Losgelaten.......
Ik zette koers naar de Z.straat. De grauwheid en troosteloosheid van de buurt was opvallend. Ik belde aan op huisnummer vijfenveertig. Binnen zou ik mijn "psychiatrische vrienden" aantreffen; verzand, uitgeblust, afgestompt, zonder hoop of toekomst, losgelaten door hun hulpverleners en veroordeeld tot elkaar. Een volwassen man van achtenvijftig jaar ligt hele dagen op de bank en kijkt mij hulpeloos, hulpbehoevend en vol wanhoop als een zombie in de ogen. De sigaret is nog zijn enige en ultieme troost. Hoe ver zijn nog het wurgkoord of de fatale sprong voor de Intercity?
Geplaatst in de categorie: ziekte