Als men wandelt over de Tilburgse Spoorlaan kan men als men wil een blik werpen in een merkwaardige binnenplaats. Daar bevindt zich tegen een witgekalkte wand een lantaarn Misschien herinnert men zich een dergelijke lantaarn eens aanschouwd te hebben als een illustratie bij een verhaal, sprookje of novelle die men eens las in een ver verleden…

Op de dag waarop opnieuw onregelmatigheden in haar borst waren aangetroffen, had zij een groot, wijnrood kussen aangeschaft voor negenenveertig euro voor Binky, een klein hondje en haar enige kameraad. Het was een koninklijk kussen en Binky lag er pontificaal op, als een vorst, met uitgestrekte poten. Zijn vacht draagt een patroon van zwarte en bruine…

Als men Woonzorgcentrum "De Heikant" vergelijkt met "Het Boshuis" valt het eerstgenoemde centrum ongetwijfeld het meest gunstig en voordelig uit. Het lijkt mij dus alleszins begrijpelijk als men daaraan de voorkeur zou geven. De riante eetzaal grenst aan een betegelde binnenplaats die toegang geeft tot mooie appartementen. Hoewel een en ander…

Het is november.De huilende tonen van de wind die raast om het hoekige huis interpreteert mevrouw ten onrechte als muziek door de vervorming die het gehoorapparaat met zich meebrengt. We leggen de ivoorkleurige steentjes met de zwarte stippen, die een getal weergeven, aaneen op de tafel, op het tafelkleedje met de bordeauxrode en roze strepen, dat mevrouw…

Het was een moment in de aaneenschakeling van momenten die mijn leven vormt, een eenmalig moment, waarop ik opnieuw de vijver aanschouwde, die daar lag te glanzen met in de verte de houten brug. Twintig jaar daarvoor zat ik op haar grassige oevers met mijn vriend en keek ik naar eenden, ganzen en zwanen die klapperden met hun voorwereldlijk aandoende…

Velen hadden zich verzameld op het centrale plein vanwaar de fakkeltocht van start zou gaan. Ik was in het gezelschap van een vriendin die dit evenement had uitgekozen als alternatieve en charitatieve besteding van haar kerstavond. Zij had zich er een buitengewoon romantische voorstelling van gemaakt. Een bontgekleurde harpspeler speelde een prelude…

Haar universum is honderdtachtig graden gedraaid en dat van mij ook. Er ligt een doem over haar wereld, die niet meer zonnig en vredig is, maar waarin een angstdroom, een nachtmerrie tot leven is gekomen. Ze is een smalle, sterke vrouw in een spijkerpak en ze is pas zesenveertig. Ik ga met haar mee naar het Verbeeten-Instituut, allerminst de favoriete…

Op een winterse dag - waarop de wegen besneeuwd waren en de sneeuw zich had gehecht aan de dakpannen en aan de rozen die overgebleven waren in het late seizoen en ze voorzag van een spierwit, duimdik laagje ijs - maakte ik voor het eerst kennis met Emma ten Bikkel. Ze zou mijn nieuwe bovenbuurvrouw worden. Zij leek me overspannen en overstuur en viel…

De dames en heren die op "Sparrenheuvel" komen, verkeren in het voorland van de geestelijke aftakeling, op het hellende vlak van een leven dat ten einde loopt. Een zaal van het Wijkcentrum is zo goed en zo kwaad als het ging ingericht als een echte "huiskamer" die gezelligheid en sfeer moet suggereren met een lichtbruine houten kast, schilderijen…

Het is vandaag 26 juli 2025, vijftien jaar geleden dat ik de duivel binnen liet omdat ik dacht dat het mijn moeder was. Ze bezocht me omdat ze berouw had van haar misdaden. Ik wist nog niet dat ze een narcist is en wat narcisme inhoudt. En dat een narcist met berouw niet bestaat. Ik had er toen geen flauw benul van dat ze mij had opgelicht. Ik wist…

