In de carrousel van het leed

Vader, je hebt op je kantoor, waar tot je treurnis en diepe vertwijfeling je noodlottige en ongewilde carrière zich voortsleepte, dag aan dag, jaar na jaar en wel gedurende veertig jaar je eindeloze en nutteloze berekeningen moeten maken, terwijl het leed en het ongeluk als het ware uit je poriën stroomde en je aanvloog als een voorhistorisch monster, als een afschrikwekkende harpij.

Eens doorkruisten wij samen de zomerse heide, als kameraden, als de vrienden die we zijn gebleven, een leven lang, en thuis studeerden we op de Franse taal die je zozeer liefhad en je stampte de woordjes in je hoofd van de elementaire cursus. Zo graag had je zelf gestudeerd.

Ze noemden je "Willem" en je was de troost van de jonge jongens op je kantoor die je als een vader bijstond.

In de stoelen met de kobaltblauwe bekleding, in de gang van het verpleeghuis heb je me verklaard dat de encyclopedie voor mij was en mijn tranen vloeiden toen je me in de ziekenkamer vroeg voor te lezen uit je dierbare jongensboek, maar ook toen vermaande me je tot flinkheid.

We hielden zoveel van elkaar, maar ik heb je moeten verraden...

verdriet vader werkzaamheden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 98