptenten, goktenten, terrasjes zijn onveranderlijk present.

"I beg your pardon, I never promised you a rose garden" klinkt boven alles uit: een Leitmotiv?

Wat er ook verandert; de Kermis zal blijven.....