Het is december 2008. Buiten heerst de vrieskou. Terwijl de warmte van het dekbed mij omgeeft, opent zich de wereld van droom en slaap voor mij. Een hel licht valt over een tafereel uit het verre verleden. Het moet 1964 zijn. Daar is de zonnige tuin. Mijn beide nichtjes over wie mama zich goedgunstig ontfermd had na de tragische dood van hun moeder…

Het was een warme dag in juli en lange, antracietgrijze schaduwen legden zich over de wereld. Zijn naam was August en ik vergeleek deze met de naam van mijn lang overleden oom wiens as op een ver continent rust met die van mijn favoriete schrijver August Strindberg. We hadden afgesproken samen naar "Peerke Donders" te gaan, een etablissement…

De zelfgemaakte poppen met de vertederende, lieflijke uitdrukking op de gezichtjes heeft ze weggeschonken, gegeven aan kinderen die haar niet kennen. Kinderen van de naburige crèche van wie ze de grootmoeder zou kunnen zijn, maar ze is geen grootmoeder want ze heeft nooit een kind het leven geschonken. Ze haakt nu geen poppen meer; ze haakt of breit…

De nog jonge dame draagt in het zwarte, welige haar dat tot op haar schouders valt een blinkende zilveren strik. Bij de kassa, waar ik me aansluit bij een lange rij klanten, vraag ik haar naar de wandelstok, die ik onverhoeds heb achtergelaten in de winkel. Zoals een verweesd kind haar ouders terdege mist, mis ik mijn trouwe, metalen metgezel, mijn…

De weg naar Oudenbosch voert via Breda en gehuchten die het genoemde dorp omringen. Als wij onze bestemming naderen, zien wij de koepel van haar befaamde Basiliek al uittorenen boven haar omgeving, zoals bepaalde uitzonderlijke persoonlijkheden hun medemensen in het niet doen zinken en hen overvleugelen. De gevel van de kerk, een trotse replica van…

De lange laan eindigt in een blauwachtig verschiet zoals de toekomst en het leven zich hullen in naamloze nevelen van onzekerheid. Mijn gestage pas brengt me naar Zorgcentrum "Zonnehof", een instituut dat haar naam niet in alle opzichten eer bewijst, maar vanaf het eerste moment van ons samenzijn hebben de mevrouw die ik vanaf dat moment met regelmaat…

Het was winter en het sneeuwde die dag. Op de markt liep ik de nachtjaponnen als het ware "tegen het lijf". Ze waren lichtpaars, roze en groen van kleur, wapperden in een licht briesje vóór de kraam en ze leken min of meer op vormeloze zomerjurken van een lang vervlogen mode. Maar dit was waar mevrouw om gevraagd had. Ik gaf ze haar bij onze volgende…

Onze Willem II straat, genoemd naar de negentiende-eeuwse koning die een voorliefde koesterde voor onze stad, strekt zich als vanouds als een statige boulevard uit onder een bewolkte hemel als we bioscoop "Cinecitta" bezoeken. Na de grootscheepse verbouwing herbergt het pand prachtige luxueuze zalen en in één hiervan zijn we de enigen op een woensdagmorgen…

Mevrouw had me gevraagd een setje mee te brengen waarmee ze "pompoentjes" zou kunnen vervaardigen: wollige bolletjes van garen die ze zou kunnen gebruiken om de eveneens zelfgemaakte poppen en knuffelbeesten te versieren en te vervolmaken. Ik bewonderde haar zozeer om de moed en de wilskracht waarmee ze nog streefde naar de bereikbare doelen, al…

Onze geliefde, oude stad huldigt haar jaarlijkse traditionele en feestelijke evenement: de grootste Kermis van de Benelux die de pleinen en de straten met haar attracties in beslag neemt. En zo rapporteerden mijn goede, onvergetelijke ouders - sinds lange tijd niet meer te midden van de levenden - hoe ik al als klein meisje opgetogen, enthousiast…