Toen het afscheid kwam (vervolg)

Daar wachtte ze nog op mij, dag aan dag, jaar aan jaar; op mij, de dochter, haar kind dat ze zozeer liefhad; in de aanleunwoning die tot mijn laatste ouderlijk huis geworden was. En daar nam ik afscheid, avond aan avond, telkens weer, als nacht, duisternis en eenzaamheid mij aangrijnsden en ik in huiveringwekkende en angstaanjagende twijfel, onzekerheid en onwetendheid verkeerde of ik haar weer zou zien, of de sluipmoordenaar van de dood haar tijdens mijn afwezigheid al onverwacht en onverhoeds had overvallen en weggenomen; Haar, de allerliefste die staat op mij maakte, die mij zozeer in alles vertrouwde.

De eeuwige rustplaats was al gereserveerd; eens had zij mij vergezeld naar de droefgeestige velden aan de Karel Boddeweg en had zij de oude eik aangewezen waaronder zij voorgoed wilde liggen; naast vader.

En zo zijn zomers en winters gepasseerd in het park waar de oude eik zich verheft en lang geleden is de zilverwitte as uitgestrooid en zo zullen mijn tranen voorgoed vloeien om de allerliefste.....

afscheid moeder verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 50