"Ik heb overal blauwe plekken van jou"

Mijn verdriet komt en gaat; wast af en aan als het getij dat de kust geselt en streelt....
Na de zoveelste ruzie stapelde mijn leed zich op als een ongewenste Toren van Babel; de tranen brandden achter mijn ogen maar vonden een uitweg en ze rolden gestaag over mijn wangen; tranen om het menselijk tekort.
De weegschaal van mijn geest sloeg door het zware gewicht van het verdriet door naar de verkeerde kant.

De arme, goede stadgenoten troosten mij. De markt strekt zich uit met haar brede gangen, geflankeerd door haar kramen.
De vrolijke, maar voor mij anonieme stadgenoten lachen en schertsen met elkaar, altijd in voor humor en gelach.
Maar velen torsen hun leed....

"Will die Seele dir verzagen
in der Leiden uebermass
wehre deinem Mund die Klagen
und bewahre dich vor Hass

Lies des Kummers tiefe Zeichen
auf zo manches Angesicht
Deinem Leid wird manches gleichen
und das Einzige ist es nicht

Nein, der Menschen Tranen quillen
Rings, soweit die Sonne scheint
und nur der kann Tranen stillen
welcher bitter selbst geweint

Trage drum mit stiller Starke
all das Leiden das dich tranft
Zu der Liebe heil'gen Werke
Ward es dir von Gott geschenkt"

(Ernst von Wildenbruch)

verdriet ruzie troost

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 266