Weerzien (na veertig jaar)

Hij had nooit gedacht zijn oude leraar - aan wie hij zoveel herinneringen dankte - nog eens te zullen ontmoeten. Bij het eindexamen was als het ware een navelstreng doorgesneden. Na de onverwachte maar traditionele zitting in de gymzaal in de aanwezigheid van trotse ouders en leraren en na de rijtoer van de dronken scholieren in de zegekar bleven de leraren als ontheemd achter, echter bereid het aloude en kennelijk beproefde procédé toe te passen op een nieuwe generatie scholieren

Een van de handtekeningen op het diploma was van de leraar die hen steeds op het hart gedrukt had nooit een d met een t te verwarren aan het eind van de Nederlandse voltooide deelwoorden, die hen gevoelig had gemaakt voor de klank en het ritme, de structuur en de melodie van de taal en die hen vóór alles had doen kennismaken met het gedachtengoed dat schuilgaat achter die magistrale roman die het leven van de genoemde scholier zou bepalen en waarin de tegenstelling aan de orde komt tussen heftig, bloeiend, hartstochtelijk gevoel en streng, strikt, berekenend, scherp verstand, een tegenstelling die zich als de bedding van een rivier door het landschap van het toekomstige leven van de scholier zou slepen

Veertig jaar na dato stonden leraar en leerling oog in oog, onverwacht, tijdens een receptie
De leraar; oud, grijs en beverig, verkeerde in het niemandsland tussen het door de stralende zon van zijn vroegere intelligentie beschenen land en de duistere nacht van de geestesverwarring

Hij herkende zijn vroegere pupil, aan wie trouwens door de onbarmhartige tijd eveneens een gedaanteverwisseling was opgedrongen, niet en zijn hele verleden met al zijn vergezichten en landschappen dreigde in de peilloze kloof van de vergetelheid te zinken, tot het voorgoed verloren zou zijn

school

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 10